به گزارش خبرگزاری موج، استان هرمزگان در تقسیم‌بندی آب و هوایی دارای آب و هوای نیمه استوایی است و در واقع این استان از این نظر به سه منطقه ساحلی – بلوچی، استپی گرم و کوه‌های مرتفع تقسیم می‌شود که به جز نوار باریک ساحلی به عمق حداکثر 30 کیلومتر از ساحل دریا که دارای اقلیم گرم و مرطوب است و همچنین جلگه های نسبتا مرتفع نواحی شمالی مجاور مرزهای کرمان و فارس که از آب و هوای نیمه معتدل برخوردارند سایر نواحی هرمزگان در محدوده مناطق گرم و خشک واقع شده اند و تهیه آب شیرین در ادوار مختلف همواره یکی از اصلی ترین دغدغه های هرمزگان نشینان بوده است.

با این حال سعی شده تا با استفاده از منابع زیرزمینی محدود و همچنین سدهای بزرگ مانند سد جگین، سد استقلال و سد شمیل نیاز آبی استان برطرف شود اما بنا بر پیش بینی های محیط زیستی اگر مدیریت منابع آبی صورت نپذیرد این استان در آینده‌ای نه چندان دور دیگر قابل سکونت نخواهد بود و بحران های آبی شدیدی را به خود خواهد دید.

با شیوع ویروس کرونا و به تبع آن لزوم رعایت هر چه بیشتر اصول بهداشتی، شستن چندین باره دست‌ها، ضدعفونی و شست و شوی سطوح و مواد و همچنین شست و شوی چندین باره لباس ها در طول هفته، سرانه مصرف آب خانواده افزایش پیدا کرده که زنگ خطری جدی است.

توصیه های بهداشتی متخصصان برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا چنین است که فرد هر بار پس از لمس سطوح آلوده می بایست دست‌های خود را بشوید و فرآیند شست و شو نیز نباید کمتر از ۲۰ ثانیه به طول انجامد اما متاسفانه در این زمینه برداشت اشتباهی صورت گرفته است و برخی از شهروندان در مدت زمانی که مشغول شستن دست ها می‌شوند، شیر آب را باز می‌گذارند؛ در حالی که باید در این مدت با مایع شوینده دست‌هایشان را بشویند و سپس آب‌کشی کنند. در این میان کارشناسان حوزه آب و فاضلاب استفاده از شیرآلات کم مصرف، شیرهای هوشمند با چشمی تشخیص و شیرهای پدالی را یکی از راه های کنترل مصرف عنوان کرده اند که با صرف هزینه ای نه چندان زیاد می توان میزان مصرف آب را تا حد چشمگیری کاهش داد؛ اقدامی که در بلندمدت به اقتصاد خانواده نیز کمک خواهد کرد و از مبالغ درج شده در قبوض می‌کاهد.

با این حال برخی از وسواس‌های روانی نیز به مصرف بیش از حد آب در شرایط شیوع ویروس کرونا دامن زده است. گروهی از افراد آن‌قدر دست‌های خود را شسته‌اند که اغراق نیست اگر بگوییم خطوط کف دست یا اثر انگشت آن‌ها از بین رفته و پوست دست‌هایشان آسیب دیده است. حتی برخی از زنان خانه دار روزی دو تا سه بار خانه و وسایل آن را شست و شو و ضدعفونی می‌کنند و در این روزهای کرونایی کم نیستند افرادی که از رعایت حد معمول اصول بهداشتی فراتر رفته و به نوعی به رفتار وسواس گونه مبتلا شده اند.

همین‌گونه رفتارهای ناصحیح سبب شده است تا خطر کم‌آبی بیش از پیش هرمزگان را تهدید کند چرا که تا پیش از شیوع ویروس کرونا نیز برخی از روستاها در فصل گرما با تنش آبی شدیدی مواجه می شدند و کیفیت آب نیز در برخی از فصول به شدت افت پیدا می کرد اما امروز این نوع الگوی مصرف می تواند تاثیرات به مراتب مخرب تری از ویروس کرونا بر زندگی مردم هرمزگان بگذارد چرا که شاخص‌های بحران آب در هرمزگان به مراتب نامطلوب‌تر از متوسط شاخص کشوری است به نحوی که حدود دو درصد از جمعیت کشور در هرمزگان ساکن‌اند اما سهم آن‌ها از منابع تجدید پذیر کمتر از یک و نیم درصد است.

در این شرایط اگر مدیریت و برنامه ریزی اصولی برای استفاده از مقدار آب موجود صورت نپذیرد و عموم جامعه ضرورت مصرف صحیح منابع آبی را درک نکنند، در آینده ای نه چندان دور هرمزگان تبدیل به استانی خالی از سکنه خواهد شد و تبعات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بسیاری برای کشور در پی خواهد داشت.