بابک نبی‌زاده کارگردان و فیلم‌نامه نویس سینما درباره شرایط سینمای کودک در این سال‌ها و نیاز مخاطبان کودک و نوجوان به تولیدات سینمای کودک در زمان شیوع ویروس کرونا به خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج گفت: هنر سینما در تمامی گونه‌هایش، ریشه در زندگی و ماندگاری بشر دارد. سینمای کودک نه در این سرزمین که در همه جای دنیا، یک گونه بسیار تخصصی و علمی است. ما در این گونه خاص با بحث روانشناسی کودکان و نوجوانان روبرو هستیم که یک بحث بسیار چالش‌برانگیز و حساس است. کودک مثل یک بلور شفاف، نازک و شکستنی است. به همین خاطر پرداختن به سینمای کودک باید بنیادین و عمیق باشد.

این کارگردان سینما با بیان این که اکران سینمای کودک از پایه و اساس، باید قواعدی بسیار متفاوت از قواعد اکران فیلم‌های خانوادگی یا اجتماعی داشته باشد، افزود: طبیعی است که پخش کننده و سینماداران از آنجا که باید هزینه‌هایشان را تأمین کنند، به دنبال اکران فیلم‌هایی هستند که خیلی بی‌دلیل می‌خندانند و فقط می‌خواهند کودکان را برای مدتی سرگرم کنند. به‌ نظرم مناسبات تربیتی، بحث آموزش، آگاهی بخشی به کودکان و نوجوانان در مورد تمام مسایلی که در ادامه مسیر زندگی با آن مواجه خواهند بود، رسالتی بسیار حساس‌تر و مهم‌تر از صرفاً فروش بلیت در سینما است. 

کارگردان فیلم « اقیانوس پشت پنجره » تاکید کرد: نیروهای خلاق و جوان در این سرزمین کم نیستند. یکی از آسیب‌هایی که بعضا در همه بخش‌ها نه صرفا سینما وجود دارد نرفتن به سراغ فکر و اندیشه جدید و جوان است. متاسفانه این موضوع در دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی بیشتر هم دیده می‌شود. رسانه ملی که ظاهراً مدت‌هاست با سینما و سینماگر در قهری بزرگ و طولانی به سر می‌برد. شاید لازم باشد که یکی بیاید و ریش سفیدی کند و این دو را با هم آشتی دهد. شما قطعاً بدانید که بعد از آشتی دوباره تلویزیون و سینما حداقل رونق سینمای کودک تا حدودی تضمین خواهد شد. تنها بهانه زیست سینمای کودک در حال حاضر، به نظرم فعلا همین برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان است که با تمام ضعف و قوت‌هایش توانسته کورسوی امیدی را در این روزگار کرونایی زنده نگه دارد. جشنواره‌ها کارکردهای متفاوتی دارند اما جشنواره کودک در راستای امیدبخشی به آینده سینمای کودک قدم برمی‌دارد. 

او با اشاره به موفقیت سینمای کودک در عرصه جهانی در سال‌‌های گذشته عنوان کرد: به نظر من سینماگران موفق گذشته و اساتید امروز نه برای پول کار می‌کردند نه به‌دنبال جایگاه خاصی بودند و نه می‌خواستند به سفارش کسی یا برای خوشایند مسئولی فیلم بسازند. آن‌ها فقط و فقط نگران کودکان بودند که با سن و سال زیاد، قلبی ساده و کودکانه در وجودشان می‌تپید و نگران کودکان سرزمین‌شان بودند. شما ببینید چرا اکنون کسی سراغ این‌ها را نمی‌گیرد؟ من برخی از این هنرمندان دغدغه‌مند کودک را می‌شناسم و غصه می‌خورم از این‌که چرا اکنون شرایط کار برایشان فراهم نیست. سینمای کودک ایران هنوز هم آبرو دارد، هنوز هم مهم است و هنوز هم می‌تواند جهانی باشد و موفقیت‌های بسیاری را کسب کند.

نبی‌زاده در پایان اظهار کرد: سینمای کودک باید از بند اندیشه‌های کهنه رها شود. باید مستقل شود. مستقل نه به تعریف تکراری و عوام گونه‌ای که تاکنون ترجمه شده است بلکه به معنی جدایی سازمان‌های حمایتی یا دولتی از فیلمساز تا بلکه این استقلال در اندیشه فیلمسازان رسوخ کند. در واقع این تفکر مستقل است که به فیلمساز استقلال می‌بخشد، وگرنه هیچ فیلمسازی، صرفا با پول بازار آزاد یا بودجه غیردولتی، مستقل نمی‌شود. چه بسیار پول‌های باد آورده یا اصطلاحاً آزادی که هنرمندان ما را بیشتردر بندهای تعلق اسیر کردند. در بندهای کاذب حاشیه و بی‌تعهدی که اساساً با اندیشه استقلال طلبی نیز در تضاد بوده‌اند. سینمای کودک برای پیشرفت و بروز و شکوفایی به اندیشه مستقل و دغدغه‌مند نیاز دارد.