به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، نزدیک به ده سال از جنگ سی و سه روزه میان حزب الله و رژیم صهیونیستی می‌گذرد. جنگی که وزارت جنگ رژیم غاصب فلسطین به رغم بیش از یک ماه بمباران هوایی موفق نشد به اهداف خود دست یابد و در نهایت این قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل بود که به تجاوز نظامی پایان بخشید. در این نبرد مرزهای زمینی جا به جا نشد اما مرزهای ایدئولوژیک تغییرات چشم‌گیری داشتند. ناتوانی ارتش اسرائیل در مقابله با موشک‌های حزب الله، سامانه چند صد میلیون دلاری گنبد آهنین را بی اعتبار کرد و جهانیان متوجه شدند رجزخوانی‌های تل آویو تا چه اندازه بی اثر و کم دامنه است. پس از این واقعه محبوبیت حزب الله در میان مردم آزادی خواه منطقه افزایش یافت. در مقابل رهبران اسرائیل بر میزان هزینه‌های نظامی خود در به روز کردن توان دفاعی افزودند. تا آنکه در مارس سال ۲۰۱۱ تظاهرات اعتراض‌آمیز و آرام بخشی از مردم سوریه با دخالت‌های خارجی تبدیل به بحرانی گسترده شد که تاکنون ادامه یافت. این اتفاق فرصتی برای نیروهای مقاومت حزب الله فراهم کرد تا از حوزه عملیاتی جنوب لبنان خارج شوند و به کمک نیروهای بشار اسد و مردم سوریه بشتابند. حزب الله در نتیجه حضور بیش از پنج سال در میدان‌های رزم سوریه، علاوه بر آنکه بر تجربیات نظامی‌اش افزود، توانست خود را به عنوان یک بازیگر سیاسی نیرومند و اثرگذار نیز معرفی کند. حضور اثربخش این گروه شیعی عدالت خواه موجب افزایش تعداد نیروهایش نیز شد. حزب الله نشان داد به دنبال توسعه طلبی نیست هر جا ملتی زیر ستم قرار گیرند، حاضر است وارد عمل شود. از همین رو برخی از رسانه‌های خارجی تخمین زده‌اند که نفرات حزب الله از چند هزار نفر در سال ۲۰۰۶ به بیش از ۲۰ هزار تن در حال حاضر رسیده است. حضور نظامیان حزب الله در میدان جنگ بر تجربه میدانی آن‌ها اضافه کرد که این مساله به شدت از سوی تل آویو با نگرانی دنبال می‌شود. این گروه در نتیجه بحران سوریه موفق شدند بدون هیچ محدودیتی مستقیما از کمک‌های مستشاری ایران برخوردار و با طراحی‌های نظامی روسه آشنا شوند.دستاوردهای نظامی حزب الله تا جایی پیش رفت که اعضای این گروه تبدیل به سرمشقی برای نیروهای حشدالشعبی در عراق شدند. از همین رو رژیم صهیونیستی و کشورهای عرب مرتجع تلاش دارند با هدف قرار دادن فرماندهان ارشد حزب الله از قدرت مانور این گروه بکاهند، در حالی که حزب الله بیش از آنکه متکی بر شخص باشد بر پایه آرمان و اهدافی بنا شده که از بالاترین شخص در آن یعنی حسن نصرالله تا پایین درجه به دنبال تحقق آن هستند. بزرگترین دستاورد جنگ سی سه روزه گسترش فرامرزی این اندیشه بود که رژیم صهیونیستی به رغم برخورداری از بیشترین کمک‌های بلاعوض و نظامی آمریکا در برابر ایستادگی نیروهای مقاومت شکست خواهد خورد و اگر امروز می‌بینیم که عملیات‌های موفقیت آمیز آزادسازی فلوجه و پیشروی‌های ارتش سوریه با سرعت در حال انجام است، نتیجه این اندیشه است. در مقابل رسانه‌های وابسته به غرب مانند بی بی سی در گزارش‌هایی تلاش دارند قدرت حزب الله را با پیوند این گروه به شبکه‌های بین‌المللی قاچاق مواد مخدر و پول‌شویی را زیر سوال ببرند. همچنین این رسانه‌ها بر طبل اختلاف حزب الله و حکومت عربی می‌کوبند تا بتوانند با ایجاد یک دشمن مشترک، مواضع اسرائیل و اعراب را به هم نزدیک کنند. اعلام حزب الله در شورای همکاری خلیج فارس و سازمان همکار یهای اسلامی به عنوان یک سازمان تروریستی نیز نتیجه این سیاست بود که به نتیجه نشست اما این اقدامات نه تنها از توان حزب الله نکاست بلکه بر قدرت مانور نیروهایش در منطقه افزود. نیروهای حزب الله نشان داده‌اند بی توجه به مذهب مردم سوریه، هر جایی که بتوانند وارد میدان می‌شوند تا بتوانند سرزمین‌هایشان را از دست داعش و گروه‌های تکفیری برهانند. با این حال بی بی سی در مطلبی نوشت:«از نگاه حکومت‌های سنی حاشیه خلیج فارس، حزب الله به نیروی شیعه‌ای بدل شده که سنی‌های سوریه را می‌کشد.» واقعیت آن است که پس از پیروزی‌های محور مقاومت در خاورمیانه و ناکامی‌های ائتلاف ثروتمند آمریکا، ترکیه، قطر، عربستان و رژیم صهیونیستی در براندازی بشار اسد و بحران آفرینی عراق، حامیان تروریست‌ها می‌خواهند از بزرگ نمایی نقش نیروهای حشد الشعبی و حزب الله در خاورمیانه جلوگیری کنند. سفر ناگهانی وزیر دفاع آمریکا به بغداد در آستانه عملیات آزادسازی موصل نیز در این راستا ارزیابی می‌شود که البته با توجه به کارنامه موفقیت آمیز نیروهای مردمی شیعه گمان نمی‌رود فرماندهان ارتش عراق مایل به کنار گذاشتن این نظامیان شوند.