اما موضوع مهم این است که باید به طور مستمر برجام را رصد کرد و در آوردگاه دیپلماتیک، قهرمانی خود را حفظ کرد از این رو باید دید: اولا آیا معاهده برجام می تواند ختم به خیر شود و در پس آن خیراتی را برای اقتصاد کشور داشته باشد یا اینکه با بدعهدی پیش بینی شده آمریکایی ها و تبعیت اروپایی ها و دیگران، کیک پفکی را تحویل گرفته ایم.

دوما آیا آن هایی که در آمریکا مدعی اند افتخارشان این است که بدون خونریزی در معاهده برجام توانسته اند بر ایران تسلط پیدا کنند، یا کسانی که ادعا به کم خاصیت بودن برجام دارند و اینک بر سر آن هستند تا امتیازهای بیشتری بگیرند- مثل ترامپ- سرانجام شان به یک روند دغدغه آور برای ما تبدیل نخواهد شد؟

ثالثا زمزمه های برجام 2، 3 و 4 خصوصا بعد از بدعهدی آمریکا، گویای ساده اندیشی است گرچه می توان در این بین خیانت هایی را نیز مشاهده کرد. از این رو باید دید که آیا این برجام پیوست دیگر برجام را الزام آور می کند و اگر چنین است آیا در حوزه های سیاسی، فرهنگی و امنیتی نیز دخیل است.

به هر حال ضرورت دارد خارج از اتهام زنی و ایجاد هیاهو در مراکز سیاسی بین المللی و داخلی و بوسیله دیپلمات های انقلابی همواره موضوع برجام رصد شود و بر این باور باشیم که برجام نمی تواند امتیاز برد و باخت گروه های سیاسی ما باشد، بلکه می تواند برد و باخت منافع ملی برای جمهوری اسلامی همراه داشته باشد.

پس بهتر است آرام ولی عمیق تر و دقیق تر در سالگرد برجام، برجام را ارزیابی و تحلیل کرد.