، حمله اسرائیل به ایران در بامداد روز جمعه ۲۳ خرداد، شوک بزرگی به مردم منطقه و حتی میتوان گفت جهان غرب وارد کرد. مهمترین متحد غربی ها به خود اجازه داده بود تا در اقدامی تجاوزکارانه تحت پوشش «اقدام پیشگیرانه» در نیمه شب حمله گسترده ای را علیه ایران آغاز کند. این حمله تا ۱۲ روز بعد و پس از پیشنهاد آتش بس از سوی ترامپ که متعاقب حمله موشکی سپاه پاسداران به العدیده بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه رخ داد، ادامه یافت. در طول این مدت نه تنها یکبار هم غرب رویکرد تهاجمی اسرائیل را محکوم نکردند بلکه مانع هر گونه اقدامی قانونی و حقوقی کشورهای دیگر از جمله روسیه در شورای امنیت شدند.

حتی در این مدت مقامات ارشد برخی کشورهای اروپایی از جمله صدراعظم آلمان این حمله را ستود و تأکید کرد این اقدام برای مقابله با برنامه هسته ای ایران ضروری بوده است. اما پس از پایان موقت جنگ، اکنون مشخص می شود حمایت از اسرائیل صرفاً سیاسی و یا حقوقی نبوده است. در نخستین گام سباستین لکورنو، وزیر دفاع فرانسه اعلام کرد نیروهای نظامی این کشور چندین پهپاد ایرانی را که در جریان درگیری‌های اخیر به سمت اسرائیل هدف قرار گرفته بودند، رهگیری کردند. وی تأکید کرد کمتر از ۱۰ پهپاد ایرانی توسط فرانسه رهگیری شدند.

اگرچه شاید در ابتدا به نظر برسد مداخله فرانسه برای مقابله با کمتر از ۱۰ پهپاد نمی تواند اثری در جریان نبرد داشته باشد، اما همین اعتراف مؤید نقش حمایتی عملگرایانه غرب از اسرائیل بوده است که بی تردید ابعاد پنهانی و بزرگتری هم دارد. در همین راستا گزارش هایی در مورد ارسال دستکم ۱۷ هواپیمای سنگین حمل و نقل نظامی به اسرائیل منتشر شده است. در واقع در شرایطی که ظاهراً آتش بس شده، غرب به شدت در حال تجهیز دوباره اسرائیل است که در صورت بروز تنش مشکلی از بابت تجهیزات آفندی و پدافندی نداشته باشد.

در مقابل، جمهوری اسلامی ایران اگرچه تحریم نظامی خود را طبق دستورالعمل برجام پشت سر گذاشته اما در عمل امکان خرید نظامی چندانی ندارد. مشکلات مربوط به نقل و انتقال مالی و نگرانی بابت واکنش تحریمی آمریکا باعث شده است تهران در تهیه تجهیزات با موانعی روبرو باشد. با این حال چند روز قبل وزیر دفاع کشورمان به پکن سفر کرد تا درباره خرید جنگنده و پدافند از چین با مقامات این کشور رایزنی کند. تحقق این هدف می تواند عاملیت را در آسمان به ایران برگرداند که کنار قدرت موشکی بومی شده، امکان مواجه در صورت بروز حمله دیگری فراهم خواهد شد.

نکته دیگر در حمایت نظامی غرب از اسرائیل، پرداخت سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار بودجه نظامی به این رژیم از سوی آمریکاست که فارغ از اینکه چه کسی در کاخ سفید حضور دارد باید این توافق اجرایی شود. همچنین اسرائیل برخلاف کشورهای منطقه معذوریتی در خرید انواع تجهیزات و تسلیحاتی آمریکایی ندارد. این دو مزیت در کنار ارسال سامانه آمریکایی تاد به اراضی اشغالی با هدف مقابله با موشک‌ های ایرانی نیز بخش دیگری از حمایت همه جانبه ایالات متحده از اسرائیل را نشان می دهد. اوج این همکاری را هم باید در هدف قرار دادن سایت های هسته ای فردو، نظنر و اصفهان توسط بمب افکن های بی-۲ آمریکایی دانست.

در همین حال پیش از آغاز حمله اسرائیل به ایران، دولت آلمان اعلام کرد از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۱۳ مه ۲۰۲۵، یعنی در مدت ۲۰ ماه این کشور مجوزهای صادراتی سلاح به اسرائیل به ارزش ۵۵۴.۳ میلیون دلار را صادر کرده است. صادرات تایید شده شامل طیف گسترده‌ای از تجهیزات نظامی از جمله سیستم‌های تسلیحاتی، مهمات، رادار و دستگاه‌های ارتباطی و قطعات خودروهای زرهی است. همچنین در این خصوص دولت آلمان با استناد به حکم دادگاه قانون اساسی فدرال که افشای جزئیاتی را که می‌تواند توانایی‌ها یا نیازهای نظامی فعلی اسرائیل را فاش کند، محدود می‌کند، تنها اطلاعات محدودی در مورد ماهیت این صادرات ارائه کرد.

با توجه به چنین همکاری نظامی گسترده ای، محموله های هوایی روزهای اخیر اسرائیل می تواند از همان مقاصد قبلی و اتفاقاً این بار صرفاً با هدف تقویت توان نظامی این رژیم در برابر جمهوری اسلامی ایران باشد. به طور کلی زمان زیادی لازم نیست که بگذرد تا ابعاد این همکاری گسترده تسلیحاتی غرب با اسرائیل علیه جمهوری اسلامی افشا شود. زیرا غربی ها به این روابط افتخار می کنند و آن را بخشی از برنامه های جهانی خود در حوزه خاورمیانه می دانند. در آن زمان روشن می شود که یکبار دیگر تهران مجبور شده در جنگی نابرابر در مقابل همه توانمندی غرب بایستد.