به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج اصفهان، سعی نکنید به همه سوالات کودک در مورد خدا پاسخ دهید. بهتر است در ابتدا وقتی از شما می پرسد خدا کجاست یا چیست؟ و یا سوالاتی مشابه در مورد خدا می پرسد بگویید خودت چه فکر می کنی؟ شما با این پرسش می توانید د انسته های کودک خود رامحک بزنید و براساس معلومات و اطلاعات او یک سری صحبت های تکمیلی داشته باشید. اگر بلافاصله پس از سوال او جواب دهید: خدا در آسمان هاست و تو را می بیند ... گاهی به جای اینکه کودک احساس امنیت کند و بداند که خدا مراقب اوست مضطرب می شود که کسی در حال تعقیب کردن اوست.

کودکان را درگیر مفاهیم عرفانی و عمیق نکنید. متاسفانه گاهی اوقات شاهدیم والدین وقتی تصمیم می گیرند با کودک خود صحبت کنند و به ویژه به یک پرسش او پاسخ دهند آنچنان غرق سخنرانی می شوند که فراموش می کنند مخاطب شان کیست. آنها فکر می کنند اگر اطلاعات کامل ندهند یا از کلمات آنچنانی استفاده نکنند از اُبهتشان نزد بچه ها کم می شود و ممکن است آنها را نادان بدانند.

براساس اطلاعاتی که خودمان قبلا در اختیار بچه ها قرار داده ایم آنها سوالاتی در مورد خدا و اینکه خدا کجاست و چه شکلی است از ما بپرسند سوالاتی که ممکن است ما را دستپاچه کند و ندانیم چه طور جواب بدهیم جوابی که هم در خور مطلب باشد و هم اینکه قابل فهم باشد.

گاهی اوقات می بینیم بزرگ تر ها چه پدر و مادر و چه مربیان مهد یا مدارس اطلاعاتی که به بچه می دهند بیشتر از جهت منفی است و به آنها تلقین می کنند خداوند وجودی است که دائم در پی یافتن معایب شماست تا شما را مواخذه و تنبیه کند یا چون دروغ گفتی خدا تورا دوست نداردو... اگر چه این جمله که خداوند دروغگوها را دوست ندارد می تواند جزو آموزه های دینی ما باشد اما این لحن برای کودک قابل درک و پذیرش نیست.

با این جمله ها به کودک خود می گویید که خدا منتظر نشسته تا تورا ارزیابی کند و مراقب کارهای خوب و بد توست و در نتیجه باید همیشه از او بترسی.در حالی که باید ابتدا عواطف مثبت را در مورد خداوند در ذهن او شکل دهید اینکه او مهربان است بچه ها را دوست دارد مراقب آنهاست و... یادمان باشد همانطور که در ادای کلمات تربیتی دقت می کنیم و به جای بچه بد یا بچه خوب کار انها را و رفتارشان را با لفظ خوب و بد یاد میکنیم بهتر است در مورد خداوند نیز تذکر دهیم که خداوند کارهای بد را دوست ندارد. به کار بردن جملات مثبت الزامی است.

با بچه ها درمورد بهشت و دوزخ صحبت نکنیم و هرگز نگوییم اگر فلان کار را کردی می روی جهنم یا می روی بهشت. زیرا آنها درک درستی نخواهند داشت و این برداشت هایی که ما با ذهن محدود خود از قرآن و احادیث داشته ایم باید نزد خودمان بماند.

حتی نباید به بچه ای که مادرش را از دست داده است بگوییم مادرت الآن در بهشت است جایی که از اینجا بهتر است و چنین و چنان، چون تصویر ذهنی او مساوی با واقعیت نخواهد بود بلکه مساوری می شود با آنچه ما از دین یا خدا و بهشت برداشت کرده ایم که قطعاً ناقص و از درک او خارج است.

کافی است کودک زیر 6 سال بداند خدا مساوی است با خوبی و اگر کار خوب بکند خدا خوشحال می شود همانطور که والدین او شاد می شوند. اگر آنها در مورد وجود خدا پرسیدند باید ردپاهای خداوند که همان آفریده های اوست مورد اشاره قرار بگیرد و انها بدانند هر چیزی یک آفریننده دارد.