،  از زمان روی کار آمدن مجدد دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا، وی توماس باراک را به عنوان نماینده ویژه خود در پرونده لبنان و سوریه معین کرده است. در این چهارچوب، به طور خاص توماس باراک در مدت اخیر جنجال های زیادی را با محوریت کنش ها و اقدامات خود در صحنه سیاسی و میدانی لبنان به راه انداخته است.

وی که همسو با دیگر مقام های دولت ترامپ به دنبال پیاده کردن ایده خلع سلاح حزب الله لبنان است، تقریبا از هر شیوه ای بهره برده تا شاید بتواند این گزاره را عملی کند و دستِ رژیم شاشغالگر قدس و دولت آمریکا را برای اجرایی کردن دستورکارهای مطلوب خود در لبنان و کلیت غرب آسیا باز کند. با این همه، مقاومت جدی مقام‌های ارشد حزب الله لبنان و در عین حال حمایت گسترده مردمی از جریان مقاومت در این کشور، تا حد زیادی توطئه‌های توماس باراک و صهیونیست ها علیه کشور لبنان را خنثی کرده است.

در این میان، به تازگی شاهد به بار آمدن یک رسوایی بزرگ در لبنان از سوی توماس باراک بوده ایم که نشان می‌دهد تا چه اندازه ترامپ و ترامپیست ها از واقعیت های منطقه و کشور لبنان پرت هستند و هیچ شناختی از ماهیت جریان عمیق و مردمی مقاومت اسلامی در لبنان ندارند. در این چهارچوب، توماس باراک که از خلع سلاح مقاومت اسلامی لبنان ناامید شده، اعلام کرده که دولت ترامپ به دنبال اجرای طرحی است تا در قالب آن، رزمندگان حزب الله لبنان با تحویل داوطلبانه سلاح خود، پاداش مالی دریافت کنند!

تنها اندکی پس از مطرح‌شدن این ایده، بسیاری در لبنان، ترامپ و توماس باراک را مسخره کردند و بار دیگر تاکید کردند که مقاومت لبنان به هیچ عنوان سلاحش را تحویل نمی دهد و عزت خود را به حراج نخواهد گذاشت. موضوعی که از حمایت گسترده مردمی در لبنان هم برخوردار است. با این همه، این رویداد بار دیگر این پیام واضح و آشکار را فریاد می زند که مقام های غربی، اساسا نگاهی ناقص و کاملا اشتباه در مورد مقاومت لبنان دارند و درک نمی کنند که رزمندگان حزب الله لبنان، نه برای پول بلکه برای عزت و اعتقادات دینی خود از است که می جنگند. چیزی که به هیچ عنوان فروختنی نیست.

در عین حال، این گزاره نیز بیش از هر زمان دیگری آشکار شده که آمریکا و صهیونیست ها به قدری در پرونده لبنان به بن‌بست خورده اند که اکنون با استفاده از پول پاشی به دنبال عملی کردن ایده های خود هستند. گزاره‌ای که در مرحله مطرح شدن، شکست آن به طور کامل آشکار شده است. این یعنی جریان مقاومت در غرب آسیا، هنوز قدرت زیادی دارد و جریان های مخالف با آن، علی رغم برنامه‌ریزی های گسترده، قادر به زمین‌گیر کردن آن نیستند. کما اینکه اگر بودند، دست به هر اقدام دیگری می زدند با این حال، ناتوانی آن ها، عملا این طیف ها را به خاک ذلت نشانده است.