دکتر محمودرضا امینی- خبرگزاری موج؛ در اینکه حجاب در همه تفکرات الهی یک ارزش است، شکی نیست و حتی گاهی در جوامعی که دارای تفکرات غیرالهی بوده و هستند حجاب به عنوان یک امر ضروری، اخلاقی و حفظ حرمت های انسانی پذیرفته شده، اما واقعیت این است که بحث حجاب و عفاف در قوانین جمهوری اسلامی تاکید شده و تخلف از آن به عنوان یک اقدام خلاف قانون  یا جرم قابل پیگری است.

لازم است به این واقعیت اشاره شود که در پیشینه تاریخی خصوصا برای جوامع اسلامی گسترش بی حجابی و بی عفتی همواره منجر به کاهش اقتدار و استقلال حاکم بر کشورهای اسلامی است و می توان باور کرد که امر حجاب و عفاف علاوه بر یک فرضیه شرعی یک واجب قانونی نیز هست، اما در گسترش فضای ناهنجار اجتماعی چه طریق و راه و رسمی بهترین است تا این واجب شرعی و قانونی به جایگاه بایسته خود تبدیل شود؟

1. حجاب و عفاف مقوله پیوسته و ناگسسته است و اتفاقا موضوع فقط پوشش بانوان و اندازه مشخص در وجاهت شرعی نیست، بلکه رفتار و گفتارها و نیز روندها باید مبلغ و مشوق حجاب و عفاف باشد و در عین حال غیر آن را مزمت کند.

2. حجاب و عفاف صرفا مخصوص زنان نیست، بلکه مردانی که در جامع با نوع پوشش و حتی آرایش های تقلیدی عجیب و غریب موجب تحریک و یا هنجاری می شود را شامل می شود. قاعدتا رفتارها، آرایش و پوشش های نامناسب مردان نیز با بی عفتی و بی حجابی رابطه معنادار دارد.

3. شاید اولین و بهترین گام در خصوص حجاب و عفاف همان باشد که امام راحل در بدو انقلاب اسلامی انجام داد و آن اینکه سازمان ها و ارگان های دولتی، عمومی و نهایتا حاکمیتی مقید به رعایت حجاب و عفاف باشند. همچنین یادآور می شود آن آقایی که در حین پاسخگویی به مشتری با تلفن یا موبایل خود رفتاری می کند که موجب ناهنجاری است مجرم است و در یک سازمان و نهاد رسمی باید مواخذه شود. تاکید می کنم سازمان های رسمی و حاکمیتی الویت اول فرهنگی سازی حجاب و عفاف است.

4. آیا باید با بی عفتی و بی حجابی برخورد قهری کرد یا لازم است فرهنگی سازی لازم و کافی نیز صورت گیرد؟ قطعا پاسخ این است که فرهنگی سازی مقدم بر رفتار قهری است اما نمی توان از بی قانونی و ناهنجاری هم بدون توجه به قوه قهریه عبور کرد، از این رو لازم است همه ابزارهای فرهنگ ساز نه برای یک موعد موقت، بلکه برای همیشه توسعه هنجارمندی در جامعه اسلامی اقدامات هنرمندانه و موثر نماید و تحولی جدی در اقدامات فرهنگی اعم از فیلم، تئاتر، رسانه، جامع هنری و سلبریتی ها و امثال آن انجام شود.

واقعیت این است که اگر خانواده یک مامور انتظامی انقلابی مقید به حجاب نباشد نمی توان از آن مامور انتظار داشت که اقدام به اعمال قانون نماید.

5. بی عفتی و بی حجابی جرم است اما باید قبول کرد که هرکس خصوصا از بانوان دارای حجاب ناقص باشد این یک عیبی در او است اما الزاما قصد جرم و بی ارزشی و اقدام ناهنجار ندارد، از این رو این ملاحظه را در رفتار قهری باید همواره مورد نظر داشت.

6. موازنه توسعه فرهنگ حجاب و عفاف یا اعمال قانون حجاب و عفاف یا موارد دیگر یا ناهنجاری های دیگر در جامع از جمله ناهنجاری های اقتصادی، تبعیض های اجتماعی، رفتار نامناسب اجتماعی مرد با یکدیگر و ... مواردی هستند که اگر به آن توجه نشود یا موازنه رفتاری در هنگام اعمال قانون و فرهنگ سازی حجاب و عفاف صورت نپذیرد آثار لازم و کافی برای این موضوع نیست.

به نظر می رسد شورای عالی انقلابی، فرهنگی، صداوسیما، سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت ارشاد، آموزش و پرورش، آموزش عالی و حتی وزارت گردشگری و حوزه های علمیه همه و همه در یک اقدام انقلابی ابعاد مختلف این ناهنجاری را مورد بررسی قرار داده و رفتار کارشناسانه را در این جهت در توسعه فرهنگ حجاب و عفاف و اعمال قانون نمایند.