به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج، با افزایش تورم، حقوق کارگرها و بازنشسته ها بیشتر مورد توجه قرار گرفت تا مبادا در این شرایط سخت اقتصادی زیر فشار قرار گیرند، اما آیا مدیران کنونی صندوق بازنشستگی کشوری و شرکت های زیرمجموعه، این شرایط را درک می کنند؟

در حال حاضر صندوق بازنشستگی کشوری بیش از ۳ میلیون ۷۰۰ هزار مستمری بگیر دارد که وضعیت معیشتی برخی از آنها اصلا مطلوب نیست و حقوقی کمتر از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می کنند و وزارت کار و رفاه اجتماعی نیز وعده یکسان سازی حقوق بازنشسته ها از همین مرداد ۹۹ را داده است، هرچند درباره اجرای آن اما و اگرهایی وجود دارد.

اما در این گزارش به این دلیل به وضعیت معیشتی بازنشسته ها پرداخت شد که  خبری درباره عبدالله قدوسی مدیرعامل شرکت صنایع شیر ایران منتشر شد که او و خانواده اش در یکی از سه واحد آپارتمان مسکونی شرکت پگاه در محله اعیان نشین زعفرانیه تهران نشسته است و البته بدون اینکه هیچ قرارداد اجاره ای توسط مدیر عامل پگاه منعقد شود. قدوسی به نمایندگی از سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کشوری در شرکت پگاه عضو هیات مدیره و مدیرعامل است و به محض اینکه از گلپایگان به تهران آمد در آپارتمان لاکچری زعفرانیه مستقر شد، حال سوال این است که آیا برای همه مدیران شرکت های تابعه صندوق بازنشستگی این شرایط فراهم شده؟ و اگر اینگونه است این اموال آیا جزو بیت المال و از حقوق اعضای صندوق بازنشستگی نیست که هر ماه به حقوق پایینی چشم دوخته اند که گاهی هم با تغییر همراه است و گاهی هم از افزایش مابه التفاوت تورم سالیانه جا می ماند!

صندوق های بازنشستگی کشور سالانه بیش از ۴۰ هزار میلیارد تومان از دولت اعتبار دریافت می کنند، از این رو به نظر می رسد مجلس و دستگاه های نظارتی باید نسبت به اموال این سازمان ها تحقیق و تفحص داشته باشند که مشخص شود که آیا به جای دربافت بودجه از خزانه امکان درآمدزایی از اموال آنها وجود ندارد؟ برای نمونه کرایه ماهی ۳۰ میلیون تومان معادل حقوق متوسط ۱۵ بازنشسته است.

شرکت صنایع شیر ایران بزرگترین مجموعه لبنی کشور با ۱۷ کارخانه تولیدی و ۵ شرکت در حوزه بازاریابی و فروش و در مجموع  با ۳۰ شرکت تحت پوشش دارای ۱۵ شعبه در کل کشور است که بجز قدوسی محمدعلی کارگر مطلق و حسن زنوزی هم دو عضو دیگر هیات مدیره شرکت پگاه هستند که به نوعی به نمایندگی از صندوق بازنشستگی کشوری در این مجموعه حضور دارد که نشان می دهد شرکت های تابعه این صندوق به پاتوق مدیران صندوق بازنشستگی بدل شده است.

حالا شاید وقت آن باشد که اشاره ای به صحبت محمد شریعتمداری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بکنیم که گفته بود: « در برخی شرکت های ما افراد سفرهای داخلی و خارجی می روند و پاداش بالا و نامتعارف و بیش از مصوبه دولت می‌گیرند که از گوشت سگ حرام تر است.»

واقعیت این است که سوء مدیریت و فساد باعث شده که این صندوق دیگر کارایی نداشته باشد، زیرا نسبت متوسط حمایت از حقوق بازنشستگی در ایران هر سال رو به کاهش است و این صندوق هزینه های بالاتر بر خزانه تحمیل می کند، برای نمونه در سال ۱۳۵۲، به ازای هر ۲۵ کارمند، یک بازنشسته وجود داشت اما در سال ۱۳۹۵ این رقم به ۵.۲۹ کاهش یافته و بدان معناست که در این سال، تنها به ۵.۲۹ کارگر، سهم برای حمایت از یک مستمری‌بگیر پرداخت شده است و اگر این روند افزایش بازنشسته ها را با سوء مدیریت موجود لحاظ کنیم خواهیم دید که بحران صندوق ها از همین الان دامن کشور را گرفته است و اگر شاید مدیران کارآمدی در این صندوق ها وجود داشتند الان شرکت های زیر مجموعه می توانستند تامین مالی مناسبی داشته باشند.