، تنش‌های امنیتی میان ایران و استرالیا، که ریشه در روابط پیچیده تهران با غرب و به ویژه اسرائیل دارد، در ماه‌های اخیر به اوج رسیده است. این تنش‌ها، که اغلب به عنوان جنگ اطلاعاتی توصیف می‌شوند، از یک سو بر پایه اتهامات متقابل درباره فعالیت‌های جاسوسی و تروریستی بنا شده و از سوی دیگر، تحت تأثیر جنگ غزه است. موساد به عنوان بازیگر کلیدی در این معادله، مکرراً ایران را متهم به حمایت از تروریسم ضدیهودی کرده، در حالی که تهران این ادعاها را فرافکنی صهیونیستی می‌خواند.

در ماه‌های اخیر، به ویژه از تابستان سال جاری، استرالیا وارد این چرخه شده و اقداماتی مانند اخراج سفیر ایران و تلاش برای تروریستی خواندن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دستورکارش قرار داده است. ماجرا از آنجا شروع شد که چهارم شهریور نخست‌وزیر استرالیا، آنتونی آلبانیز، مدعی شد بر اساس ارزیابی سازمان اطلاعات امنیتی استرالیا (ASIO)، ایران را مسئول حداقل دو حمله ضدیهودی در این کشور در دو شهر سیدنی و ملبورن در اکتبر و دسامبر ۲۰۲۴ است. در همین راستا در اقدامی عجولانه، احمد صادقی، سفیر ایران در کانبرا عنصر نامطلوب شناسایی و اخراج شد.

در واکنش به این اقدام اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت خارجه، ضمن محکوم کردن این اقدام، این اتهام را رد کرد و گفت ردپای رژیم صهیونیستی در طرح این ادعا دیده می‌شود و این اتهامات برای «پوشاندن جنایات این رژیم در غزه» است. در ادامه این رویکرد، استرالیا همچنین سفارت خود در تهران را بست و دیپلمات‌هایش را فراخواند، در حالی که دولت این کشور قانون جدیدی برای تروریستی خواندن سپاه پاسداران تهیه کرد تا به تصویب پارلمان استرالیا برسد.

اما چند روز قبل پلیس محلی ملبورن و سیدنی در گزارشی اعلام کرد در تحقیقات میدانی خود هیچ مدرک یا ردپایی از نقش جمهوری اسلامی ایران در حملات ضدیهودی سال ۲۰۲۴ پیدا نکردند. در واکنش به این گزارش، همان روز موساد ادعا کرد فردی از مقامات ارشد سپاه با نام مستعار «سردار عمار» شناسایی شده که ۱۱ هزار نیروی عملیاتی در سراسر جهان دارد که برای سرپوش گذاشتن روی اقدامات رسمی جمهوری اسلامی، علیه یهودیان در دنیا اقدام می‌کند! این اتهام و ادعای پوچ به قدری عجیب است که مورد توجه دولت‌های غربی قرار نگرفت.

واقعیت این است که گزارش اولیه دولت استرالیا در مورد نقش ایران در حملات به دو مکان یهودی هم متأثر از اطلاعات جعلی موساد برای تحریک این کشور علیه ایران به ویژه پس از شناسایی فلسطین توسط کانبرا طراح شد. در این میان وضعیت سفارت استرالیا در تهران همچنان در هاله ابهام است. استرالیا فعالیت‌های خود در ایران به حالت تعلیق درآورده که این موضوع می‌تواند مشکلات جدی برای شهروندان ایرانی ساکن استرالیا ایجاد کند.

نکته مهم دیگر این ماجرا نشان داد اسرائیل بنا دارد از هر ابزاری برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران در محیط بین‌الملل استفاده کرد. در این راستا پس از برگزاری تظاهرات‌های بزرگ مردمی در استرالیا در حمایت از فلسطین و تصمیم این دولت در شناسایی کشور فلسطین، رژیم صهیونیستی تلاش کرد روابط سیاسی کشورها را با حامی اصلی آرمان فلسطین تخریب کند. در این فضا متهم کردن به عملیات ضدیهودی یکی از راهبردهای این رژیم است، زیرا این اقدام علیه افراد غیرنظامی محسوب می‌شود و می‌تواند در بزرگ کردن هجمه بین‌المللی مؤثر واقع شود. ولی واقعیت آن است که در ایران چند هزار یهودی زندگی می‌کنند و آنها در مجلس شورای اسلامی نماینده‌ای نیز دارند. بنابراین می‌توان گفت جمهوری اسلامی مشکلی با یهودیان ندارد بلکه با سیاست‌های صهیونیستی اسرائیل در تعارض است که موجب شده سرنوشت فلسطینی‌ها با خاک و خون پیوند بخورد.

در نهایت اینکه گزارش پلیس محلی سیدنی و ملبورن می‌تواند مبنایی برای رفع کدورت‌های سیاسی و بازگشایی سفارت‌ها شود. در این راستا رایزنی‌های مستمر ضروری است تا مشکلات برای شهروندان ایرانی ساکن استرالیا بیش از این طولانی نشود.