عباس سلیمی نمین در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، درباره اینکه آیا جوانان و دانشجویان معترض به این باور رسیده‌اند که از معبر گفتگو کار پیش نمی‌رود و برای همین کنش اجتماعی معطوف به عمل را ترجیح می‌دهند اظهار کرد: چنین تصوری نمی تواند منطقی باشد. انسان هیچ موقع از گفتگو رویگردان نیست. انسان زندگی جمعی دارد و یکی از ضرورت‌های زندگی جمعی تنظیم روابط با دیگران از طریق گفتگو است. اگر ابزار دیگری غیر از گفتگو موثر واقع می‌شود پس مدعیان این امر آن را ارائه بدهند تا ثابت شود گفتگو موثر نیست و فلان شیوه دیگر موثر است. انسان به عنوان موجودی که اصلا تنهایی برایش معنا ندارد بنا به ضرورت زندگی جمعی باید به گفتگو روی بیاورد. یعنی هم خودش را عرضه کند و هم دیگران را از طریق این عرضه بفهمد و به یک تفاهم منطقی برسد. آن چیزی که امروز در فضای دانشگاهی شاهدیم اصلا شرم‌آور است.  هیچ چیز این رفتارها شباهتی به رفتار یک دانشجو ندارد. این رفتارها حتی مقام دانشجو را از آدم‌های الوات پایین‌تر آورده است. چون الوات هم یک رعایت‌هایی دارند و اگر جنس مخالفشان حضور داشته باشد از الفاظ رکیک استفاده نمی‌کنند. آن چیزی که در دانشگاه شریف و دانشگاه‌های دیگر شاهد بودیم واقعا شرم‌آور بود و من خودم به عنوان کسی که در گذشته یک فعال جنبش دانشجویی بوده‌ام شرم می‌کنم.

وی در واکنش به اینکه آیا آن گروه‌های معترضی که به بهانه مطالبات اجتماعی و مدنی دست به کار مبارزات خشونت‌بار شده‌اند واقعا به دنبال دستیابی به آزادی هستند گفت: روشن است که پاسخ من منفی است. کدام یک از جنبش‌های دانشجویی از طریق خشونت به جایی رسیده‌اند که اینها برسند. اصلا کسانی که خشونت می‌ورزند خودشان می‌دانند که نمی‌توانند به نتیجه‌ای برسند. چون خشونت میوه‌اش خشونت است. اینطور نیست که شما دست به خشونت بزنید و بعد انتظار داشته باشید طرف مقابل صبوری کند. بالاخره او هم صبرش تمام می‌شود و دست به خشونت متقابل می‌زند. این حلقه معیوب خشونت به تدریج زمینه انسانی و انسان بودن ما را می‌کشد و در حاشیه قرار می‌دهد. همه کسانی که در گذشته به خشونت معتقد بودند امروز به این نتیجه رسیده‌اند که با خشونت نمی‌توان کاری از پیش برد. ما در خود انقلاب اسلامی گرو‌ه‌هایی داشتیم که رقیب انقلاب اسلامی بودند. مثلا گروه‌های چپ و منافقین که در آخر  به این نتیجه رسیدند که از طریق خشونت نمی‌توانند تحولی را موجب بشوند. بعد اعلام کردند ما حرکت مسلحانه را کنار گذاشتیم. امروز اما برگشتن به این نقطه که آیا می‌توان از طریق خشونت کاری از پیش برد پاسخش روشن است.

سلیمی نمین در پاسخ به اینکه آیا تنوع طیف‌های دانشجویی در دوره کنونی می‌تواند به باز شدن افق‌های جدیدی بیانجامد اذعان کرد: فحاشی و خشونت که نمی‌تواند افق جدیدی باز کند یا امیدی به وجود بیاورد. درباره آن استعدادی که می‌تواند منطق داشته باشد و با این منطق جامعه را به جلو ببرد اما در این وادی‌ها می‌افتد و توسط بدخواهان جامعه هدایت می‌شود فقط میتوان گفت تاسف‌بار است. ما دانشگاه شریف را به عنوان دانشگاهی فرهیخته‌تر از دیگر دانشگاه‌ها می‌شناختیم. اگر دانشجویان شریف اعتراضی دارند رییس دانشگاه که گفته در اینجا تریبون می‌گذاریم تا هر کسی بحث، منطق و استدلالش را مطرح کند. اما چرا از این تریبون استفاده نمی‌شود و به جای آن فحاشی می‌کنند؟ آیا با فحاشی جامعه جلو می‌رود؟ الان غرب عمدا یک فیلمی ساخته و منطق آن را تقویت می‌کند. منظورم فیلم جوکر است که بسیاری از ما آن را دیده‌ایم که شخصیت فیلم از خشونت خوشش می‌آید و هیچ منطقی هم ندارد و بدون شناخت آدم‌ها را می‌کشد. این پدیده‌ای است که توسط غربی‌ها ترویج شده است. چرا ما باید بازیچه این بی‌منطقی قرار بگیریم؟

 وی اضافه کرد: ما ملت متمدنی هستیم و سال‌ها اقوام مختلف و معتقدان به آیین‌های گوناگون در ایران کنار هم در آرامش زیسته‌اند. ما هرگز در ملت ایران بی فرهنگی ندیده بودیم. اینکه عده‌ای خودشان را دانشجو بنامند و مدعی جنبش دانشجویی باشند و بعد این رفتارها از آنها سر بزند هیچ منطقی ندارد. به نظر من در اینجا صحبت از جنبش دانشجویی هیچ معنایی ندارد و این چیزی که می‌بینیم لمپنیزم است. در محیط دانشگاه فحش‌های رکیک بدهند و بعد ما این را جنبش دانشجویی بنامیم؟ اگر قرار باشد با شعار زن، زندگی، آزادی لمپنیزم را ترویج کنیم که دیگر دانشگاه محیط علم نخواهد بود. همه می‌دانند ولنگاری اخلاقی در دانشگاه نقطه مقابل کسب علم است. در محیط دانشگاه هر چه جنس مخالف و موافق با هم بیشتر درآمیخته شوند طبیعتا از علم دور می‌افتند. یعنی در این وضعیت دانشجو نمی‌تواند تمرکزش را روی علم بگذارد. اینکه آرمان دانشجویان این باشد که علاوه بر کلاس در خلوت هم با هم باشند اصلا قابل فهم نیست. چنین چیزی ضد علم است.

 این تحلیلگر اصولگرا در پاسخ به اینکه نحوه عمل مسوولان و جناح‌های سیاسی چه اثری بر نوع رفتار معترضان دارد تصریح کرد: قطعا بعضی عملکردهای غلط و ضعف‌ها می‌تواند موجب ناراحتی جوانان ‌شود و آنها را عصبانی کند. آن کسی که دانشجو شده و در یک محیط‌ علمی شاخص مانند دانشگاه شریف قرار گرفته که نباید به طرف لمپنیزم برود. حتی اگر در زمینه‌ای دچار ناراحتی شده باید راه حل را بیان کند و به مطالبه‌گری بپردازد. اما این فحاشی‌ها مسیری کاملا متفاوت از مطالبه‌گری منطقی است. این رفتار فقط مایه شرمساری است.