به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، این رنگ نیست که حقیقتاً سرخرگ ها را از سیاهرگ ها متمایز می‌سازد. از منظر کالبد شناسی، دیواره‌ی سرخرگی دارای ضخامت بیشتری نسبت به دیواره‌ی سیاهرگی است.

تمام پنج لیتر خون بدن توسط قلب به تمام نقاط بدن پمپ می‌شود. خونی که قلب را با فشار زیاد ترک می‌کند به رنگ قرمز روشن است زیرا اکسیژن دارد. اکسیژن توسط اندام‌های بدن از جمله مغز، ماهیچه‌ها و پوست به مصرف می‌رسد.

در بافت‌ها، خون، اکسیژن خود را تا حدودی از دست داده و دی‌اکسید‌کربن می‌گیرد. مادامی که خون از اکسیژن تهی می‌شود، به آرامی از قرمز روشن به قرمز تیره تغییر رنگ می‌دهد اما در هیچ کدام از این مراحل رنگی شبیه به آبی نمی‌گیرد.

خون دارای چهار عنصر سازنده پلاسما، گلبول سفید، گلبول های قرمز و پلاکت ها می باشد.

بیشتر از نصف حجم خون انسان را پلاسما تشکیل می دهد که مایع غلیظ زرد رنگی شامل آب، پروتئین ها، کربوهیدرات ها، چربی ها، نمک های معدنی، فیبرینوژن و آنتی کورها می باشد.

پروتئین ها به رشد بدن کمک می کنند. آنتی کورها یا پادتن ها، باکتری های مضر را می کشند و سموم مترشحه توسط باکتری ها را خنثی می کنند. فیبرینوژن در هنگام خونریزی یا جراحت، سبب بند آمدن خون می شود.

گلبول های سفید خون اندازه شان در حدود 1/0 میلی متر می باشد و در مقابل هر یک از آن ها تعداد 700 گلبول قرمز وجود دارد. گلبول های سفید، بدن را در برابر میکروب های بیماری زا محافظت می کنند.

پلاکت ها از نظر اندازه بسیار کوچک هستند (در حدود دو هزارم میلی متر) و هر میلی متر مکعب خون دارای 40000 تا 150000 پلاکت می باشد. پلاکت ها در هنگام انعقاد خون نقش حیاتی را بازی می کنند.

گلبول های قرمز خون از نظر شکل به فرم دیسک هستند و اندازه شان در حدود 08/0 میلی متر می باشد این گلبول ها حاوی رنگدانه ای به نام هموگلوبین هستند که از آهن و پروتئین ها تشکیل شده است.

قرمز بودن رنگ خون به علت وجود همین رنگدانه هموگلوبین در گلبول های قرمز است. تعداد گلبول های قرمز در زنان در حدود 5/4 میلیون و در مردان 5/5 میلیون در هر میلی متر مکعب خون می باشد.

گلبول های قرمز خون وظیفه حمل اکسیژن را از یک نقطه به نقطه دیگر بدن را بر عهده دارند. اکسیژن جذب این گلبول ها شده و در داخل بدن حمل می شود. گلبول های قرمز در حدود چهار ماه عمر می کنند و سر انجام اکثرا در داخل طحال شکسته می شوند و سلول های جدیدی جایگزین این سلول های مرده می گردند.

رنگ آبی رگ‌ها به دلیل وجود چهار عامل است:

اولین علت به این مسئله بازمی‌گردد که نور در طول موج‌های مختلف چگونه بر پوست اثر می‌گذارد. نور جذب پوست می‌شود و مجددا بازتاب پیدا می‌کند. محققان دریافتند که رگ‌های نزدیک به سطح پوست جزء بسیار کوچکی از نور قرمز و بخش زیادی از نور آبی را بازتاب می‌دهند و این به آن معناست که رنگ آبی بسیار بارزتر و قابل مشاهده‌تر است.

دومین عامل، ناشی از میزان اکسیژنی است که در خون وجود دارد. با کاهش میزان اکسیژن، رنگ خون از قرمز روشن به قرمز تیره تغییر می‌کند، هر چند هنوز قرمز است اما به رنگ آبی اسرارآمیز رگها اندکی نزدیک‌تر شده ‌است.

سومین عامل به ویژگی خود رگ‌ها بر می‌گردد، خصوصا اینکه ضخامت این رگ‌ها چه اندازه است و در چه عمقی زیر سطح پوست قرار دارند. اگر رگ در عمق اندکی از زیر پوست قرار داشته ‌باشد، نسبتا قرمز رنگ به نظر می‌رسد، اما بیشتر رگ‌ها در عمقی بیشتر از نیم میلیمتر زیر پوست قرار دارند. در این حال، به دلیل قوانین فیزیک نوری رگ‌ها آبی به نظر می‌رسند.

چهارمین عامل مغز انسان است. مغز فرآیندهای زیادی را بر روی پیام‌هایی که از شبکیه چشم می‌رسند، اعمال می‌کند. به عنوان مثال آیا یک جسم صورتی همیشه صورتی است؟ خیر. وقتی این جسم در نزدیکی رنگ قرمز قرار بگیرد، مغز شما رنگ صورتی آن را به سایه‌ای از رنگ آبی تغییر می‌دهد. در مورد رگ‌ها نیز، تقابل با پوست، به رگ‌ها رنگ آبی می‌بخشد.

بیشتر بخوانید:

علل افزایش کلسترول و داروهای رایج برای درمان آن

۹ خوراکی که باعث کاهش فشار خون می‌شود!