، مدت زمان زیادی از پایان جنگ ۱۲ روزه نمی گذرد. جنگی که با تجاوز رژیم اشغالگر قدس به کشورمان آغاز شد و مقاومت جانانه ایران و ضربات مهلک نیروهای مسلح کشورمان به رژیم صهیونیستی، این رژیم را وادار به پذیرش آتش بس با تهران کرد. تقریبا اغلب ناظران و تحلیلگران و همچنین افکار عمومی بین المللی نیز ایران را پیروز جنگ ۱۲ روزه معرفی می کنند و در این رابطه به این مساله اشاره می کنند که صهیونیست ها و متحد آمریکایی آن ها نتوانستند به هیچکدام از اهداف تعریف شده برای خود از حمله به ایران دست یابند.

از این رو، باید ایران را پیروز جنگ ۱۲ روزه و خنثی کننده توطئه های آن ها علیه این کشور دانست. با این همه، آنچه واضح است این نکته می باشد که میدان جنگ ۱۲ روزه، حامل درس های معناداری برای کشورمان بوده است. درس هایی که بدون تردید دستگاه های امنیتی و نظامی با دقت آن ها را بررسی و مطالعه می کنند و البته که برنامه ریزی های لازم را متناسب با آن ها برای تقویت بنیان های قدرت کشورمان در دستورکار قرار می دهند.

در این رابطه، برخی به طور خاص به این مساله اشاره می کنند که در صورت ماجراجویی جدید صهیونیست ها علیه ایران، تهران با توجه به تجربیات خود در حملات موشکی اخیر به فلسطین اشغالی، عملا تغییراتی را در حوزه فنی در رابطه با موشک های خود لحاظ کرده که می توانند صورت حساب های به مراتب سنگین تری را در قیاس با جنگ ۱۲ روزه روی دست صهیونیستها قرار دهند. با این همه، به نظر می رسد یکی از درس های اصلی و محوری جنگ مذکور، تفوق علم در میدان رزم و جنگ بود. ایران کشوری است که از ظرفیت های علمی قابل‌توجهی برخوردار است و البته که پس از جنگ اخیر با رژیم اشغالگر قدس نیز شاهد بودیم که طیف های قابل توجهی از دانشمندان و دانشگاهیان کشورمان ابراز آمادگی کرده اند تا دستاوردهای خود را در حوزه نظامی در اختیار کشور قرار دهند.

توانمندی هایی که می توانند در حوزه های اطلاعاتی، آفندی و پدافندی، برای ایران بسیار مفید باشند و قدرت ایران را چندین پله ارتقا بخشند. آنچه واضح است، در جنگ های جدید، بیش از هر زمان دیگری شاهد ترجمه مسائل علمی به اهرم های نظامی هستیم. کوتاهی در این حوزه به هیچ عنوان جایز نیست و باید از تمامی ظرفیت‌ها برای قدرت سازی برای ایران و البته ایجاد بازدارندگی برای کشورمان استفاده کرد.