محمدرضا شریفینیا پس از سالها دوری با نمایش «طاعون» به تئاتر بازمیگردد
محمدرضا شریفینیا، بازیگر مطرح سینما و تلویزیون، پس از سالها دوری از صحنه با تهیهکنندگی نمایش «طاعون» به کارگردانی رهام مخدومی بار دیگر به تئاتر بازمیگردد؛ نمایشی که در آذر و دی ماه امسال در تالار حافظ اجرا خواهد شد.
، محمدرضا شریفینیا ، چهره شناختهشده سینما و تلویزیون ایران، پس از سالها دوری از تئاتر ، با تهیهکنندگی نمایش تازهای به نام «طاعون» به صحنه بازمیگردد.
این نمایش به کارگردانی رهام مخدومی با مجوز ادارهکل هنرهای نمایشی مراحل نهایی تمرین خود را پشت سر میگذارد و قرار است طی ماههای آذر و دی در تالار حافظ روی صحنه برود.
شریفینیا پیشتر نیز در عرصه تئاتر فعالیتهایی داشته است؛ از جمله نمایش «بیکلام» به نویسندگی و کارگردانی خودش، «گرگ و میش» با همکاری آزیتا حاجیان، و تهیهکنندگی نمایشهایی چون «چیزی شبیه زندگی» نوشته حسین پناهی، «یک زن، یک مرد» و «آنسوی آینه».
بازگشت او به عرصه تهیهکنندگی تئاتر، ادامه مسیری است که از دهه ۱۳۷۰ در پیوند میان تولید، هدایت اجرایی و حمایت از آثار نمایشی آغاز کرده بود.
در ترکیب گروه اجرایی نمایش «طاعون»، جمعی از هنرمندان جوان و متخصصان فنی حضور دارند: حجت بابایی (طراح گریم)، منا رمضانی (طراح صحنه)، نیما اورکی (آهنگساز)، نرگس طاهردل (طراح حرکت) و مهرناز عباسی (طراح لباس). این ترکیب، با نگاه به ساختار بینارشتهای تئاتر معاصر، نمایانگر اراده تولید اثری است که میان زیباییشناسی مدرن و مفاهیم فلسفی رابطهای ارگانیک برقرار کند.
از سوی دیگر، رهام مخدومی کارگردان نمایش «طاعون»، از چهرههای فعال در هر دو عرصه تئاتر و سینماست. او پیشتر کارگردانی آثاری چون «بازینامه فرود»، «سه روز ابدی»، «معرکه اهل طرب» و «مجلس سیاوشخوانی» را برعهده داشته و در حوزه سینما نیز بهعنوان انتخاب بازیگر و بازیگردان در پروژههای مهمی همچون «به وقت شام»، «خروج» (به کارگردانی ابراهیم حاتمیکیا) و سریال «معمای شاه» همکاری کرده است.
به گفته منابع نزدیک به گروه تولید، نمایش «طاعون» علاوه بر جنبه نمایشی، رویکردی استعاری نسبت به وضعیت انسان معاصر دارد و در ساختار خود از فضای فلسفی و اگزیستانسیالیستی بهره میگیرد؛ مفهومی که بهطور ضمنی به رمان معروف آلبر کامو نیز اشاره دارد، هرچند اقتباس مستقیم از آن محسوب نمیشود.
با اجرای این نمایش، به نظر میرسد تئاتر ایران در آستانه تجربهای تازه از همکاری میان نسلهای مختلف هنرمندان است؛ پیوندی که میان تجربه تهیهکنندهای باتجربه همچون شریفینیا و نگاه نوگرای مخدومی قرار گرفته تا فصل تازهای از تولید آثار فاخر نمایشی را در تهران رقم زند.
ارسال نظر