دکتر محمود رضا امینی- خبرگزاری موج؛ اقدام نظامی جمهوری اسلامی ایران علیه اسرائیل ، در قالب «دفاع از خود» قرار می گیرد و نه «حمله». طبق حقوق بین الملل در حالت تجاوز، دفاع مشروع یک حق مسلم است. لذا اینکه اقدام نظامی ایران را در واکنش به تجاوز اسرائیل به کنسولگری در دمشق، «حمله» نامگذاری کنیم درست نیست. واقعیت این است که ظرفیت و اقتدار نظامی جمهوری اسلامی به اندازه‌ای است که قاعدتاً کسی نباید و نمی‌تواند تعرضی به آن کند ولی اگر تعرض در هر کجایی منافع ما به خطر بیفتد، صورت بگیرد ما پاسخگو خواهیم بود.

اقدامات رژیم صهیونیستی در نوار غزه و اقداماتی که علیه حامیان مقاومت از جمله کنسولگری ایران انجام داد و باعث شهادت برخی از سران نظامی مستشاری ما شد، نمی توانست بدون پاسخ باشد و این پاسخ هم باید تعیین کننده می بود. بنابراین آنچه در عمل رخ داد قطعاً معادلات منطقه را تحت تأثیر قرار می دهد. پس از این اتفاق، دیگر اسرائیل هیمنه ای بین کشورهای عربی نخواهد داشت. طبیعی است که صهیونیست‌ها بخواهند در راستای این عملیات، اقدام دیگری بکنند اما دکترین و راهبرد جمهوری اسلامی نیز در مقابل برخورد یا پاسخ قاطع‌تر و جدی‌تری خواهد بود.

نکته دیگری که باید در این راستا بدان توجه کرد این است که در جریان دفاع مشروع، جمهوری اسلامی ایران نه محل اقتصادی، نه مراکز اجتماع انسانی، نه بیمارستان و یا آسایشگاهی را هدف قرار نداد. بلکه فقط مراکز نظامی که از آنجا به منافع ما آسیب زده می شد، مورد اصابت قرار گرفتند.

لذا این واقعیت است که جمهوری اسلامی علیرغم ظرفیتی که در توان و اقتدار نظامی خود دارد، اخلاق، اصول ایدئولوژیک و قوانین بین المللی را رعایت می کند. در این عملیات ما نه کودکی را کشتیم و نه محل زندگی مردم را ویران کردیم برخلاف اسرائیل که در غزه هزاران کودک را کشت و زیرساختها را نابود کرد. همچنین ما به مراکز دیپلماتیک اسرائیل نیز حمله نکردیم. در واقع پاسخ ما منطقی و البته دغدغه آور برای آینده اسرائیل و معادلات نظامی اش است. 

در همین حال شاهد هستیم بین سیاست اعلانی و اعمالی آمریکا فرق زیادی وجود دارد. در حالی که مقامات این کشور بیان می کنند از اسرائیل حمایتی ندارند و از ایران هم می خواهند پایگاه های آمریکایی را مورد هجمه قرار ندهیم اما در زمان شروع عملیات نظامی علیه اسرائیل، آمریکا سیستم های الکترونیک و تجهیزات نظامی خود را در عراق، اردن و سایر مناطق فعال کرد تا به این رژیم کمک کند. با این حال با وجود آنکه ظرفیت دفاعی خودش را به کار گرفت ولی نتوانست کاری انجام بدهد. همانطور که سایر هم پیمانانش از جمله اردن کاری از پیش نبردند. 

اکنون هم اعضای شورای امنیت سازمان ملل اعلام کرده اند می خواهند یک تصمیم دیپلماتیک اتخاذ کنند. ما هم منتظریم این تصمیم هستیم که البته هر اقدامی پاسخ درخور خودش را خواهد داشت. آنچه مسلم این است که از طرف اسرائیل و غرب تلاش های دیپلماتیک و فشار در قالب سازمان های بین المللی علیه جمهوری اسلامی ایران صورت می گیرد. در مقابل ما هم باید توانمندی‌های دیپلماتیک خود و دوستان خودمان را فعال کنیم. 

در این فضا نتانیاهو تلاش می کند هرچه بیشتر آمریکا، اروپا و ناتو را درگیر کند. در حالی که ورود آمریکا به این جریان به نفع آن است و نه البته میلی به آن دارد. اگرچه این کشور حمایتهای مالی و تجهیزاتی از اسرائیل می کند ولی نمی خواهد بدون برنامه و پیش بینی درگیر هیجاناتی شود که اسرائیل در منطقه ایجاد کرده است. این در مورد اروپا هم صادق است. 

البته هیچ بعید نیست راهبرد شیطنت آمریکا عملیاتی شود و سعی کند کسانی را حتی در قالب اقدام اطلاعاتی علیه جمهوری اسلامی ایران در منطقه فعال کند. به حال این ظرفیتی است که ما باید آن را لحاظ کنیم. 

در این عملیات ما حتی قبل از اقدام تروریستی کنسولگری، بررسی‌ و ارزیابی‌های اطلاعاتی-سیاسی رو انجام دادیم تا در نهایت توانستیم یک اقدام پیچیده ویژه‌ای را عملیاتی سازیم. اقدام نظامی علیه اسرائیل یک کار سنجیده و پیچیده بود و قاعدتاً آنها هم تلاش می‌کنند اقدامی صورت دهند. اما نکته مهم اینکه پیچیدگی اقتضای تعجیل ندارد. لذا اکنون باید طرف های شطرنج امنیتی، سیاسی و نظامی دشمنان خودمان را زیر نظر داشته باشیم، بازیگرانش را رصد و نسبت به آن آمادگی خودمان را بیشتر و بیشتر کنیم.