سرویس فرهنگی خبرگزاری موج: مهر ماه و باز هم جنگ در کوبانی. این بار نه پیشروی داعش در کوبانی که باز شدن پای ترکیه به همان مناطق خبرساز شده است. به سال ها قبل نگاه کنیم؛ نه خیلی دور. پنج سال قبل.

در زمانی که سوریه زیبا صحنه های فاجعه بار را تحمل می کرد و نامش یادآور حوادث هولناک دهشت بار بود. هنگامه ای که کمتر انسانی دوست داشت به سوریه سفر کند.

هیولایی سیاه، زشت و خونخوار در سوریه سپس عراق ظاهر شد که همه را شکست می داد. معلوم نبود این ارتش وحشتناک از کجا آمده و چگونه قدرت یافته است. کسی کاری نمی کرد. بیشتر افراد با اظهار تاسف، چشم بر بدبختی آن مردم بسته بودند و تنها برایشان آرزوی نجات می کردند.

پنج سال قبل این اهریمن، در کوبانی انسان ها را مانند برگ درخت تکه تکه می کرد و بر زمین می ریخت؛ یا همه جا را زیر پرچم سیاهش می برد یا همه را می کشت و آتش می زد. البته این دو تفاوتی هم نداشتند؛ شاید اولی بدتر از دومی بود.

نحوه موفقیت های پی در پی این شیطان جدید که با جنایت های هولناکی همراه بود به مانند رازی همه را گیج کرده بود. گویی نیرویی در اختیار داشت فرابشری. این راز بر ترس مردم افزوده بود و راه را برای ایستادگی در مقابلش سخت می کرد. سازندگان داعش همین را می خواستند. حرکت در تاریکی برای تحقق تاریکی.

گویی داعش می دانست هر آنچه بخواهد به راحتی می تواند از مسیری امن به دست آورد و نیازی نیست شهرها و مردمش را نگه دارد. آنچه داعش انجام می داد تاکتیک سرزمین سوخته بود؛ روشی که ارتش های اشغالگر در زمان شکست و عقب نشینی انجام می دهند نه در زمان پیروزی بر سرزمینی.

به راستی داعش از کجا حمایت می شد؟ هر چند عجایب ایجاد داعش بسیار است؛ اما همین یک نکته برای خبرنگاری خبره کافی بود تا سر نخ داستان را بیابد و به دنبالش تا کوبانی در مرز سوریه و ترکیه بتازد.  سرینا شیم، خبرنگار پرس تی وی در ترکیه، همان خبرنگار خاص بود.

رازی که افشا شد؛ افشاگری که کشته شد

ترس نزدیک شدن به داعش حتی از بیم مرگ هم بیشتر می نمود. اما ناگهان، بانویی خبرنگار از پرس تی وی همه خطرات را قبول کرد و به سوریه رفت تا رمز قدرت نامعلوم داعش را کشف کند. نه از اسارت ترسید، نه از بریده شدن سرش به دست آدمکشان داعشی.

سلاح ضد مرگ این خبرنگار پرس تی وی تنها دوربینش بود که سرانجام توانست آتشبار مرگبار داعش را برای همیشه خاموش کند. وی افشا کرد؛ تروریست های تکفیری از مرز ترکیه به سوریه می روند و عکس هایی به دست آورد که نشان می داد تکفیری ها با کامیون های سازمان جهانی غذا و دیگر نهادها از مرز عبور می کنند.

پس از این افشاگری است که تهدیدات شروع می شود؛ سرینا دو روز قبل از شهادت، در یک برنامه زنده تلویزیونی اعلام کرد که مورد تهدید جانی قرار گرفته است. شیم بارها ترکیه و عربستان سعودی را متهم کرده بود که تروریست های تفکیری را از طریق مرز ترکیه وارد سوریه و عراق می کنند.

سرینا شیم در خاک ترکیه به شهادت رسید. داعش نتوانست خبرنگار تیز و کاربلد پرس تی وی را بکشد؛ اما این خبرنگار در مسیر بازگشت به هتل محل استقرارش در ترکیه، در یک حادثه رانندگی بسیار مشکوک و در جریان ماموریت خبریش جان سپرد. حادثه ای که نمی توان باور کرد که با تهدیدهایی که پیش از سفر به کوبانی دریافت کرده بود، بی ارتباط باشد.

چگونه یک خبرنگار در داخل کشور  ترکیه به راحتی کشته می شود و هیچ تحقیق کاملی هم انجام نمی گیرد؟ مگر آنکه دست هایی در کار بودند که نمی خواستند معاملات نفت داعش در ازای سلاح ترکیه را افشا شده ببینند. 

محل جنایت و بازگشت مجرم

به هر روی، سرینا شیم به صورت رسمی و با اطلاع مقامات دولت آنکارا، در ترکیه حضور داشت و طبعا دولت آن کشور باید امنیت و سلامتش را تضمین کند. دستکم دادگستری و پلیس ترکیه باید به دنبال مجرم و مقصر کشته شدن یک انسان بی گناه می بودند.

دولت ترکیه به راحتی ماجرا را مختومه کرد؛ با یک جمله: سرینا شیم در تصادف کشته شد. به همین آسانی.

این هزینه ای است که هر خبرنگار حق طلب برای دفاع از آزادگی و ایستادگی در برابر ظلم باید بپردازد. نمی توان از کسانی که سلاح و نیرو در اختیار داعش، النصره و جیش الحر قرار دادند توقع داشت خبرنگاری که این راز را افشا کرده مورد  حمایت  قرار دهند.

جالب است؛ مثل مشهوری می گوید: جنایتکار همیشه به صحنه جنایت بازمی گردد. اکنون  هم در مهر ماه، نیروهای نظامی ترکیه همراه با تروریست های وهابی تحت امر سازمان اطلاعات ترکیه (میت) از همان مرز کوبانی عبور کردند که زمانی سرینا در همان نقطه بعد از افشاگری کشته شد. محل جنایت و بازگشت مجرم در سالگرد جنایتش.

روزی برای خبرنگاران بدون مرز

به راستی باید 27 مهرماه  1393 را به عنوان روز خبرنگاران بدون مرز نام گذاری کرد. چه آنکه سرینا، خبرنگار آمریکایی لبنانی تبار بود که در خدمت به شبکه ای ایرانی در مرز ترکیه و سوریه برای حمایت از همه انسان ها به شهادت رسید اما توانست برای اولین بار از این راز پرده بردارد که تروریست های وهابی و کمک های عربستان سعودی از طریق مرز ترکیه به سوریه و عراق وارد می شوند و به داعش و جیش الحر می پیوندند. خوب تر آنکه جایزه ای به اسم سرینا شیم برای خبرنگاران افشاگر طراحی شود.

سرینا مادر بود. در زمان شهادتش دو کودک خردسال داشت. این خبرنگار دیگر نیست تا سر  دو فرزندش  را بر سینه گذارد و از محبت مادری بهره مند سازد، اما با افشاگری اش کودکان بسیاری را از بی مادری نجات داد.

هرچند این خبرنگار از بهشت برزخی، فرزندانش را حمایت می کند؛ اما افتخاری ابدی و عزتی جاودان در همین دنیا برای کودکانش  و همه آزادگان و خبرنگاران حق طلب به یادگار گذاشت. یادش جاودان و نامش پر آوازه باد.