دکتر محمود رضا امینی- خبرگزاری موج؛ اتفاقی که از طریق دانشجویان دانشگاه های آمریکا رخ داد، یک اتفاق ویژه است. زیرا افکار عمومی آمریکا علیه رژیمی موضع گرفته است که تمام دولت های این کشور از هر دو حزب جمهوری خواه و یا دموکرات، روی اسرائیل به عنوان عمق استراتژیک سرمایه گذاری کرده اند. ضمن اینکه این معترضان را نمی توان در یک دسته خاص طبقه بندی کرد که برای مثال طرفدار ترامپ هستند یا بایدن.

به طور کلی در این ماجرا دو نکته قابل توجه است: دانشجویان معترض را نمی توان در رده افراد کم بضاعت قرار داد. به خصوص اینکه شهریه برخی از این دانشگاه ها تا 90 هزار دلار در سال نیز است. لذا این افراد دارای خانواده های نسبتاً با رفاه بالا هستند. بنابراین بحث تبعیض و یا فقر نیست که آنها را به میدان آورده باشد. همچنین تعدادی از این دانشگاه ها مانند کلمبیا محل تحصیل افراد نخبه هستند.

لذا این مسائل نشان می دهد تفکر سیاسی مردم آمریکا و به تبع آن اروپا، نسبت به رفتار اسرائیل و کشتار مردم غزه تغییر کرده و افکارشان دچار جراحت عمیقی شده است. از این رو آنچه در ایالات متحده در حال وقوع است ربطی به نفوذ سیاسی مقاومت ندارد، اگرچه این رویدادها فرصت مناسبی برای حلقه مقاومت است تا از این ظرفیت ها برای فشار بر آمریکا استفاده کند. اکنون فضای سیاسی آمریکا با جبهه جدیدی مواجه شده است و هیچ تصمیم جدی برای اینکه چگونه با این نهضت برخورد کند، ندارد.

نکته مهمتر اینکه ظاهر و محتوای تظاهرات ها سمت و سوی حمایت از مظلومیت مسلمانها و نمادهای اسلامی پیدا کرده است. این مسئله نشان می دهد ارزش های مقاومت اسلامی در حال جایگزینی در افکار عمومی آمریکاست. این وجه اعتراضات دانشجویی آمریکا، برای دولت این کشور به مراتب سخت تر از وجه اول است که بدان اشاره شد. زیرا دولت آمریکا همواره رویکرد اسلام ستیزی را دنبال کرده است. با توجه به این تغییر فضای عمومی، بعید است دولت آمریکا بتواند کار خاصی انجام دهد.

در این میان شاهد هستیم وزیرخارجه آمریکا راهکار دو دولتی را به عنوان راه حل مسئله غزه دوباره در دستور کار قرار داده است. اما این یک فرار رو به جلو است. چنین راهکاری در ذائقه مقاومت نیست شاید در ذائقه محمد عباس باشد. فلسطینی ها به دنبال هویت خود هستند و گام های رو به جلو آنها موثر هستند به خصوص که اکنون فضای سیاسی اروپا و آمریکا تغییر کرده و آنها می توانند به اهدافشان دست یابند.

از سویی فشارهای یمن و مقاومت لبنان بسیار قابل محاسبه است. در عین حال نباید فراموش کرد واکنش دفاعی جمهوری اسلامی ایران در مسئله کنسولگری، معادلات منطقه را بهم ریخت. این کنشگری باعث شد تا معادلات به مانند سابق ادامه نیابد. راهکار دو دولتی هم یک ایده کهنه است که جایی برای مذاکره ندارد.

از طرفی افزایش نارضایتی ها در داخل اراضی اشغالی، مهاجرت معکوس، مشکلات اقتصادی و ترس و عدم امنیت یک واقعیت در میان یهودیان آنجاست که برایشان قابل تحمل نیست. موضوع «دولت صهیونیستی» یک دولت تضعیف شده و در حال اضمحلال است. هر کاری که برای حیات دادن به این موجودیت نیمه جان صورت بگیرد، فقط خسارات بیشتری به بار می آورد.

لذا به نظر می رسد حتی اگر یک دولت کامل فلسطینی هم در اراضی اشغالی امروز شکل نگیرد، اما معادلات قبلی هم پاسخگو شرایط نیست. از سویی آنچه امروز در مسئله فلسطین در اولویت قرار دارد، آزادسازی، بازسازی و تقویت توان غزه است. همچنین باید اقداماتی انجام داد که نفوذ و حضور اسرائیل در این منطقه از بین برود. هدف اسرائیل حتی پیش از حمله 7 اکتبر، پاکسازی نوار غزه از مردم فلسطینی بود. تشکیل دولت از نیل تا فرات گرانیگاه صهیونیستها بوده و هنوز نیز هست.

در این فضا، وقتی زندانی میخواهد از زندان خارج شود دیوار زندان را هم تخریب می کند. این همان کاری بود که حماس برای آزادسازی غزه از محاصره و فشار انجام داد. فلسطینی ها زندگی تحت کنترل را نمی پذیرند. حماس در 7 اکتبر قدرتنمایی نظامی قابل توجهی انجام داد. آن اتفاق به معنای شکست امنیتی اطلاعاتی اسرائیل بود.

براین اساس در 6 ماه گذشته دو اتفاق مهم رخ داد: یکی 7 اکتبر و دیگری واکنش دفاعی جمهوری اسلامی ایران به اسرائیل. هر دو رویداد به مخلیه تصمیم سازان اسرائیل و همراهانش خطور نمی کند. از این رو است که گفته می شود معادلات منطقه عوض شده است.

واکنش نظامی ایران که در چارچوب دفاع قرار می گیرد، موجب نفوذ به بانک امنیتی اسرائیل شد. در جریان این حادثه نظامی، موشک ها از گنبد آهنین عبور کردند و توانستند در نواتیم به محل زرادخانه کنترل ماهواره خاصی که در آنجا قرار داشت، نفوذ کنند و به تدریج ناگفته هایی از این رویداد در آینده ارائه خواهد شد.