فاطمه‌سادات حمیدیان-خبرگزاری موج؛ اگر به تصاویر دیدارهای حضرت امام خمینی «ره» با مسئولین کشوری و لشکری دقت کرده باشید، آنچه که در نگاه اول به چشم می‌آید، سن و سال نه چندان زیاد سرداران نظامی، وزرا و نمایندگان مجلس است.جوان بی ادعایی که هنوز موی سر و محاسنشان دستخوش تغییر رنگ نشده است. 

بی تردید در تاریخ سیاسی هیچ کشوری، سخت تر از دوره های نبرد با بیگانگان وجود ندارد. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. هنوز عمر انقلاب اسلامی به سه سال نرسیده بود که مرزهای کشور مورد حمله ی همه جانبه ی همسایه ای قرار گرفت که بنا به تایید همگان، متّکی به حمایت تمامی دول بزرگ و قدرتمند دنیا بود و صدها کارشناس رده اول نظامی در کنار او بودند. آن دوره جزو معدود دوره هابی بود که جمهوری اسلامی ایران به جوانان اعتماد کامل کرد و نتیجه ی آن هم البته بسیار درخشان. 

اما به مرور شرایط تغییر کرد. شرایط پیش آمده در وضعیت فعلی کشور و کارنامه نهادهای اجرایی در چند سال گذشته روشن تر از آن است که نیازی به توضیح داشته باشد. جوان باوری دوران جنگ و ابتدای انقلاب جایش را به پیرسالاری داد. ساختار معیوب و مدیرانی که بنا به سن و سالشان جسارت برداشتن گام های جدی و تحول ساز را ندارند و البته بعضا به مرور دچار راحت طلبی، سهم خواهی و منفعت طلبی هم شدند.

به نظر می رسد حداقل کاری که برای به جلو راندن چرخ های زنگ زده ی اجرایی کشور می توان انجام داد، اجبار مدیران کهنه کار آنها به حرکت رو به جلو می باشد. اجباری که در آن یا بتوانند خود را با شرایط جدید وفق دهند و یا این که خود محترمانه از این اتومبیل تازه سرویس شده پیاده شوند و جایشان را به جوانان با انگیزه بالا، روحیه ی اجرایی و قدرت ریسک پذیری بالا بدهند. این اجبار تنها از طریق تغییرات اساسی در نسبت حضور جوانان در نهادهای قانون گذار کشور بوجود خواهد آمد. نهادهایی نظیر مجلس و شوراهای اسلامی شهر و روستا. البته این جوان گرایی به معنای حضور چهره های سینمایی و ورزشکاران نیست، بلکه منظور، جوانانی است که در کنار تحصیلات مرتبط با حوزه ی فعالیت خود، تجارب لازم در فعالیت های اجرایی را داشته باشند و از نقاط ضعف و قوت دستگاه های اجرایی آگاهی.

این یادداشت را با فرمایش مقام معظم رهبری در تاریخ 24 بهمن 97 به پایان می رسانم که فرمودند: «شما جوانان عزیز موتور پیشران حرکت کشور هستید و باید خود را از لحاظ روحی، معنوی، اخلاقی، صمیمی، علمی و توانایی‌های مدیریتی و تشکیلاتی آماده کنید و مدیریت کشور را به دست بگیرید. البته از تجربه پیران نیز باید استفاده کنید. آینده کشور متعلق به جوانان است. جوانان می‌توانند کشور را به قله برسانند و باید آمادگی خود را در عمل و همچنین با ثبات قدم نشان دهند».