به گزارش خبرگزاری موج،  مردم سرزمین ایران همیشه در هر صنعتی پیشگامی خود را نشان داده اند. در صنعت گردشگری نیز احداث کاروانسراها و مراکز مناسب جهت اقامت مسافران نشان از همین پیشگامی دارد اما سابقه سازمانی این صنعت در ایران به اوایل قرن جاری برمیگردد که با شکل گیری اولین ارگان رسمی در این حوزه نیز با نام اداره جلب سیاحان خارجی و تبلیغات در سال 3131 زیرنظر وزارت داخله وقت آغاز شد.

در سال ۲۴۳۱ به دلیل سرعت رو به افزایش صنعت گردشگری و روی آوردن گردشگران خارجی برای مسافرت به ایران و توسعه مواصلات و ارتباطات کشور و همچنین برای هماهنگی و نظارت بر کلیه فعالیت های جهانگردی کشور، سازمان جلب سیاحان تاسیس شد و صنعت گردشگری رفته رفته جای خود را میان سایر صنایع کشور باز کرد. این سازمان زیرنظر مستقیم نخست وزیر بود و دارای شورایی با ترکیب وزارتخانه های اقتصاد، کشور، فرهنگ و هنر، سازمان برنامه و بودجه، کانون جهانگردی ایران و سه نفر صاحبنظر و مطلع به پیشنهاد سرپرست سازمان و تصویب نخست وزیر بود.

مشکلات گردشگری در ایران

از دهه 70 صنعت جهانگردی به عنوان یکی از بخشهای برنامه توسعهای در ذیل سند چشمانداز قرار گرفت و جایگاه قابل قبولی در اسناد برنامه های اول تا چهارم توسعه پیدا کرد. با این حال هرچند اهمیت دادن به صنعت گردشگری در برنامه ریزی های کلان کشور به عنوان یک اصل مهم مورد توجه برنامه نویسان پس از پایان جنگ تحمیلی قرار گرفت اما این برنامه ریزی ها نتوانست به رشد و توسعه این صنعت در کشور کمک چندانی کند و رقبای ایران در منطقه توانستند فاصله قابل توجهی را با کشورمان در جذب گردشگر خارجی ایجاد کنند. هرچند در سالهای اخیر، پس از توافق هسته ای شاهد افزایش قابل توجه گردشگران خارجی بودیم ولی نباید فراموش کرد که گردشگری بدون زیرساخت رونق نمی گیرد. سرویسهای بهداشتی عمومی را میتوان یکی از این زیرساختها دانست که در کشور ما در وضعیت نامناسبی قرار دارد.

با اینکه در سالهای اخیر بودجه های کلانی جهت احداث سرویس های بهداشتی در نقاط مختلف اختصاص یافت ولی از هزار سرویس بهداشتی وعده داده شده کمتر از 37 درصد آن احداث شد و تعداد زیادی از این سرویسهای بهداشتی احداث شده به دلیل مکانیابی نامناسب فاقد امکاناتی نظیر آب و برق هستند.

این در حالی است که کشورهای همسایه نظیر آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج فارس با احداث سرویسهای بهداشتی کافی و مناسب این مشکل را برطرف کرده اند. مشکل دیگر در گردشگری، عدم توازن نهاد متولی گردشگری کشور با نهادهای متولی گردشگری در کشورهای دیگر جهت امضای تفاهمنامه هاست. به عنوان مثال سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان یک سازمان نمیتواند همرده با وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه به عنوان یک وزارتخانه قرار بگیرد.

امنیت ایران باعث شده هیچگاه شاهد توازن در تعداد گردشگران ورودی و خروجی در کشورمان نباشیم

همچنین ضعف در ارائه تصویر درست از ایران به عنوان کشوری امن در منطقه باعث شده است که هیچگاه ما شاهد توازن در تعداد گردشگران ورودی و خروجی در کشورمان نباشیم. عدم ارائه اطلاعات درست مشکل دیگر گردشگری ایران است؛ همیشه و همه جا عنوان شده که سفر به ایران ارزان است، این در حالی است که اگر سفر یک گردشگر از مبدا یک کشور اروپایی را به مصر، ایران و ترکیه مقایسه کنیم، شاهد خواهیم بود که هزینه سفر به ایران دو برابر مصر و ترکیه است.

این درحالی است که خدماتی که در تورهای ترکیه و مصر ارائه میشود، بسیار بیش از ایران است. در پایان پیشنهاد میشود سازوکاری تعریف شود تا در فصولی مانند بهار و پاییز که شاهد سیل گردشگر خارجی به ایران هستیم، نمایشگاهها و همایش های بین المللی برگزار نشود تا ظرفیتهای اقامتی کشور برای جذب هرچه بیشتر گردشگر آماده باشد. در تمام دنیا شاهد هستیم که رویدادهایی نظیر نمایشگاه و همایشها، در فصل زمستان که گردشگر کمتری به کشور می آیند و مراکز اقامتی خالی هستند، برگزار میشوند.