ماجرا از انتشار گزارش وضعیت رقتبار یک مادر شهید به نام ننه طاهره آغاز شد. گزارشی که خبرگزاری موج منتشر کرد و با سایر خبرنگاران رسانه ها و کمکهای نقدی به سرانجام رسید و ننه طاهره وضعیتش بهتر شد. اما صدا و سیما با ورود به این گزارش تلاش کرد کار را به نام خود تمام کند و بدون اشاره به اینکه این گزارش توسط کدام رسانه منتشر شده و خبرنگاران کدام رسانه ها کمک کردند یک طرفه تولید و پخش کرد! هرچند این برای بار اول نیست و اگر نیم نگاهی به اخبار شبکه خبر و یا ۲۰:۳۰ بیاندازید تمامی خبرهایی که از خبرگزاری ها اقتباس می شود بدون منبع است. انگار خبر و مصاحبه و گزارش به صورت خودرو از زیرخاک سر برآورده و خود را در آغوش صدا و سیما رها کرده اند. این درد و دل تنها برای خبرگزاری موج نیست بلکه این گلایه را بسیاری از خبرنگاران و رسانه ها از رسانه مثلا ملی دارند که با خیال راحت اقدام به سرقت خبری کرده و قانونی هم وجود ندارد تا در این خصوص وارد شود. شاید یکی از دلایل آن این است که صنف درست و درمانی نداریم. البته رسانه ها می توانند از رسانه ملی هر روز به دلیل استفاده بدون منبع از خبرهایشان به دادسرای فرهنگ و رسانه شکایت کنند اما بهتر است در این خصوص شخص رئیس سازمان صدا و سیما که فردی رسانه شناس و خلاق است تدبیر کند. قطعا استفاده از منبع خبری برای اخبار رسانه ملی جایگاه این رسانه و رسانه های کشور را ارتقا می دهد. سوال اینجاست که چرا منابع خارجی درجه ۵ برای یک خبر معمولی ذکر می شود اما رسانه های داخلی نه؟! در کنار این مشکل اساسی مشکل دیگری به نام من خدای خبرنگاری هستم! هم در رسانه ملی دیده می شود. افرادی که با گرفتن یک میکروفن طوری مصاحبه می کنند که آبروی خبرنگار و حرفه خبرنگاری را پاک برده اند. افرادی معدودی که در باشگاه خبرنگاران بدون استاد خبر و بدون مطالعه و حتی بدون مجوز رسانه ای به صورت خودجوش خبرنگار شده و بعد از مدتی سر از واحدمرکزی خبر یا شبکه خبر در میاورند. البته ناگفته نماند که در میان آنها خبرنگارانی هم هستند که برای این شغل و حرفه زحمت می کشند اما در مورد آن گروه از خبرنگاران باید گفت معمولا این خبرنگاران فقط به دنبال رقابت هستند و کیفیت خبر برایشان ارزشی ندارد. بعنوان مثال خبرنگار به اصطلاح حرفه ای به آمریکا اعزام شده و مشخص نیست چقدر هزینه اقامت و حقوق اش هست و گزارش های خروجی این خبرنگار "به دنبال قاتل بروسلی" و "جزیره برموداست"؟! دنیا چطور خبرنگاری می کند و ایران و رسانه ملی چطور؟ واقعا جای تامل و تاسف دارد. البته این موارد برای سایر خبرنگاران صدا و سیما در کشورهای دیگر هم صدق می کند و اصلا روشن نیست چکار می کنند؟ چقدر دریافتی دارند؟ چقدر خروجی دارند؟ یعنی مردم حق ندارند مطلع شوند؟ در کنار آن سایت باشگاه خبرنگاران جوان هر روز از اخبار ساعت ۱۹ تبلیغ گسترده می شود تا بتواند رنکینگ بالایی در کشور داشته باشد که این استفاده از بیت المال و رسانه ملی برای معرفی رایگان یک سایت خبری آن هم بدون مجوز جای سوال دارد. شما فقط کافی است به تیترهای این سایت سر بزنید که کاملا زرد و غیرحرفه ای است و تنها با هدف جذب مخاطب بارگزاری می شود. سخن گفتن از خبرنگاری و رسانه داری در رسانه ملی مثنوی هفتاد من است ... به قول معروف نمی خواهیم در مورد رقابت ها برای پخش گزارش ها در پخش سخن بگوئیم، نمی خواهیم در مورد گزینش برای اعزام به ماموریت های خارج از کشور سخن بگوئیم، نمی خواهیم در مورد دریافتی متفاوت خبرنگاران در ماموریت های شهری و خراج از کشور سخن بگوئیم، نمی خواهیم از افرادی بگوئیم که ابتدا مجری ۲۰:۳۰ و شبکه های خبری می شوند و بعد وقتی چهره شدند سر از اجرا در همایش ها در میاورند؟! اما از آقای رئیس رسانه ملی می خواهیم در این خصوص اقدام جهادی انجام دهند.