حمایت از حقوق کودکان بیشتر از تصویب قانون جدید، نیازمند فرهنگ‌سازی جامعه است
یک حقوقدان کرمانشاهی گفت: زمانی که کودک در مهدکودک یا موسسه دیگری که وظیفه نگهداری از او را بر عهده دارد، گذاشته می‌شود ازلحاظ قانونی مسئولیت خسارت یا تضییع حقوقی که به کودک وارد می‌شود، بر عهده موسسه و مهدکودک است و شخص دیگری هیچ مسئولیتی ندارد.
حقوقدان و وکیل دادگستری در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، در رابطه باوجود قوانین حمایت از حقوق کودکان بخصوص در نحوه برخورد مربیان مهدکودک‌ها با این قشر آسیب‌پذیر جامعه، گفت: ما درزمینهٔ حمایت از حقوق کودکان و نحوه فعالیت مهدکودک ها و موسسات نگهداری قانونی داریم که این قانون در سال ١٣٨١ تصویب شد، لایحه‌ای هم به نام لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان داریم که ٨ سالی در مجلس مانده بود و خوشبختانه طی چند روز اخیر وارد صحن مجلس شده است اما همان قانون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان و قوانین متفرقه ازجمله قانون حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بد سرپرست و سایر قوانینی که در ارتباط با حقوق کودک است، برای مقابله با این جرائم کفایت می‌کند.
ساره رضایی خاطرنشان ساخت: موضوع این است که ما هنوز به آن شدتی که باید در مورد قوانین مربوط به کودکان خلأ قانونی نداریم، بلکه آنچه ما به آن نیاز داریم، فرهنگ است و ما در این زمینه خلأ فرهنگی داریم. در هر زمینه‌ای به‌خصوص درزمینهٔ حمایت از حقوق کودکان خلأ قانونی بشدت محسوس نیست اما آنچه محسوس است، خلأ فرهنگ صحیح در رابطه با حمایت از حقوق کودکان است. در ارتباط با کودکان و وضع آن‌ها در مهدکودک‌ها که موضوع موردبحث ما است، ماده ٥ قانون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان تصریح می‌کند که کودک‌آزاری از جرائم عمومی است و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی ندارد. یعنی هرکسی مشاهده کند که به کودکی تعدی می‌شود یا آزاری به کودکی وارد می‌شود می‌تواند اعلام‌جرم کند.
این حقوقدان ادامه داد: ماده ٦ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان می‌گوید تمام افراد و مؤسساتی که به نحوی مسئولیت نگهداری و سرپرستی کودکان را بر عهده‌دارند، مکلف‌اند به‌محض مشاهده موارد کودک‌آزاری موضوع را پیگیری و جهت اقدام قانونی مراتب را به مقامات صالح قضائی اعلام کنند.
وی تصریح کرد: ضمانت تخلف از این قضیه هم تا ٦ ماه حبس و ٥میلیون ریال جزای نقدی است اما مشکل اینجاست که ماسال‌ها دیدیم که اگر در این مؤسسات کودک‌آزاری رخ دهد، قطعاً کسی از افراد حاضر در آنجا این جرم را اعلام نمی‌کند، به‌طور مثال یک مسئول یا یک مربی یا فرد دیگری که در آنجا مسئولیت دارد اگر برخورد بدی با کودک داشته باشد یا صدمه‌ای به کودک وارد کند، مربیان و افراد حاضر در آن مرکز از یکدیگر حمایت می‌کنند و تخلفات همکارشان را به مراجع قضائی گزارش نمی‌دهند، حتی گاهی اوقات در مقام انکار قرار می‌گیرند.
رضایی ادامه داد: اما مسئله‌ای که باید در اینجا بگویم این است که ضمن این‌که این مؤسسات مکلف هستند به‌خوبی از کودکان مراقبت کنند، زمانی که کودک در مهدکودک یا موسسه دیگری که وظیفه نگهداری از او را بر عهده دارد، گذاشته می‌شود ازلحاظ قانونی مسئولیت خسارت یا تضییع حقوقی که به کودک وارد می‌شود، بر عهده موسسه و مهدکودک است و شخص دیگری هیچ مسئولیتی ندارد اما همان‌طور که پیش‌ازاین هم گفتم خلأ قانونی در موردحمایت از حقوق کودکان وجود ندارد و در واقع خانواده از حقوق ذاتی خود در قبال این موسسات کم اطلاع است.
این کارشناس حقوق اضافه کرد: شدت وخامت اوضاع در عدم فرهنگ‌سازی و اطلاع از حقوق کودکان در خانواده‌ها بیشتر است به‌نحوی‌که حتی وقتی برخی از والدین از کم‌کاری و یا تنبیه و حتی بعضاً آزار کودک خود در مهدکودک‌ها مطلع می‌گردند، بجای پیگیری سعی در اخفای مشکل به بهانه حقارت کودک خود و حتی دردسرهای پس از بیان موضوع برمی‌آیند و این بسیار وحشتناک است.
ارسال نظر