، حسین امیرعبداللهیان عصر روز دوشنبه (20 فروردین) در سفری به سوریه، به همراه فیصل مقداد همتای سوری اش، بخش جدید کنسولی سفارت جمهوری اسلامی ایران را افتتاح کرد. این اقدام در حالی صورت گرفت که یک هفته پیش از این سفر، اسرائیل ساختمان کنسولگری کشورمان را دمشق هدف قرار داد. در جریان این سفر امیرعبداللهیان تأکید کرد: «رژیم صهیونیستی پاسخ لازم را در ارتباط با این حمله دریافت خواهد کرد.» 

در همین راستا، پیرو تکرار «گرفتن انتقام از رژیم صهیونیستی در سخنان مقامات ایران»، بررسی تحلیل ها و گزارش های مندرج در رسانه های عبری زبان مؤید نگرانی شدید مقامات سیاسی و امنیتی اسرائیل است. طبق آخرین اخبار 77 هزار نیروی ذخیره جدید فراخوانده شدند، تمامی نیروهای رزمی ارتش به جز یک لشکر که در جاده موسوم به «نتصریم» از نوار غزه خارج شدند. همچنین گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، اعلام کرد نیروی هوایی در حال تقویت توانمندی های خود است. 

این تحرکات در شرایطی صورت می گیرد که کلیدواژه پرتکرار در تحلیلها، سخنرانی ها و اخبار اسرائیلی ها، عبارت «جنگ چندعرصه ای» است. مقامات امنیتی این رژیم بیشتر از قبل از وقوع این نبرد می ترسند، نبردی که به یکباره اسرائیل را از سمت حزب الله در مرزهای شمالی، انصارالله یمن در مرزهای جنوبی، حماس و جهاد اسلامی از نوار غزه، تبادل آتش در مرز جولان، تشدید تنش و درگیری نظامی در کرانه باختری و وقوع ناآرامی در داخل شهرهای اسرائیل توسط اعراب هدف قرار بدهد.

در این فضا، یک تهدید جدی و بزرگ نیز اضافه شده است: «واکنش جمهوری اسلامی ایران به حمله کنسولگری در دمشق». براین اساس اکنون مهمترین موضوع برای اسرائیلی ها این است که واکنش مذکور به چه شکلی خواهد بود؟ در این راستا دیدگاه های مختلفی مطرح است که به واکاوی آن می پردازیم:

 هدف قرار دادن مراکز یهودی و یا سفارتخانه های اسرائیل 

یکی از ادعاهای اسرائیلی ها این است که تهران برنامه ای برای حمله به مراکز یهودی و یا سفارتخانه های این رژیم دارد. اما اشتباه این تحلیل در این است که جمهوری اسلامی ایران برای پاسخ به شهادت سردارانش، غیرنظامیان را هدف قرار نمی دهد. مراکز یهودی در نقاط مختلف دنیا، صرفاً محل اجتماع و یا عبادت یهودیان است. با توجه به اینکه دین یهود در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد احترام است و مسلمانان نیز به پیامبر این دین، حضرت موسی، باور دارند، آسیب رساندن به چنین مراکزی هرگز در زمره سیاست های مقامات کشورمان قرار نمی گیرد. 

از سوی دیگر سفارتخانه ها و کنسولگری ها مورد حمایت قانون بین المللی «کنوانسیون وین» است. لذا تعرض و یا حمله به این مکان ها نیز اقدامی در جهت نقض این قانون به شمار می رود و می تواند تبعات بین المللی برای یک کشور به همراه بیاورد. این دقیقاً همان کاری بود که اسرائیل بدان دست زد اما به واسطه حمایت گسترده ای که از سمت غرب شامل حال این رژیم می شود، تاکنون واکنش جدی علیه اسرائیل در خصوص نقض این قانون در محیط بین الملل وجود نداشته است. با این حال این موضوع باعث نمی شود جمهوری اسلامی ایران برای تلافی و انتقام، دست به اقدام غیرقانونی و غیرانسانی بزند. بنابراین گزاره هدف قرار دادن مراکز یهودی و یا دیپلماتیک اسرائیل هرگز در دستور تهران نخواهد بود.

قاچاق تسلیحات به کرانه باختری

اسرائیلی ها ادعا می کنند سپاه پاسداران نقش مهمی در قاچاق سلاح به کرانه باختری دارد تا بتواند جبهه جدیدی را از مرزهای شرقی اسرائیل علیه آن باز کند. نکته مهم در این فرافکنی این است که توجه داشته باشیم ساعاتی پس از حمله به کنسولگری در دمشق، مقامات امنیتی اسرائیل مدعی شدند یک محموله بزرگ قاچاق سلاح و مهمات در کرانه باختری کشف کردند که با حمایت سپاه پاسداران به این منطقه فرستاده شده بود. طبق این ادعا، محموله مذکور از جهت قدرت انفجاری مهمات ها و تسلیحات در نوع خود کم نظیر بوده است.

افزون براین پیشتر رسانه های عبری زبان اخباری درباره نقش سپاه پاسداران در قاچاق قرص های روانگردان به کرانه باختری و از آنجا به لبنان نیز منتشر کرده بودند. هدف از چنین اتهاماتی و اخبار بدون سندی، آماده کردن اذهان عمومی برای حمله به مراکز جمهوری اسلامی ایران و هدف قرار دادن مستشاران ایرانی در سوریه است. 

اما واقعیت امر آنکه جوانان کرانه باختری بارها به اشکال گوناگون اعلام کرده اند آنها حامی گروه های مقاومت جهاد اسلامی و حماس هستند. همچنین آنها در مقاطع مختلف در واکنش به تحولات نوار غزه در کرانه باختری اقداماتی مانند برگزاری تجمعات اعتراضی را صورت داده اند. تسلیح فلسطینی های این منطقه و تأسیس گروه هایی مانند «لانه شیرها» بیش از آنکه متأثر از کمکهای سپاه پاسداران باشد، در نتیجه الگوبرداری از مقاومت نوار غزه است. لذا جوانان کرانه باختری رسماً وفاداری خود را به جهاد اسلامی و یا حماس اعلام کرده اند.

در این میان، تمرکز نیروهای سپاه پاسداران بر تحولات سوریه است و اگر دیدارهایی با اعضای و رهبران جهاد اسلامی و حماس هم در تهران یا دمشق صورت می گیرد، در جهت همفکری در مسیر تحقق آرمان فلسطین است تا تجهیز مردم کرانه باختری. در واقع کرانه باختری بیش از آنکه منطقه نفوذ سپاه باشد، محل گسترش اندیشه های جهاد اسلامی و حماس است. ضمن اینکه واکنش تهران به «حمله مستقیم اسرائیل» در دمشق نمی تواند به نفوذ در کرانه باختری تقلیل یابد. این کار به معنای عدم همپایگی در کنش و واکنش مذکور است.

تشدید حملات از سوی گروههای محور مقاومت

در ادبیات اسرائیلی ها و به طور کلی غرب، واژه ای برای همفکران ایدئولوژی جمهوری اسلامی ایران ساخته شده است: «نیابتی های ایران». یعنی گروه ها و سازمان هایی که با اهداف منطقه ای تهران در یک راستا قرار دارند و کمک های مالی، اطلاعاتی و تسیلحاتی هم از جمهوری اسلامی ایران دریافت می کنند. این گروه ها شامل تعدادی از سازمان های شیعی عراقی و سوری، حزب الله للبنان، جهاد اسلامی، حماس و حوثی های یمن می شود. برهمین اساس تحلیلگران اسرائیلی ها براین باورند تهران انتقام خود را با دست این گروه ها خواهد گرفت. اما این گزاره نمی تواند درست باشد؛ زیرا در حال حاضر نیز گروه های مقاومت و معتقد به باور آرمان فلسطین در حال عملیات علیه اسرائیل هستند چنانکه پیشتر نیز این کار را کرده اند. لذا محدود کردن انتقام حمله به یک ساختمان رسمی، به افزایش حملات از سوی این گروه ها نمی تواند پاسخ مناسبی به این حمله باشد.

بنابراین نکته پایانی این است که پاسخ جمهوری اسلامی ایران به اسرائیل باید هم سطح با آن و به گونه ای باشد که از سایر اقداماتی که این رژیم تاکنون توسط آنها تهدید شده، متمایز گردد. در این راستا گذر زمان هم به ضرر تهران نیست، بلکه با توجه به اعلام سطح بالای آمادگی در میان ارتش اسرائیل برای پاسخ به واکنش ایران، طولانی شدن این فرایند می تواند آنها را مستهلک کند.