خبرگزاری موج گزارش می دهد؛
چرا ایران باید بر حقوق هسته‌ای خود پافشاری کند؟
«عزت، امنیت و آینده ایران در گرو تصمیم‌هایی است که بر پایه حکمت و عزت گرفته می‌شوند. ایران کشوری است که اهل منطق و گفت‌وگوست، اما هرگز حاضر نیست باج بدهد. اگر مذاکره‌ای باشد، باید بر اساس عدالت، احترام متقابل و رعایت کامل حقوق ملت ایران باشد؛ حقوقی که در هیچ مذاکره‌ای قابل معامله نیست.»
، تاکنون شاهد برگزاری پنج دور از مذاکرات هسته ای غیرمستقیم میان ایران و آمریکا بوده ایم. مذاکراتی که تاکنون در بحبوحه برگزاری آن، بسیار از زیاده خواهی های طرف آمریکایی شنیده ایم و البته که ایران نیز تاکید کرده که در حراست از منافع و حقوق ملی خود، ذره ای کوتاه نخواهد آمد و تسلیم مواضع غیرمنطقی طرف آمریکایی در قالب هایی نظیر غنی سازی صفر و غیره نخواهد شد. در این نقطه، شاید این سوال در ذهن بسیاری از افراد شکل گرفته باشد که چرا ایران باید بر حقوق هسته ای خود پافشاری کند و ذره ای از آن‌ها عقب نشینی نکند؟ سوالی که پاسخ منطقی به آن می تواند نقشی مهم در تقویت بنیان های قدرت ملی کشورمان داشته باشد.
ایران کشوری است با سابقه‌ای دیرینه در تمدن و مقاومت. کشوری که نه با تهدید و تحریم، که با اتکا به نیروی داخلی و تکیه بر توان دانشمندان خود، توانست به دانش پیچیده هسته‌ای دست پیدا کند. فناوری هسته‌ای برای ایران تنها یک موضوع فنی نیست؛ نماد عزت، استقلال و پیشرفت است. ملت ایران هزینه‌های بسیاری را برای رسیدن به این مرحله پرداخت کرده است. تحریم‌ها، ترورها، فشارهای اقتصادی و جنگ رسانه‌ای، بخشی از بهایی است که مردم ما برای حفظ استقلال علمی و سیاسی خود پرداخته‌اند.
آیا پس از این همه، می‌توان انتظار داشت که ایران تنها برای رفع موقت تحریم‌هایی که به ناحق و برخلاف اصول بین‌المللی اعمال شده‌اند، از حقوق مسلم خود در استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای چشم‌پوشی کند؟ آیا کشوری که عضو NPT است، باید بیشتر از تعهدات بین‌المللی خود عمل کند، تنها به این دلیل که آمریکا و چند کشور اروپایی خواستار آن‌اند؟
نباید فراموش کرد که آمریکا در طول سال‌های گذشته نشان داده است که شریک قابل اعتمادی نیست. خروج یک‌جانبه دولت ترامپ از برجام، دقیقاً زمانی که ایران به تمام تعهدات خود پایبند بود، نمونه‌ای روشن از این بی‌اعتمادی است. حتی پس از بازگشت به میز مذاکره، ایالات متحده هنوز حاضر نشده است تحریم‌هایی را که مغایر با روح برجام است، لغو کند. پس چه تضمینی وجود دارد که اگر ایران یک‌بار دیگر امتیاز بدهد، این امتیازها در آینده تبدیل به ابزار فشار تازه‌ای نشود؟
مذاکرات باید بر پایه اصل احترام متقابل و حقوق برابر پیش برود. ملت ایران، ملتی نیست که با فشار و تهدید تن به باج‌دهی بدهد. ما ثابت کرده‌ایم که در برابر ظلم می‌ایستیم و در مقابل زورگویی سر خم نمی‌کنیم. حفظ خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات، نه نشانه‌ای از لجبازی، که بیانی روشن از استقلال ملی و احترام به خون شهیدانی است که برای این کشور جان دادند تا امروز بتوانیم با افتخار سر برآوریم.
هیچ‌گاه نباید فراموش کرد که برنامه هسته‌ای ایران تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بوده و بارها تأیید شده که این برنامه صلح‌آمیز است. در مقابل، طرف‌های غربی بارها از مسیر انصاف و قانون خارج شده‌اند. پس اگر امروز ایران بر مواضع خود پافشاری می‌کند، این ایستادگی نه برای منافع جناحی یا سیاسی، که برای حفظ حق مسلم یک ملت مستقل است.
در پایان باید گفت که عزت، امنیت و آینده ایران در گرو تصمیم‌هایی است که بر پایه حکمت و عزت گرفته می‌شوند. ایران کشوری است که اهل منطق و گفت‌وگوست، اما هرگز حاضر نیست باج بدهد. اگر مذاکره‌ای باشد، باید بر اساس عدالت، احترام متقابل و رعایت کامل حقوق ملت ایران باشد؛ حقوقی که در هیچ مذاکره‌ای قابل معامله نیست.
ارسال نظر