به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج، حسین شناور یکی از هنرمندان حاضر در هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران است. او درباره فعالیت‌های هنری خود به موج گفت: من کارشناس نقاشی از دانشگاه تهران هستم و مجسمه‌سازی را هم به صورت جدی در کنار نقاشی آغاز کردم. در نمایشگاه‌ها و رویدادهای مختلف شرکت کرده‌ام و همچنین در زمینه ساخت المان‌های شهری نیز فعال بودم. تاکنون حدود ۸ اثر در تهران و در مجموع ۱۵ اثر از من در شهرهای مختلف کشور نصب شده است.

شناور ادامه داد: اثری که در دوسالانه مجسمه‌سازی نمایش داده‌ام، در ادامه کارهای قبلی است که دو سال پیش در مجموعه‌ای با عنوان «سلطان من» در گالری سیحون به نمایش درآمده بود. این مجسمه با آهن و گچ ساخته شده و نقدی به چیزهایی است که در اطراف ما می‌گذرد. توجه من به قدرت‌هایی بود که در حال بلعیدن همه داشته‌ها و حتی طرز فکر ما هستند. این قدرت‌ها مدام قدرتمندتر می‌شوند، درحالی‌که چیزی جز یک خلاء نیستند و هیچ بنیان عقلی، فرهنگی و اجتماعی ندارند. آنها مثل یک سیاهچاله در حال بلعیدن همه چیز هستند و مدام متورم می‌شوند.

این هنرمند تصریح کرد: این قدرت‌ها محدود به دولت‌ها و حکومت‌ها نیست، بلکه حتی می‌تواند یک شخص باشد. به همین دلیل چنین مسئله‌ای کاملاً برای ما محسوس است و کسانی را می‌بینیم که از نظر وسعت داشته‌ها دائماً بزرگ‌تر می‌شوند، اما از درون خالی هستند. این مسئله در ظاهر کار من نیز وجود دارد و شخصی را می‌بینیم که دائماً بزرگ‌تر می‌شود و این انباشتگی به حدی می‌رسد که حتی اجزای بدن او در حال گم شدن است و او در حال اضمحلال و نابودی است. این کار نماد آن است که انسانیت در حال گم شدن در این انباشتگی است.

وی درباره بینارشته‌ای بودن دوسالانه مجسمه‌سازی گفت: درست است که آثار بسیار متفاوتی در این دوسالانه به نمایش درآمده و ملغمه‌ای از آثار گوناگون است، اما به نظر من نمی‌توان این مسئله را ایراد دانست زیرا ماهیت هنر معاصر آن است که به سمت برداشتن مرزها پیش برویم. این اتفاق در همه جای دنیا مدت‌ها پیش رخ داده است و دور از ذهن نیست که در ایران نیز به زودی مرز بین هنرها برداشته شود.

شناور ادامه داد: نکته منفی که به نظر من در این دوسالانه وجود دارد آن است که در بخش گالری‌ها، هر گالری تعدادی از آثار هنرمندان خود را به نمایش درآورده است، اما در این بخش آثاری وجود دارد که از نظر کیفیت و موضوع بسیار ضعیف هستند و در حد دوسالانه مجسمه‌سازی نیستند.

این هنرمند مجسمه ساز درباره نداشتن یک تِم خاص در این دوره دوسالانه گفت: به نظر من وجود تم برای دوسالانه چندان جالب نیست و نبود آن باعث آزادی عمل بیشتر هنرمند می‌شود. در دوسالانه قبلی مجسمه‌سازی که تم وجود داشت، بسیاری از آثار چندان وفادار به این تم نبودند، زیرا هنرمند در نهایت کار خودش را می‌کند و حتی اگر در استیتمنت اثر سعی کند که به نوعی با این تم ارتباط برقرار کند، در نهایت کاری که ارائه داده است با مدل فکری و شیوه کاری همیشگی خودش انجام ‌شده است.

گفتنی است هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران تا 24 بهمن در تالار وحدت و پهنه رودکی ادامه دارد.

بیشتر بخوانید:

انتخاب کیوریتوری آثار در سطح شهری هم امکان پذیر است/انتقادهای اجتماعی در آثار هنری طبیعی است