،  در حالی که تنش‌های منطقه‌ای پس از حملات اخیر اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران همچنان ادامه دارد، دولت ترامپ با فشار بر تروئیکای اروپا مانع از توافق آنها با تهران برای مذاکرات هسته‌ای بیشتر شد و لذا با پیشبرد فعال‌سازی مکانیسم ماشه تلاش کرد تا فشار بی‌سابقه‌ای بر جمهوری اسلامی ایران آورد کند. هدف ترامپ از این کار، کشاندن مقامات کشورمان به میز مذاکره‌ای بود که رایزنی و گفتگو در آن محلی از اعراب نداشت. در همین راستا اکنون یک هفته پس از اجرای اسنپ بک، واشنگتن‌پست در گزارشی از چهار شرط جدید آمریکا برای ازسرگیری مذاکرات هسته‌ای با ایران خبر داد: مذاکرات مستقیم و «معنی‌دار»، توقف کامل غنی‌سازی اورانیوم (صفر درصد)، پذیرش محدودیت برنامه موشکی بالستیک، و قطع تأمین مالی گروه‌های نیابتی مورد حمایت ایران در خاورمیانه.

این گزارش، که بر اساس اظهارات یک مقام ارشد اروپایی تدوین شده، نشان‌دهنده استراتژی «فشار حداکثری» ترامپ برای ایجاد «فضایی دیپلماتیک» است. اقدام مذکور در شرایطی صورت گرفت که رهبر انقلاب حتی پیش از ورود پزشکیان به نیویورک و برگزاری نشست عراقچی با همتایان اروپایی‌اش در حاشیه نشست مجمع عمومی، در سخنانی تأکید کردند گفتگو با آمریکا نه تنها سودی ندارد بلکه ضرر دارد.

در چنین فضایی دولت ترامپ و متحدان اروپایی‌اش، مکانیسم ماشه را فعال کردند. این اقدام بخشی از استراتژی گسترده‌تر آنها برای مهار قدرت تهران بود. تا پیش از فعال شدن اسنپ بک، و حتی قبل از حمله اسرائیل به ایران، بارها دولت ترامپ با پیشنهادها، فضاسازی‌های رسانه‌ای و ادعاهای یکطرفه تلاش کرد «غنی سازی صفر درصد» را به تهران تحمیل کند اما موفق نشد. لذا در حال حاضر ترامپ امیدوار است در سایه فشار اقتصادی بین‌المللی، جمهوری اسلامی این مسئله را بپذیرد.

این درخواست که فراتر از توافق برجام ۲۰۱۵ است، طبیعتاً از لابی اسرائیل نشات می‌گیرد که بنا دارد توانمندی هسته‌ای ایران را از بین ببرد. از سویی انگلیس، فرانسه و آلمان اکنون پس از فعال کردن ساز و کار بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت، نقش پیاده نظام آمریکا را ایفا می‌کنند. زیرا عملاً هیچ ابزاری در مقابل ایران ندارند و قادر به اثرگذاری در موضوعات مرتبط با ایران نیستند. بنابراین در همسویی با کاخ سفید، امیدوار هستند ترامپ بتواند ایران را در چند حوزه هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای محدود سازد.

نکته قابل تأمل آنکه شروط جدید آمریکا در حالی مطرح می‌شود که طرح ۲۱  ماده‌ای ترامپ برای جنگ غزه با حمایت و استقبال تمام رهبران عرب منطقه، همچنین ترکیه، مصر و اروپا همراه بود. بررسی آن طرح نشان می‌دهد آمریکا می‌خواهد حماس را در انزوا قرار دهد و سلاح را از مقاومت فلسطین بگیرد. باتوجه به همسویی جمهوری اسلامی ایران و حماس در مسئله آرمان فلسطین، تأکید بر پایان دادن تهران به حمایتش از گروه‌هایی که در این مسیر مبارزه می‌کنند نیز بخشی از کمپین فشار بر حماس است.

با این حال آشکار است که تهران وقعی به این شروط نمی‌نهد. پیشتر بارها شنیده‌ایم که مقامات جمهوری اسلامی ایران  غنی سازی را حق مسلم خود و از مواهب عضویت در ان.پی.تی می‌دانند. بنابراین مشخص است که ایران به درخواست‌های تازه ترامپ پاسخی نخواهد داد. از این رو محتمل است واکنش قاطع ایران به چنین درخواست‌هایی، آزمایش موشک‌های جدید باشد؛ موشک‌هایی که هدفش دفاع از خاک ایران در برابر هر تجاوزی است و در واقع ماهیتی تدافعی دارد تا تهاجمی.

همچنین حمایت جمهوری اسلامی ایران از گروه‌هایی که حول محور مقاومت و آرمان فلسطین قرار دارند، متوقف نمی‌شود. این حمایت لزوماً به معنای ارسال سلاح یا پول آنگونه که در رسانه‌های غربی ادعا می‌شود نیست. این پشتیبانی می‌تواند در پوشش رسانه‌ای اقدامات متهورانه و موفق این گروه‌ها و یا طرفداری از آنها در قالب مواضع مقامات ایران باشد. اینکه یکی از موضوعات اولویت‌دار وزارت خارجه، پیگیری مسئله فلسطین در سطح منطقه و بین‌الملل است بخشی از این حمایت و پشتیبانی محسوب می‌شود.

نکته پایانی اینکه طرح چنین شروطی از سوی آمریکا و مهمتر از آن، حمایت اروپا از این شرط‌ها، امیدها برای ازسرگیری گفتگوها و مذاکرات در حوزه هسته‌ای را از بین می‌برد. با توجه به موضع ایران در مورد خاتمه توافق قاهره پس از اجرای اسنپ بک، حفظ مسیر گفتگو هسته‌ای برای غرب اهمیت زیادی دارد. لذا اگر قرار این مسیر باز بماند، اروپا نباید با شروط تخیلی آمریکا همسو شود.