، در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۴۰۰، ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس‌جمهور ایران معرفی شد. مراسم تحلیف او در مجلس شورای اسلامی برگزار گردید. اما وی در آستانه ورود به چهارمین سال ریاست جمهوری اش در یک سانحه هلیکوپتری به شهادت رسید. از این رو حضور آیت الله رئیسی در پاستور، کوتاه‌ترین دوره‌ ریاست جمهوری در تاریخ ایران است. در همین رابطه گزارش مذکور به مقایسه آماری دولت سه ساله وی با دولت روحانی پرداخته است تا نشان دهد دولت سیزدهم چه کارنامه ای در حوزه اقتصاد داخلی از خود به جای گذاشت.

میزان رشد اقتصادی

با توجه به اینکه آیت الله رئیسی فقط یک دوره آنهم به مدت سه سال ریاست جمهوری را در اختیار داشت، باید رشد اقتصادی دولت سیزدهم را با دولت اول روحانی مقایسه کرد تا برآیند درستی به دست آورد. بر اساس آخرین اعلام مرکز آمار کشور، درحالی‌که دولت سیزدهم در سال‌های اول، دوم و سوم فعالیت خود به‌ترتیب 4، 4/2 و 6/2 درصد رشد اقتصادی را به ثبت رسانده است، این عدد برای دولت یازدهم (دولت اول روحانی) به ترتیب منفی 2/4 ، 3/2 و 8/ 0 درصد به ثبت رسیده است. به عبارت دیگر اقتصاد ایران در 3 سال اول دولت سیزدهم، رشد اقتصادی بالاتری را نسبت به مدت مشابه دولت اول روحانی به ثبت رساند.

براین اساس میانگین رشد اقتصادی در در دولت روحانی منفی ٢.٠۵ درصد بود، اما رشد اقتصادی کشور با یک جهش چشمگیر در سال‌های ۱۴۰۰، ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ به ترتیب به ۵.۶، ۵ و نزدیک به ۶ درصد رسید.

میزان تورم

علی­رغم اقدامات اقتصادی دولت سیزدهم برای کنترل نرخ تورم اما دولت یازدهم تورم پایین تری داشت. از این رو میزان تورم در سال‌های 93، 94 و 95 به ترتیب 32/1، 8/ 14 و 3/ 11 درصد بود ولی این ارقام در سه سال نخست دولت رئیسی بین 38 تا 43 درصد در نوسان بوده است.

حوزه بهداشت و درمان

دولت سیزدهم در شرایطی آغازبه کار کرد که ناکامی دولت روحانی در واکسیناسیون کرونا، مردم را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرده بود و روز به روز بر هراس جامعه از افزاش مرگ و میر ناشی از همه‌گیری این ویروس می‌افزود. دولت روحانی در حوزه بهداشت و درمان موفقیتی نداشت. «ناکامی در اجرای مناسب طرح تحول سلامت»، «بر زمین ماندن طرح نسخه‌نویسی الکترونیک»، «عملکرد نامطلوب در اجرایی‌سازی نظام جامع پزشک خانواده»، «عدم توجه مناسبات به مطالبات کادر درمان» و... از موضوع‌هایی که کارشناسان حوزه سلامت درباره عملکرد دولت روحانی دراین عرصه مطرح می‌کنند. البته به این سیاهه باید افزایش هزینه های بخش بهداشت و درمان خانوارها را نیز افزود.

در مقابل، «انقلاب در واکسیناسیون کرونا طی ۶ ماه»، «افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان پزشکی»، «اجرای طرح بر زمین مانده نسخه‌نویسی الکترونیک»، «رایگان شدن درمان بیماران صعب‌العلاج»، «بیمه شدن کامل ۵ دهک پایین»، ‌ «بهره‌برداری از بیش‌از ۲هزار مرکز بهداشتی و درمانی طی حدود دو سال»، «اجرای طرح دارویاری»، «ابلاغ سند ملی بیماری‌های نادر به دستگاه‌های اجرایی»، «تشکیل صندوق بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج برای ۱۰۷ بیماری» و... بخشی از اقدام‌های انجام شده توسط دولت سیزدهم در حوزه بهداشت و درمان بوده است.

توسعه در بخش صنایع و منابع زیرزمینی

رشد ارزش افزوده گروه صنایع و معادن (به‌جز استخراج نفت و گاز) در دولت روحانی برابر منفی٨.٢ درصد بود، متوسط این نرخ در سه سال دولت سیزدهم به ٧ درصد رسید.

همچنین متوسط نرخ رشد بخش نفت و گاز هم از منفی ١۶.١ درصد در دولت روحانی، به مثبت ١١.۴۶ درصد در سه سال اول دولت سیزدهم افزایش یافت.

وضعیت سرمایه ثابت ناخالص

متوسط نرخ رشد سرمایه‌گذاری کل و یا تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در دولت روحانی منفی ١٣.8 درصد بود. این نرخ در سال ۱۴۰۰ به ۴.1 درصد، در سال ۱۴۰۱ به ۲.5 درصد و در سال ۱۴۰۲ به ۴.8 درصد رسید، به طوری که متوسط آن در طول دولت سیزدهم 3.7 درصد است.

رشد پایه پولی

در مورد شاخص‌های پولی دولت رئیسی کارنامه خوبی نداشت. براساس آمارهای بانک مرکزی از مرداد ۱۴۰۰ تا پایان ۱۴۰۱، رشد نقدینگی در محدوده ۶۰ درصد بوده و حتی ۶/۲ درصد از رشد دوران دولت روحانی بیشتر بوده است.

نرخ بیکاری

در سال ۱۴۰۲ با اهتمام دولت سیزدهم و تلاش دستگاه‌های اجرایی رشد قابل توجهی در زمینه اشتغال صورت گرفت و هدفگذاری ایجاد یک میلیون شغل در کشور محقق شد. در سال گذشته نرخ بیکاری کل کشور در کانال ۸.۱ درصد قرار گرفت که رکود کمترین میزان ثبت نرخ بیکاری در طول دهه‌های گذشته به شمار می‌رود. این رقم در دولت روحانی 12.5 درصد بود.

دولت در کنار توجه به اشتغال فارغ التحصیلان، برنامه مهارت افزایی نیروی کار و جوانان آماده به کار را دنبال کرد و اقدامات صورت گرفته توسط وزارت کار از جمله راه‌اندازی سامانه رصد اشتغال، تقویت و توسعه مشاغل خرد و خانگی و کاهش زمان صدور مجوزهای کسب و کار، کاهش نرخ بیکاری در ۲۵ استان کشور را رقم زد و منجر به رسیدن نرخ بیکاری در ۷ استان کشور به زیر ۷ درصد شد.

وضعیت حقوق کارگران

یکی دیگر از سیاستهای مثبت دولت سیزدهم افزایش حداقل دستمزد کارگران بود. در سه سال دولت سیزدهم حداقل دستمزد کارگران ۱۷۰ درصد افزایش یافت به نحوی که به طور میانگین سالانه ۴۰ درصد حداقل دستمزد کارگران رشد داشت.

تعداد بیمه شدگان تأمین اجتماعی

افزایش تعداد بیمه شدگان تدمین اجتماعی نیز یکی از موفقیت‌های دولت سیزدهم به شمار می‌رود. طبق آمارها بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر بیمه شده اجباری و اختیاری جدید به آمار بیمه‌شدگان تامین اجتماعی افزوده شد به گفته کارشناسان، افزایش دستمزدها در دولت سیزدهم در این زمینه تاثیرگذار بود.

میزان فروش نفت

در دولت رئیسی یک اتفاق مهم در حوزه اقتصادی کشور رخ داد و آنهم احیای صادرات نفتی به میزان 1/5 تا 1/9 میلیون بشکه در روز بود. این در حالی است که صادرات نفت در دولت برجامی روحانی، تا زیر ۳۰۰ هزار بشکه هم سقوط کرد. دولت رئیسی با وجود کسری بودجه ۴۸۰ هزار میلیاردی، ۴۶۴ هزار میلیارد تومان از بدهی‌ها و تعهدات دولت قبل را هم ظرف دو سال تسویه کرد.

تغییر در شخصیت های اقتصادی کابینه

دولت رییسی در حالی وارد چهارمین سال فعالیت خود می‌شد که رکورد دار بزرگ‌ترین تغییرات اقتصادی در کابینه بود. برکناری حسین قربانزاده، رییس سازمان خصوصی‌سازی؛ استعفای رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی؛ برکناری علی صالح آبادی، رییس بانک مرکزی، استعفای حجت‌الله عبدالملکی از وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی؛ برکناری سعید محمد، دبیر شورای عالی مناطق آزاد؛ برکناری جواد ساداتی، وزیر جهاد کشاورزی و مسعود میرکاظمی، رییس سازمان برنامه و بودجه، محسن رضایی، از سمت معاونت اقتصادی و استیضاح سیدرضا فاطمی‌امین از وزارت صنعت، معدن و تجارت در دوران مدریت رئیسی رخ داد. اما در دولت یازدهم هیچکدام از مهره‌های کلیدی حسن روحانی او از کابینه جدا نشدند و تنها عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی و علی ربیعی وزیرکار، تعاون و رفاه اجتماعی استیضاح شدند که در نهایت هم رأی نیاورد.

موفقیت های دولت سیزدهم به روایت آمار

علیرغم فراز و فرودها و برخی ناکامی ها در دولت رئیسی که بعضاً متأثر از تبعات تحریمی است، اما کارنامه این دولت در زمینه به گردش درآوردن چرخ تولید مثبت ارزیابی می شود. دراین راستا بازگشت ۶۵۰۰ کارخانه به چرخه تولید، افزایش ۲۲ درصدی تولید کالاهای اساسی، رشد اقتصادی کشور در دو سال گذشته و افزایش تخت‌های بیمارستانی را می توان نمونه ای از این مسئله دانست.