به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری موج؛ اینجا منطقه ۲ شهرداری تهران و به قول قدیمی‌ها جردن است. آهای خانم می‌خوای پارک کنی؟ همین جا واستا، این ماشین پشتی داره می‌ره! در حالی‌که ایستاده‌ام، از آیینه جلوی ماشین به عقب نگاه می‌کنم؛ راننده ماشین پشتی شیشه را پایین می‌کشد و مبلغی که از این فاصله قابل تشخیص نیست را به مرد ژولیده کت‌‌وشلوار‌ پوش که چندی پیش برایم جای پارک فراهم کرده بود می‌دهد.

مردی با موهای سفید، ابروهای بلند رو به پایین و دهانی که با دندان‌های زرد نیمه باز است، به شیشه می‌زند و می‌گوید: خانم برو جلو من بهت فرمون می‌دم تا بیای عقب؛ به‌پا فقط نزنی به جدول!

به راهنمایی‌هایش واکنش نشان می‌دهم و در نهایت با کمی‌ جلو و عقب رفتن، ماشین را پارک می‌کنم. در ماشین را برای پیاده شدن باز می‌کنم، پیرمرد در مقابلم قرار می‌گیرد، انگار می‌خواهد چیزی بگوید.

دفترچه‌ کوچکی با جلد سیاه در دست‌های خشکیده و سیاهش دارد و آن را ورق می زند! درحالی‌که از او تشکر می‌کنم و قصد دور شدن از محل پارک ماشین را دارم می‌گوید: عیدی ما رو نمی‌دی؟

می‌گویم عیدی؟ به چه مناسبت؟ صدایش رابلند می‌کند و حالت دفاعی به خود می گیرد و ادامه می‌دهد: من نبودم تا صبح هم می‌چرخدی جای پارک پیدا نمی‌کردی! مگه جردن جای پارک پیدا می‌شه؟

می‌گویم: برای پارک کردن در گوشه یکی از خیابان‌های شهری که سالانه مالیات و عوارض می‌دهم باید پول پرداخت کنم؟ از کجا اومدی؟ کی‌هستی؟ با کجا قرارداد داری؟

بیشتر بخوانید:

اجرای طرح پارکومتر به منظور مدیریت پارک حاشیه‌ای معابر

درآمد پارک حاشیه‌ای در تهران ۲۴۰ میلیارد تومان است

برای رفتن به کلینیک پزشکی عجله دارم و از طرفی هم نمی‌خواهم به دلیل سنی که دارد رویش را زمین بیندازم. از کیف پولم یک اسکناس ۵ هزار تومانی به او می دهم در حالی‌که نگاه عاقل اندر سفیهی به من  می‌کند، می‌گوید: بذار توی کیفت! برو ماشینت رو جابه‌جا کن! بدون توجه به حرف‌هایش پول را درکیفم می‌گذارم، از او دور می‌شوم و به سمت کلینیک می‌روم.

بلافاصله پیرمرد داد می‌زند، خانم مسئولیت ماشینت با خودت! درحالی‌که از شنیدن این هشدار  احساس خطر می‌کنم به سمت ماشین می روم و از آن نقطه دور می‌شوم و علیرغم این‌که دیرم شده است و برای پیدا کردن جای پارک به خیابان‌های پایین‌تر می روم. همین‌طور که در حرکت دوطرف خیابان را برای پیدا کردن جای پارک رصد می‌کنم، مردی میانسال با لباس مشکی و موهای بلند فرفری در حالیکه به سیگار گوشه لبش پک عمیقی می‌زند با دست به سمت پل یکی از ساختمان‌های بزرگ خیابان اشاره می‌کند و می‌گوید: نگرد، بذار همین‌جا روی پل! سوییچ رو بده برو به کارت برس من جابه‌جا می‌کنم! فقط اول تسویه کن هر نیم ساعت ۵۰ تومن!

این‌ها جملاتی است که هرکدام از ما یا در مورد جای پارک خودمان یا در خصوص دیگران شنیده‌ایم و به گوشمان آشناست؛ علی‌الخصوص اگر به دلیلی گذرمان به مناطق مرفه‌نشین شمال شهر خورده باشد یا ساکن آنجا باشیم.

در حالیکه چندسالی می‌شود که به دلیل مشکلات متعدد، قراردادی از سوی شهرداری‌ها با هیچ مرکزی برای کنترل جای پارک تحت عنوان حضور پارکبان در خیابان‌های منعقد نشده است، اما همچنان افرادی سودجو به شیوه‌های مختلف از پوشیدن لباس با لوگوی پارکبان گرفته تا به دست گرفتن انواع قبض به عنوان رسید جای پارک، برای جلب اعتماد از شهروندان اخاذی می‌کنند.

از آنجایی که تعداد زیادی از سازمان‌ها و مراکز بهداشتی ودرمانی مرجع و مراکز تجاری بزرگ در مناطق یک، دو و سه و شمال شهر وجود دارد، و همیشه افرادی با تمکن مالی بالا و حتی متوسط و ضعیف از روی اراده و یا به اجبار با ماشین شخصی در این مناطق تردد می‌کنند، جای پارک در این مناطق حکم طلا دارد. لذا تمام این موارد فضایی را برای بهره‌برداری‌ از سوی عده‌ای سودجو فراهم کرده است. اما متاسفانه به دلایل مختلف و بعضا اضطراری افرادی که برای رفع‌ و‌ رجوع کارها به این مناطق مراجعه می‌کنند مجبور به همکاری با این پارکبان‌های قلابی و دزد می‌شوند.

اما نکته حائز اهمیت این است که علیرغم صحبت‌های فرمانده نیروی انتظامی تهران بزرگ درباره غیرقانونی بودن فعالیت پارکبان‌ها و لزوم برخورد قانونی با آنها هیچ نظارت و برخوردی از سوی شهرداران مناطق و پلیس راهور با این سودجویان نمی‌شود.

این روایتی است از دزدی در روز روشن که در بسیاری از خیابان‌های پرتردد شهر اتفاق می‌‌افتد. اما در خیابان‌هایی مانند جردن در منطقه ۳، خیابان‌های اصلی سعادت آباد در منطقه ۲ و خیابان‌های اعجازی و ولنجک  در منطقه ۱ شهر به دلیل سکونت و تردد افراد مرفه، باب چنین اقداماتی به شدت باز شده است و این امر تا حدی‌است که به گفته شاهدان عینی حتی مصرف‌کنندگان مواد مخدر هم  از صبح زود برای شکار جای پارک در این مناطق پرسه می‌زنند و با اخاذی از شهروندان بدون زحمت پول به جیب می‌زنند.

در شرایطی که سالانه شهروندان مبالغی را بابت عوارض و مالیات به شهرداری پرداخت می‌کنند، و رسما از تریبون‌های شهری و انتظامی مطرح شده که شغلی  بنام پارکبان به منظور هدایت افراد برای پارک خودرو وجود ندارد؛ در روز روشن در خیابان‌های پرتردد مخصوصا مناطق یک، دو و سه شهرداری عده‌ای تحت این عنوان جای پارک را به قیمت‌های گزاف به شهروندانی که استفاده از فضای شهری حق طبیعی آنهاست می‌فروشند.

و کلام آخر این‌که با وجود چنین گزارش‌هایی که چندین سال است در رسانه‌ها به طرق مختلف قلم می‌خورد، متاسفانه نه تنها برخوردی با این افراد نشده است؛ بلکه با توجه به تورم و شلوغی‌هایی مانند شب عید بازار کسب‌و‌کارشان داغ‌تر هم شده است!