، مهدی پارسایی معاون هماهنگی امور گردشگری و زیارت استانداری، امروز شنبه ۲۲ آذرماه در جلسه مشترک راهنمایان گردشگری با مسئولین حرم حضرت احمد بن موسی(ع) و مدیران گردشگری استان با بیان این که هیچ جای ایران نمونه ای برای حرم شاهچراغ(ع) وجود ندارد و این حرم مطهر، بسیار با زندگی عامه مردم عجین شده است، اظهار کرد: حرم شاهچراغ(ع) در شهر شیراز مانند نقطه پرگار است و شهر حول آن تعریف شده است. 

وی ادامه داد: در ذهن و زبان مردم شیراز، فارس و جنوب کشور حرم شاهچراغ(ع) جایگاه ویژه ای دارد و این حرم با عاشقانه های مردم در هم آمیخته است و از این لحاظ هیچ نمونه ای ندارد.

معاون هماهنگی و امور گردشگری و زیارت استانداری فارس مجموعه حرم شاهچراغ(ع) را حاصل انباشت قرن ها خردورزی، خردمندی و ارادت مردم و حکام فارس به آستان مقدس اهل بیت(ع) دانست و افزود: آثار هنری که توسط هنرمندان در دوره های مختلف با نیت وقف در حرم تولید شده گنجینه ارزشمندی است که برای گردشگران جذابیت بسیاری دارد و می تواند نمایانگر علاقه قلبی و واقعی مردم به این حرم مطهر باشد.

پارسایی با اشاره به این که نسخ خطی، قرآن های بسیار ارزشمند خطاطان نامی و اشعار شاعران در جای جای حرم شاهچراغ(ع) میراث ارزشمندی است که می تواند گردشگران را به خود جلب کند، اظهار کرد: مجموعه حرم مطهر احمد بن موسی(ع) در حوزه معماری به نوعی عصاره سنت های تاریخ معماری فارس و جنوب کشور محسوب می شود که از جنبه های مختلف قابل ملاحظه است.

وی یکی از شاخص ترین ویژگی های معماری حرم شاهچراغ(ع) را استفاده از تکنیک منحصر به فرد غنچه گلی در حرم شاهچراغ(ع)، حرم سیدمیرمحمد، حرم سیدعلاءالدین حسین و حرم علی بن حمزه دانست و گفت: قبل از روش غنچه کلی، گنبد سروک را در شیراز داشته ایم که آخرین نمونه آن گنبد سابق حرم سیدمیرمحمد بوده است. با توجه به زلزله خیز بودن شیراز، استفاده از گنبد غنچه گلی، ابتکاری بسیار جسورانه محسوب می شود و بهره گیری از این روش به عنوان عصاره هنر و مهندسی معماران شیراز، در حرم مطهر شاهچراغ(ع) متجلی است.

معاون هماهنگی امور گردشگری و زیارت استانداری فارس ابتکار ساخت گنبد در جهان را متعلق به فارسی ها و از بناهایی مانند قلعه دختر و آتشکده فیروزآباد دانست و با بیان این که این سنت همچنان تداوم یافته است، ادامه داد: سنت ساخت گنبد در خانواده فصحتی در شیراز جریان دارد و در هیچ نقطه ای جز جغرافیای فرهنگی فارس، شاهد این نمونه ها نیستیم.

پارسایی وجود کاشی جسمی را منحصر به حرم شاهچراغ(ع) دانست و با اشاره به این که از جمله دیگر جلوه های هنری در حرم شاهچراغ(ع)، کاشی کاری و به ویژه کاشی گره است، تاکید کرد: شاهکار کاشی گره در هشتی های ورودی حرم شاهچراغ(ع) وجود دارد که حدود چهل سال قبل توسط استاد فتح الله عدل آسا ساخته شده است.

وی منبر یکپارچه با سنگ مرمر در شبستان بالاسر حرم شاهچراغ(ع) اثر استاد عبدالعلی پرنا را یکی از آثار هنری برجسته در حرم شاهچراغ(ع) دانست و گفت: این منبر که از سنگ یکپارچه مرمر تراشیده شده نسبت به به منبر مسجد وکیل که در زمان کریم خان زند ساخته شده است از لحاظ انتخاب نوع سنگ و حجاری برتری دارد.

معاون هماهنگی امور گردشگری و زیارت استانداری فارس آئینه کاری های استاد زین العابدین در ورودی مجموعه حرم شاهچراغ (ع) و کارهای چوبی در سقف ایوان ورودی حرم را بی نظیر دانست و افزود: مجموعه اشعار شاعران شیرازی مانند وقار، حکیم، داروی، فرصت الدوله، یزدانی و توحید که در طول تاریخ و به ویژه در دوره های زند و قاجار سروده اند و به صورت کتیبه در جای جای حرم شاهچراغ(ع) تعبیه شده است، بسیار خواندنی و دیدنی و بخشی از انباشت هنری موجود در مجموعه حرم به شمار می روند.

وی آثار خوشنویسان برتر فارس در قرن های متمادی در حرم شاهچراغ(ع) را از دیگر آثار ارزشمند موجود در این مجموعه دانست و گفت: این خوشنویسان مانند خاندان اشرف الکتاب یزدی و اشرف الکتاب ارسنجانی، فضائلی و استاد محمد نعمتی و استاد چیزفهم در دوره معاصر، به نیت تقرب به حضرت احمد بن موسی(ع) و بهره مندی از شفاعت ایشان نذر کرده و آثار خود را تقدیم کرده اند.

معاون هماهنگی امور گردشگری و زیارت استانداری فارس تاکید کرد: آشنایی با سنت نذر هنری به این معنا که هنرمندان رشته های مختلف، اوج خلاقیت و سلیقه خود را در حرم شاهچراغ(ع) به کار می گیرند و بانی هایی از مناطق مختلف از تولید اثر هنری حمایت می کنند برای گردشگران بسیار جذاب است و باید بدانند که این سنت، قصه تمام شده ای در تاریخ نیست و همچنان تداوم دارد.

پارسایی شیراز را کانون تولید هنری و آموزش هنرمندان کل منطقه دانست و ادامه داد: حرم های مطهر عتبات عالیات مانند حرم امیرالمومین(ع)، حرم امام حسین(ع) و حرم کاظمین(ع) در تمام تاریخ، محل بروز هنر هنرمندان فارس بوده اند و اگرچه در چند سال های اخیر، هنرمندان سایر مناطق ایران نیز در این موضوع مشارکت دارند اما هنرمندان فارسی و شیرازی به عنوان صاحبان مکتب هنری، عمده آثار هنری در سرزمین عراق را خلق کرده اند.