به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، زباله‌ فضایی اجزا و بقایایی از سامانه‌های فضایی است که از رده خارج شده‌اند و امکان دارد یک ماهواره باشد که عمر کاربری آن پایان یافته است، یا قطعاتی از موشک یا سامانه موشکی که پس از ارسال ماهواره به فضا دیگر کارایی ندارند و بلااستفاده تلقی می‌شوند.

تا جایی که اطلاع داریم تاکنون زباله فضایی تنها با یک فرد روی زمین برخورد کرده است؛ لوتی ویلیامز در سال ۱۹۷۷ و از ساکنان شهر تالسا ایالت اوکلاهاما که قطعه ای از موشک دلتای دو به اندازه دستش به او برخورد کرد. اما با وجود افزایش اشیایی که هر روز به فضا پرتاب می‌شوند و بازگشت اشتباهی برخی از آن‌ها به جو زمین و یا اتمام ماموریت شان که دیگر در فضا نمی‌مانند، خطر برخورد با زباله‌های فضایی در حال افزایش یافتن است. پیش‌بینی برخورد یک زباله یا قطعه‌ای از شیء فضایی با هر انسانی بسیار کم و یک در ۱۰ هزار است، ولی برخورد هر شیء معین با یک فرد مشخص از آنهم کمتر و یک در تریلیون است.

با این وجود دانشمندان هشدار داده‌اند که احتمال اینکه یک موشک یا فضاپیمای خارج از کنترل در یک دهه آینده یک نفر را بکشد، ۱۰ درصد است.

آنها خطر سقوط اجسامی که پس از ورود مجدد به جو زمین به سطح زمین سقوط می‌کنند را برای زندگی انسان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

محققان طبق شیوه‌های فعلی دریافتند که اگر یک موشک معمولی، زباله‌های فضایی را در یک منطقه به وسعت ۱۰ مترمربع پخش کند، تقریباً ۱۰ درصد احتمال دارد که یک یا چند تلفات در ۱۰ سال آینده رخ دهد.

آنها همچنین اعلام کردند که خطر بیشتری برای کسانی که در جنوب زمین زندگی می‌کنند، وجود دارد، به طوری که زباله‌های خطرناک سه برابر بیشتر احتمال دارد که در عرض‌های جغرافیایی جاکارتا، داکا و لاگوس فرود بیاید تا اینکه در نیویورک، پکن یا مسکو سقوط کند.

گفتنی است که این تحقیق توسط کارشناسان دانشگاه "بریتیش کلمبیا" در ونکوور کانادا انجام شده است.

راه‌هایی برای کاهش دادن خطر سقوط زباله‌های فضایی

کاهش خطر ناشی از زباله‌های فضایی سخت و دشوار است اما راه‌هایی برای این کار وجود دارد. اولین راه این است که تمامی اشیای پرتاب شده که در مدار زمین قرار دارند، باید برنامه‌ای مدون برای خروج امن آنها از مدار و فرود بر منطقه‌ای خالی از جمعیت وجود داشته باشد. این منطقه معمولا منطقه خالی از جمعیت اقیانوس آرام جنوبی است که به نام گورستان فضاپیماها شناخته می‌شود.

همچنین گزینه‌ای مبنی بر طراحی دقیق‌تر قطعات فضاپیماها وجود دارد که بر این اساس هنگام ورود مجدد به جو قطعات فضاپیما از هم بازمی شوند. اگر هنگام برخورد با جو بالایی بسوزد، خطر زیادی وجود نخواهد داشت. اکنون هم دستورالعمل‌هایی برای کاستن از خطر زباله‌های فضایی وجود دارد مانند دستورالعمل های سازمان ملل متحد به نام «پایداری درازمدت برای فعالیت‌های فضایی» اما سازوکارهای اجرای این دستورالعمل‌ها مشخص نیست.

سقوط بخشی از ماهواره قدیمی ناسا به زمین

با تمامی این نکات بیان شده، به تازگی ناسا اعلام کرده است که فردا شب بخشی از ماهواره قدیمی ناسا به زمین سقوط می‌کند و احتمال سقوط بقایای این ماهواره ۲۴۵۰ کیلوگرمی روی ساکنان کره زمین بسیار اندک است زیرا بخش اعظم آن هنگام ورود دوباره به اتمسفر می‌سوزد و از بین می‌رود.

ماهواره ERBS در سال ۱۹۸۴ میلادی همراه یک شاتل چلنجر به فضا پرتاب شد. هرچند تصور می‌شد عمر آن ۲ سال باشد، اما ماهواره همچنان به فعالیت‌های خود ادامه داد و در ۲۰۰۵ میلادی بازنشسته شد.

گفتنی است که ماهواره مذکور چگونگی جذب و انتشار انرژی خورشید را بررسی می‌کرد.

بیشتر بخوانید:

زباله های فضایی به روش ماهیگیران شکار می شوند

از کنار زمین سیارکی به اندازه خودرو عبور کرد

بازگشت فضاپیمای اوریون از ماموریت ماه به زمین