، بر کسی پوشیده نیست که بحران آب، یکی از جدی‎ترین بحران هایی است که کشورمان در شرایط کنونی با آن دست و پنحه نرم می کند و البته که پیش بینی های زیادی نیز در مورد وخیم تر شدن این بحران در آینده برای کشورمان مطرح می شود.

به عنوان مثال، "اندیشکده منابع آب جهان" در گزارشی تاکید کرده که ایران در زمره 44 کشوری است که در سال های آتی، با وضعیتی وخیم در حوزه بحران آب مواجه خواهد بود و البته که ایران همین حالا هم جزو 12 کشوری است که با تنش آبی بالا در خاورمیانه دست و پنجه نرم می کنند. آمارهایی از این دست، همه و همه بحران آب را به مساله ای جدی برای کشورمان در وضعیت کنونی تبدیل کرده اند. مساله ای که باید تدابیر لازم برای آن اندیشیده شود و از اتخاذ رویکردهای منفعلانه در قالب آن تا جای ممکن خودداری شود.

در این راستا، بسیاری از فعالان و تحلیلگران حوزه آب در کشورمان، در عرصه آسیب شناسی حکمرانی آب در ایران، تحلیل و تفسیرهای مختلفی را مطرح کرده و می کنند. به عنوان مثال، آن ها به این موضوع اشاره دارند که قواعد حکمرانی آب در ایران عمدتا برگرفته از نظام حکمرانی آب در کشورهای غربی هستند و هیج تناسبی را با شرایط بومی و جغرافیایی ایران ندارند.

در عین حال، آن ها به این موضوع اشاره می کنند که در حوزه حکمرانی و مدیریت منابع آب کشورمان، مردم به عنوان یک ضلع مهم و موثر تا حد زیادی حذف شده اند و همین مساله سبب شده تا آن ها به خوبی شدت بحران کمبود آب را درک نکنند و البته که برای مهار و مدیریت بحران نیز همکاری که باید را نداشته باشند. باید توجه داشت که نقدها در حوززه حکمرانی آب در کشورمان بسیار گسترده تر از این حرف ها هستند.

با این همه، شایدا یکی از عینی ترین و مهمترین چالش های حوزه حکمرانی آب در کشورمان را بتوانیم این مساله بدانیم که این عرصه، با نوعی "تاخر تاریخی" دست و پنجه نرم می کند. در حقیقت، نظام فکری و ساختاری حکمرانی آب در ایران، از واقعیت های عینی آبی کشورمان، فاصله دارد و دچار نوعی تاخر و عقب ماندگی در این رابطه است. همین مساله سبب شده تا متناسب با واقعیت های جدید، شاهد رخداد تحولات موثر در منظومه حکمرانی آب کشورمان نباشیم.

مساله ای که سبب شده تا نگاه و طرز رفتار نظام حکمرانی آب در ایران، تناسب چندانی را با واقعیت های آبی و میدانی کشورمان نداشته باشد. معادله ای که نه تنها کمکی به حل بحران آبی جاری در ایران نکرده بلکه خود می‌تواند در نقش یک کاتالیزور جهت تشدید و تعمیق هر چه بیشتر بحران ها عمل کند. البته که در سطحی کلان، مشکل "تاخر تاریخی" در نظام های حکمرانیِ حوزه های مختلف در کشورمان، قابل مشاهده است و آسیب‌ها و خسارات جدی را از خود برجا گذاشته و می گذارد.

موضوعی که باید هر چه سریعتر برای آن تدبیری اندیشید و متناسب با واقعیت ها و ظرفیت های روزِ کشور، در حوزه حکمرانی آب، کنشگری موثری انجام شود.