، در یک تحول فناورانه قابل‌توجه، هوش مصنوعی توانست آسیب‌پذیری عمیق و خطرناک در ارتباطات فضاپیماهای ناسا را شناسایی و اصلاح کند. این نقص بیش از سه سال بدون شناسایی باقی مانده بود و امکان دسترسی مخفیانه مهاجمان سایبری به دستورهای کنترل مأموریت‌ها را فراهم می‌کرد.

پژوهشگران استارت‌آپ آمریکایی AISLE اعلام کردند که «تحلیل‌گر خودکار امنیتی مبتنی بر هوش مصنوعی» در مدت چهار روز، این ایراد حیاتی را در سامانه CryptoLib پیدا کرده و مراحل اصلاح و بازطراحی احراز هویت را آغاز کرده است. به گفته آنان، این نقص می‌توانست سطح دسترسی مهاجمان را تا حد کنترل کامل مأموریت‌های فضایی بالا ببرد و حتی امکان هدایت فضاپیما به مسیرهای غلط را فراهم کند.

وی افزود: بررسی‌ها نشان داد این آسیب‌پذیری در بخش احراز هویت نرم‌افزار رخ داده بود، جایی که امکان فریب سیستم از طریق اعتبارنامه‌های به‌سرقت‌رفته وجود داشت. در سناریوهای آزمایشی، مهاجمان می‌توانستند با استفاده از حملات فیشینگ یا حافظه‌های آلوده USB اطلاعات ورود کارکنان را به‌دست آورند و در کسری از ثانیه راه نفوذ به سامانه فرماندهی فضاپیما را بیابند.

پژوهشگران تصریح کردند: این نقص نه‌تنها ارتباطات بین زمین و فضا را تهدید می‌کرد، بلکه میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری علمی را در معرض خطر قرار داده بود. سیستم‌های انسانی در طی سال‌های گذشته چندین‌بار کدها را بازبینی کرده بودند، اما این خطا به دلیل پیچیدگی ساختاری و عدم تطبیق الگوهای امنیتی جدید، پنهان مانده بود.

وی خاطرنشان ساخت: مزیت اصلی هوش مصنوعی در این عملیات، توانایی آن در تحلیل خودکار و چندلایه کدها است. در حالی که بازبینی انسانی در چند مرحله ناکام مانده بود، الگوریتم یادگیرنده AISLE موفق شد تمامی پایه‌های داده و کدهای رمزنگاری را در کمتر از یک هفته تحلیل و ایراد را به‌صورت خودکار علامت‌گذاری کند.

کارشناسان امنیت سایبری تأکید کردند که این رویداد نقطه عطفی در تاریخ ایمنی مأموریت‌های فضایی محسوب می‌شود، زیرا نشان داد فناوری‌های مبتنی بر یادگیری ماشین قادرند ساختارهایی را ایمن‌تر کنند که انسان‌ها سال‌ها از شناسایی ضعف‌های آن عاجز مانده‌اند. آنان این رویکرد را مقدمه‌ای برای نسل تازه‌ای از «حفاظت‌های هوشمند خودکار» در برنامه‌های اکتشاف فضایی دانستند.

در پایان، محققان توصیه کردند ناسا و سایر سازمان‌های فضایی با به‌کارگیری ابزارهای تحلیل خودکار در تمام مراحل توسعه نرم‌افزارهای ارتباطی، احتمال وقوع حملات ناشناخته سایبری را به حداقل برسانند. به این ترتیب، هوش مصنوعی نه‌تنها در مأموریت‌های علمی بلکه در حفظ امنیت ارتباطات میان زمین و فضا نیز به یکی از ابزارهای راهبردی آینده تبدیل خواهد شد.