، شرکت بلو اوریجین به رهبری جف بزوس با اجرای دومین مأموریت میان‌سیاره‌ای خود، توانست گام مهمی در توسعه پرتابگر بزرگ خود نیو گلن بردارد. این پرتاب روز ۱۳ نوامبر از سکوی شماره ۳۶ پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا انجام شد و با موفقیت هر دو هدف خود — انتقال محموله‌های فضایی و فرود مرحله نخست — را محقق کرد.

در این عملیات، موشک دو کاوشگر مریخی ناسا با نام ESCAPADE (مخفف Escape and Plasma Acceleration and Dynamics Explorers) را در مسیر سیاره سرخ قرار داد. این کاوشگرها، ساخته شرکت خصوصی راکت‌لب (Rocket Lab)، قرار است تغییرات جو مریخ را به‌منظور درک بهتر تاریخ اقلیمی آن مطالعه کنند. هزینه کل مأموریت کمتر از ۸۰ میلیون دلار برآورد شده است؛ رقمی بسیار پایین‌تر از مأموریت‌های مشابه ناسا در دهه‌های پیشین.

حدود سه دقیقه پس از پرتاب، موتور اصلی موشک از نوع BE‑۴ خاموش و مرحله اول از مرحله دوم جدا شد. سپس بخش بالایی مأموریت خود را برای تزریق فضاپیماها به مدار ادامه داد، در حالی که مرحله اول روند بازگشت خود به زمین را آغاز کرد.

با ورود دوباره به جو، سه موتور اصلی BE‑۴ برای کاهش سرعت فعال شدند و نیو گلن حدود هفت دقیقه بعد بر روی سکوی فرود شناور بلو اوریجین در اقیانوس اطلس نشست. تصاویر منتشرشده توسط تیم کنترل مأموریت نشان می‌دهد این فرود کاملاً عمودی و پایدار بوده است؛ اتفاقی که از نظر فنی، موشک را آماده استفاده مجدد در مأموریت‌های آینده می‌سازد.

علاوه بر دو فضاپیمای ESCAPADE، نیو گلن حامل محموله‌ای آزمایشی برای شرکت ارتباطات ماهواره‌ای ویاسات (Viasat) نیز بود. این محموله بخشی از پروژه InRange محسوب می‌شود که هدف آن آزمایش سامانه‌های ارتباطی جایگزین برای شبکه تله‌متری قدیمی ناسا است.

کارشناسان صنعت فضا این پرتاب را نقطه عطفی در مسیر رقابتی شرکت‌های خصوصی می‌دانند. نیو گلن با ارتفاع بیش از ۹۸ متر و ظرفیت حمل تا ۴۵ تُن به مدار پایین زمین، از نظر ابعاد رقیب مستقیم موشک استارشیپ اسپیس‌ایکس به‌شمار می‌رود. موفقیت این مأموریت، توان بلو اوریجین در ورود به مرحله تجارت پرتاب‌های سنگین و مأموریت‌های سیاره‌ای را تثبیت کرده است.

پایان مأموریت با استقرار کامل دو کاوشگر در مدار انتقالی و بازگشت ایمن موشک همراه بود؛ دستاوردی که تحلیل‌گران از آن به‌عنوان «آغاز عصر جدید پرتاب‌های قابل بازیافت میان‌سیاره‌ای» یاد می‌کنند.