، در آیینی گرم و صمیمی که جمعه ۲۳ آبان در تالار مشاهیر مجموعه تئاتر شهر برگزار شد، از مقام هنری و فرهنگی محمد چرم شیر ، نمایشنامه‌نویس و مدرس برجسته تئاتر ایران تقدیر شد.

مراسم با اجرای ناصر آویژه و به همت گروه هنری «باران» به سرپرستی غلامرضا عربی برگزار شد و با استقبال گسترده هنرمندان، مدیران فرهنگی و علاقه‌مندان تئاتر همراه بود.

حمید امجد، نویسنده و کارگردان تئاتر، در سخنانی تحلیلی رو به حاضران گفت: در دهه ۱۳۶۰ نسلی از نویسندگان شکل گرفت که با آزمون و خطا مسیر تازه‌ای برای نمایش ایرانی گشودند، اما از میان آن نسل، برخی نام‌ها همچنان زنده و الهام‌بخش مانده‌اند؛ و یکی از این نام‌ها، محمد چرم‌شیر است.

وی افزود: کارنامه او فقط به تعداد حیرت‌انگیز آثار محدود نمی‌شود، بلکه نمودار تنوع ژانری، جسارت زبانی و نوآوری فرمی در تئاتر ایران است.

امجد تأکید کرد: سرنوشت نیم‌قرن فعالیت چرم‌شیر در ساختار و زبان آثارش منعکس است؛ آثاری که پاسخی‌اند به شرایط اجتماعی و فرهنگی زمانه، از دشواری‌های دهه شصت تا نگرانی‌های نسل جدید.

او نشان داده که تئاتر ایران اگرچه با موانع بسیار روبرو بوده، اما همواره قادر است از دل محدودیت‌ها زاده شود و ادامه دهد.

در ادامه، شهرام گیل‌آبادی نیز با مرور دستاوردهای علمی و فرهنگی چرم‌شیر اظهار کرد: او تاکنون بیش از ۱۰۰ نمایشنامه و ۲۰ مقاله تخصصی نوشته و بیش از ۲۷۰ پایان‌نامه دانشگاهی درباره آثارش تدوین شده است.

وی افزود: جهان آثار چرم‌شیر بر پایه‌ی تفکر، کلمه و گفتار است؛ او با قلم خود به توسعه فکری جامعه یاری رسانده و خلاقیتش، پلی میان ادبیات کلاسیک و جهان معاصر ساخته است.

گیل‌آبادی یادآور شد: در آثار او چهار محور بنیادین دیده می‌شود؛ روایت‌گرایی نو، انگیزه‌های فرامتنی، بازخوانی آثار کهن در قالب روز، و بازتاب مسائل اجتماعی. این ویژگی‌ها باعث شده تا نوشتار چرم‌شیر همزمان «ادبی، فلسفی و اجتماعی» باشد.

وی افزود: خلق جهانی تازه در هر اثر، نشان می‌دهد که توسعه فرهنگی تنها با نوجویی و استمرار خلاقیت معنا پیدا می‌کند.

در بخش پایانی مراسم، محمد چرم‌شیر با لحنی صادقانه از مسیر دشوار فعالیت خود گفت: سال ۱۳۵۸ وقتی بسیاری از هنرمندان رفتند و تئاتر در انزوا بود، ما ماندیم با ترسی عمیق از فراموشی و خاموشی.

وی افزود: هنوز هم پس از ۴ دهه، همان ترس با من است؛ ترس از اینکه آیا توانسته‌ایم تئاتری بسازیم که به آن باور داشتیم یا نه. او تأکید کرد: اگر هم خطایی بوده، مسئولیت آن را می‌پذیرم، زیرا تئاتر نه حرفه، بلکه نوعی زیستن است.

خوانش نمایشنامه‌ی «روزی از زندگی یک آدم عشق پیت» به نویسندگی خودش و کارگردانی غلامرضا عربی با اجرای هنرمندانی چون آرام نیک‌بین، النا منتظریان، امیررضا کوشانی و زهرا مقدسی، به همراه ویدیوکلیپی از زندگی هنری او بخش دیگری از برنامه بود. در پایان نیز هنرمندان نابینا و کم‌بینای گروه «باران» با اهدای هدایایی از او تجلیل کردند.

این آیین، بیش از آنکه مراسم تقدیر از یک نمایشنامه‌نویس باشد، یادآور پیوند میان پایداری، اندیشه و تئاتر در فرهنگ معاصر ایران بود؛ پیوندی که محمد چرم‌شیر همچنان با قلمش آن را زنده نگاه داشته است.