امیدبایرام زاده _ خبرگزاری موج اردبیل، ماجرا در عین پیچیدگی خیلی ساده هم هست، چراغ چک خودروی اقتصاد ایران سالهاست که روشن است اما بهره مندان از این نقص و ایراد که روز به روز و به صورت تصاعدی ثروتمند تر می شوند با تمام قوا افکار عمومی را از اصل موضوع منحرف کرده و بانی همه پیامدهای اقتصادی را شخص راننده و همراهان او معرفی می کنند. 

بدیهی است که سیستم معیوب نیازمند عیب یابی و رفع تخصصی و ریشه ای است، تغییر راننده و سپردن فرمان به مدعی تازه تر، نمیتواند چاره کار باشد. رفته رفته ایرادهای کوچک تبدیل به ایرادهای بسیار بزرگ شده و در حال حاضر راننده جدید تنها به هل دادن این خودرو معیوب و خاموش در سینه کش اقتصادی مفتخر است . 

فرقی ندارد که پشت فرمان «آنچنان رونق اقتصادی ایجاد میکنم» نشسته باشد یا «سریع و فوری و انقلابی» ، هیچ کدام ره به جایی در اقتصاد معیوب ایران نخواهند برد. هرآنچه که میگویند و هر آنچه وعده می دهند سرابی بیش برای آینده اقتصادی ایران نیست. 

این حقیقت سیاه را که نمی شود تا ابد پشت ابرهای سفید پنهان کرد، عواقب و پیامدهای آن چیزی نیست که در پستو پنهان بماند، خروجی این حقیقت پای سفره های مردم و با چشم غیر مسلح هم قابل رویت و لمس است.

متاسفانه خبر بدتر اینکه کسری بودجه دولت بالغ بر 500 هزار میلیارد برآورد میشود و تا پایان این سال به احتمال بسیار زیاد باید منتظر تورم بزرگتری باشیم . دولت به مانند پدری عیالوار که تا خرخره در بدهی گیر کرده و باید شکم میلیون ها طفیلی مفت بگیر را سیر کند و منابع درآمدی آن کفاف هزینه های جاری اش را هم به سختی میدهد، آیا چاره ای جز خلق پول خواهد داشت ؟

آنچه در این فرآیند ته نشین شده و سهم ما مردم بدبخت می شود، عذاب دست و پا زدن زیر فشار گرانی خواهد بود ، عذاب جان کندن و نداشتن، عذاب دویدن و نرسیدن، کار کردن و نخوردن، نپوشیدن، نگشتن، نخواستن، نشدن وبیکاری و بیکاری و بیکاری و این است سهم ما مردم بدبخت.