به گزارش خبرگزاری موج، بهزاد نعلبندی کارگردان «کاغذ پاره‌ها» درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری ایده ساخت این مستند- انیمیشن گفت: چند سال پیش وارد مرکزی شدم که زنان کارتن خواب را برای بهبود جلوه شهر، از سطح شهر جمع‌آوری کرده و در آنجا نگهداری ‌می‌کردند. من با کمک یکی از مددکاران به شرط این که هیچ دوربینی همراه نداشته باشم، در روزی که هیچ مسوولی حضور نداشت وارد آنجا شدم؛ ولی با اجازه زنان مددجو توانستم صدایشان را ضبط کنم.

او ادامه داد: این زنان بعد از ورود به این مرکز دیگر نمی‌توانستند از آن خارج شوند، مگر اینکه خانواده آنها به مرکز تعهد بدهد که آن‌ها دیگر به خیابان بازنمی‌گردند.

نعلبندی درباره روند تولید این مستند- انیمیشن توضیح داد: پیش‌تولید فیلمم حدود سه سال و تولید آن دو سال زمان برد. زمان پیش تولید فیلم بود که تصمیم گرفتم از تکنیک استاپ موشن استفاده کنم. 

او با اشاره به اینکه براساس صدای زنان کارتن‌خواب تصویرسازی و شخصیت‌پردازی انجام داده است، گفت: چون ما در فرهنگمان به این افراد، کارتن‌خواب می‌گوییم، از کارتن مقوایی برای ساخت عروسک‌ها و آکسسوارها استفاده کردم.

کارگردان مستند انیمیشن «کاغذ پاره‌ها» با اشاره به اینکه مستند انیمیشن گونه‌ نسبتا جدیدی از مستند است، توضیح داد: این نوع مستندسازی  به تازگی در دنیا مورد استقبال گرفته است. اولین حضور بین‌الملی «کاغذپاره‌ها» در جشنواره ایدفا است و همزمان در جایزه آسیا- پاسیفک در کنار چهار اثر دیگر از کشورهای ژاپن، کره‌جنوبی، چین و نیوزلند در بخش انیمیشن و برای دریافت جایزه بهترین فیلم به رقابت می‌پردازد. همچنین قرار است در آسیا پاسیفیک در میزگردی که به مناسبت هفته انیمیشن تشکیل می‌شود درباره تجربه ساخت مستند- انیمیشن صحبت کنم.

او ادامه داد: سال گذشته در جشنواره پویانمایی تهران ، خانم سیلوی برینگاز مدرس رویال کالج لندن ورکشاپی درباره مستند- انیمیشن برگزار کردند که بسیار سودمند بود. خانم برینگاز می‌گفتند با زمانی که صرف ساختن این نوع فیلم‌ها می‌کنیم، می‌توانیم شناخت دقیق‌تری بر موضوع فیلم داشته باشیم. این نوع مستند کمک می‌کند تا تصویری بسازیم که تماشاگران را بیشتر به فکر فرو ببرد. مخصوصاً که این روزها به لطف شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی تصویری نمانده است که مخاطبان ندیده باشند.

نعلبندی در پایان گفت: برخی افراد فکر می‌کنند ساخت مستند یعنی این که هر آنچه اتفاق می‌افتد را با دوربین ضبط و ثبت کنیم؛ در حالی که این کار نامش ساختن فیلم نیست. مستندساز فیلمی می‌سازد که متریالش مستند است. وقتی از فیلمسازی حرف می‌زنیم که فعل ساختن دارد یعنی باید فیلم را بسازیم. پس واقعیت صرف نیست. آنچه ضبط و ثبت‌شده باید از فیلتر نگاه، سلیقه و دانش کارگردان بگذرد تا تبدیل به فیلم شود. حالا ساخت مستند انیمیشنی که باید از صفرتا صد آن را خودتان بسازید، لذت عجیب و بیشتری دارد.