به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، روند بازار روز شنبه ۴ مرداد ماه نشان داد که صف های خرید و فروش چند هفته گذشته جمع خواهد شد و به نوعی معاملات متعادل تر انجام می شود و آغاز این روند در بورس تهران از معاملات چهارشنبه که با فشار عرضه همراه شده کلید خورد و اگرچه با گذر از یک ساعت ابتدایی معاملات تقاضا اندکی بهبود یافت اما عرضه‌ها همچنان شدت بیشتری داشت و این وضعیت در مقاومت روانی شاخص کل ۲ میلیون واحد کاملا طبیعی است، بر همین اساس روز شنبه بازاری نوسانی در بورس دنبال شد به طوری که بعد از یک ساعت ابتدایی، شاهد افزایش عرضه و تقاضا و برچیده شدن صفوف خرید در اکثر نمادها بودیم و حتی صفوف فروش نیز شکل گرفت.

روند بازار بورس رو به تعادل!

روند بازار در حال حاضر به سمت تعادل می رود زیرا با وجود فشار عرضه، بسیاری از نمادها معاملات خوبی را به نمایش گذاشتند و این وضعیت نشان از شرایط مساعد بازار برای تداوم روند صعودی کندتر پس از یک اصلاح مقطعی دارد. همانطور که روزهای اخیر شاهد بودیم، اصلاح پرتفوی، استراتژی روزهای منفی بسیاری از معامله گران حرفه ای بود؛ چراکه بطور قطع در رالی بعدی، نمادهایی مورد توجه خواهند بود که در صعود اخیر، مسیر اصلاحی یا نوسانی را پشت سر گذاشته اند. در واقع موضوعی که خیلی از تحلیلگران بازار این روزها هم عنوان می کنند این است که شرایط کنونی بازار کاملا جدید است و حداقل در قسمتی از بازار نوسان نمادها از تحلیل پذیری خارج شده‌ است.

بیشتر بخوانید؛

عواقب رشد دستوری شرکت های دولتی در بورس

حال سوال این است؛ آیا در حال حاضر که بازار از تحلیل پذیری خارج شده پیش بینی شرایط آینده امکان پذیر نیست؟

به عبارت دیگر در حال حاضر از نظر تکنیکال اکثر سهام‌های کوچک و متوسط بازار، واکنش خوبی به سطوح تکنیکال نشان نمی دهند و تحلیل های که سال گذشته روی همان نماد جواب می داد امروز بی ربط به نظر می رسد. از طرف دیگه هیجان خرید و احتمالا سفته بازی حقوقی‌ها در برخی نمادهای دولتی باعث شده سهام شاخص ساز دولتی به سطوح مقاومت مهمشان واکنش با اهمیت نداشته باشند و حتی تا قیمت های خیلی بالاتر از ارزش جایگزینی و پتانسیل های سودسازیشان نیز رشد کنند.

مجموع این موارد نشان دهنده ناکارآمد شدن تحلیل تکنیکال و بنیادی نیست، بلکه نشانه نیاز به بازنگری تحلیل ها، اصلاح سبدها و صبر سهامدارن است تا ببینند در شرایط جدید بازار، قیمت ها به چه نوع سطوحی واکنش نشان می دهند و بر مبنای آن استراتژی خرید خود را تعیین کنند.

در واقع دقت و بازنگری برای پیدا کردن سهام هایی که همچنان به سطوح حمایتشان وفادار هستند اما به دلیل هیجان بازار در مورد سهام شاخص ساز از روند رشد کلی بازار، عقب مانده‌اند و هنوز به ارزش‌های ذاتیشان نرسیده‌اند می توانند مورد توجه قرار بگیرند، برای نمونه اگر یک نماد پالایشی کمتر از شپنا رشد کرده به دلیل عدم ارزندگی هست؟ اگر نیست، این سهم دقیقا در چه سطح حمایتی واکنش قوی خواهد داد؟ آیا سهم شرکت های سرمایه گذاری که رشد خوبی نداشته‌اند دلیل عدم رشدشان خروج پول هوشمند و عدم ارزندگی است؟ اگر نیست، کدام سطح حمایتی می‌تواند سطح مهم حمایت قیمت باشد؟ بنابراین در این حالت برای کسب بازدهی خوب از بازار نیاز به صبر بیشتری است و برای مدتی باید استراتژی کوتاه مدتی را کنار گذاشت.

همچنین باید توجه داشت که برای تحلیلگری که چند سالی در بازار فعال است شرایط موجود از جهاتی شرایط جدیدی  نیست، زیرا روند معمول بازار سال‌های قبل تر رشد جهشی اخیر به همین شکل بوده؛ به عنوان مثال در سال ۹۶ یک گروه از سهام شاخص ساز دلاری مورد توجه بازار بودند و بقیه سهام بازار عمدتا یا در حال درجا زدن یا در حال از دست دادن حمایت بودند. خیلی وقت ها سهام با گزارشات مناسب با ارزش جایگزینی یا سودسازی خیلی بالا در کوتاه مدت درجا می زدند و به سطوح تکنیکال واکنش نمی دهند، اما یک تفاوت اصلی با بازار امروز داشته‌اند و این تفاوت در این است که در آن زمان بازار همچنان به گزارشات و عملکرد بنیادی واکنش نشان می داد، حتی اگر اثری موقتی داشت، اما روی روند معاملات قابل ارزیابی بود، در حالی که در بازار اخیر این واکنش تبدیل به یک واکنش دوگانه شده است یعنی در مورد دو سهم از یک گروه با گزارشات کاملا مشابه یا نزدیک به هم واکنش متفاوتی را از بازار می بینی و این تناقض از شفافیت بازار کاسته است.

همچنین در گذشته یک بازار کوچک جولانگاه تعداد معدودی بازیگر حقیقی و حقوقی بود و دولت عمدتا اهمیتی به بالا و پایین شدن بازار سرمایه نمی داد، اما در حال حاضر هجوم عظیم سرمایه مردم به سمت بورس٫،توان دستکاری بازار را از اکثر بازیگران حقیقی و حقوقی سابق گرفته است. اما نکته یک ماه اخیر این است که با خروج این بازیگردان ها، اینبار دولت است که عملا و مستقیما در نقش کنترلگر و بازیگر بازار وارد عرصه شده و این قسمت موضوع یعنی کنترل و دخالت گسترده دولتی که می توان گفت روند کاملا جدید و بی سابقه‌ای است.

دولت قیمت برخی سهام‌ها را کنترل می کند

درواقع دولت قیمت برخی سهام‌ها را کنترل می کند و حتی به عنوان سهام شاخص ساز رشد می دهد و مانع رشد سهام بنیادی تر و ارزنده تر می شود و  شرکت‌های سرمایه‌گذاری که مالک درصدی سهام دولتی هستند قیمت سهامشان کنترل می شود و فاصله قابل توجهی با ارزش پورتفوی آنها پیدا می‌کند.

حالا باید قیمت دلار را یادآوری کرد و اینکه روند کنترل آن چطور بود که دلار ۴۲۰۰ تومنی با کنترل سنگین امنیتی در بهار ۹۷ به ۶۰۰۰ تومن رسید؟

در آن مقطع شاید خیلی ها از عزم دولت برای کنترل اجباری قیمت دلار و سکه وحشت کردند و تصمیم به فروش دلار و سکه خودشان با قیمت‌های پایین گرفتند، اما گذشت زمان خیلی زود ثابت کرد که قیمت ها در میان مدت تابع شرایط بنیادی و اقتصادی است و استفاده از ابزارهای دستکاری قیمت ها یک تاثیر کاملا موقت است. به طور خلاصه شاید دستکاری دولتی قیمت ها تحلیل کوتاه مدت را دچار اشکال کرده باشد، اما دقیقا همین شرایط، فرصت طلایی خرید سهامی‌هایی است که با این دستکاری دولت پایین‌تر از ارزش ذاتیشان قرار گرفته اند.