، روز چهارشنبه جهان شاهد حملات گسترده هوایی اسرائیل به سوریه بود که فقط محدود به جنوب این کشور هم نشد که همواره اسرائیل به بهانه برخورد با نیروهای معارض و تهدیدآمیز، آنجا را هدف قرار می دهد؛ بلکه وزارت دفاع و کاخ ریاست جمهوری سوریه نیز روز چهارشنبه مورد اصابت بمب های اسرائیلی قرار گرفتند. گفته می شود در این حملات تا پاسی از شب ادامه داشت، یکصد بمب در این کشور فرود آمد و بنا به گزارش مرکز حقوق بشر سوریه، دستکم ۳۰۰ تن در درگیری ها چهارشنبه جان خود را از دست دادند.

این تقابل در شرایطی که آغاز شد که گفته می شود از چند روز قبل به ویژه سه شنبه، نیروهای جولانی در مناطق دروزی نشین دست به تحرکات نظامی زدند و موجب کشتار و آزار دروزی های سوریه شدند. در واکنش به این اخبار، دروزی های ساکن اراضی اشغالی تلاش کردند تا برای کمک به همنوعان خود از مرز عبور کنند. بنا به آمار ارائه شده، یکصد جوان دروزی از اسرائیل وارد سوریه شدند.

در همین حال اخباری مبنی بر گسیل نیروهای نظامی جولانی به السویدا در جنوب سوریه منتشر شد. این تحرکات از دید مقامات اسرائیل، یک تهدید به شمار می رفت. لذا رهبران نظامی و سیاسی اسرائیل به بهانه حمایت از دروزی های سوریه و پاسخ به درخواست دروزی های ساکن اسرائیل، وارد عمل شدند و حملات سنگین هوایی را صورت دادند.

اسرائیل کاتز، وزیر دفاع رژیم صهیونیستی، شب چهارشنبه در توئیتی نوشت زمان ارسال پیام به رژیم سوریه به پایان رسید واکنون زمان برخورد سخت و سنگین است. نتانیاهو هم در سخنانی اعلام کرد از دروزی ها می خواهیم از مرز عبور نکنند تا جانشان به خطر نیافتد. ارتش اسرائیل وارد عمل شده و کار را پیش خواهد برد.

نکته دیگر آنکه یک روز قبل، وزیر مهاجرت کابینه نتانیاهو هم در توئیتی خواهان مرگ جولانی شد و گفت او تروریستی است که نباید به آن اعتماد کرد.  

اما واقعیت ماجرا چیست؟

واقعیت تحولاتی که در جنوب سوریه و مناطق دروزی نشین رخ می دهد، تا حدی به برخوردهای خشن نظامیان جولانی برمی گردد ولی آنچه لازم است مدنظر قرار بگیرد منافعی است که اسرائیل از این مداخله برای خود متصور است. اسرائیل پس از سقوط اسد، در حملاتی دامنه دار و گسترده، تقریباً تمام زیرساخت های نظامی (هوایی، زمینی، دریایی و پدافندی) این کشور را نابود کرد. همچنین مراکز تحقیقات نظامی سوریه را هم هدف قرار داد. از آن پس با توجه به دست بازی که در این کشور پیدا کرد، هر زمان که احساس می کند ممکن است ساختاری نظامی یا استحکامات دفاعی در جنوب سوریه که مرز مشترکی با آن دارد، در حال شکل گیری است، وارد عمل می شود. جهان هم در مقابل این تجاوز سکوت کرده است.

در این میان دروزی ها سوریه که در زمان سقوط اسد و روی کار آمدن جولانی، نگرانی برخورد سخت این گروه بودند، در رابطه با راهبرد سیاسی خود تا حدی دچار دودستگی شدند. برخی از مقامات مذهبی دروزی مطابق رویکرد سنتی این گروه، نسبت به حاکم دمشق اعلام وفاداری کردند اما در برخی جریان های داخلی از جمله جوانان السویدا خواستار تقویت همکاری با اسرائیل شدند از آنها در مقابل نیروهای جولانی که زمانی رسماً جهادی محسوب می شدند، دفاع کند.

این پالس ها موجب شد تا اسرائیل در مناطق دروزی نشین که با آنها مرز مشترک دارد، دست بازتری پیدا کند. حضور نیروهای زمینی در برخی بخش ها امکان ارتباط نزدیک با دروزیها را فراهم کرد. مسئله این است که اگر اسرائیل بتواند منطقه دروزی نشین سوریه را با خود همسو سازد، عملاً یک منطقه حائل بین سوریه و اسرائیل به وجود می آید و این به معنای افزایش عمق استراتژیک این رژیم است.

تا پس از سقوط اسد، نیروهای مخالف اسرائیل تا نزدیکی مرز آن پیشروی می کردند اما اکنون این شرایط از بین رفته است. بنابراین حمایت امروز اسرائیل از دروزی های سوریه درواقع در راستای تقویت امنیت مرزی خود است و با توجه به چراغ سبز ترامپ در خصوص عملیات های هوایی در سوریه، بعید است که این روند خاتمه پیدا کند. این در شرایطی است که جولانی نشان داده برای برخورداری از پشتیبانی آمریکا از جمله برداشته شدن تحریم ها، حاضر است چشم خود را روی این راهبرد اسرائیل در جنوب کشورش ببندد.