، رئوف پیشدار، استاد دانشگاه و روزنامه نگار در یادداشتی نوشت:

پیش از این وب‌سایت‌های ریاست جمهوری و دوربین‌های امنیتی زندان اوین، صدا و سیما، سامانه توزیع بنزین، مجلس شورای اسلامی و چند وزارت‌خانه و سازمان و حتی شرکت های خدماتی مثل شرکتی که غذا سفارش می گیرد و دَرمنازل تحویل می دهد نیز هک شده بود. 

از قوه قضائیه و دولت و مجلس تا شرکت توزیع کننده غذا حال باید گفت که اطلاعات بسیار زیادی از کشور و مردم در اختیار هکرهاست که به راحتی می توانند با تلاقی آن اطلاعات برای اهداف مورد نظر، هر بهره برداری ای که بخواهند از آن بکنند. برای هر فرد و جامعه، اطلاعات با ارزش ترین سرمایه است و از این رو می گوییم؛ اطلاعات حکم ناموس را برای صاحب آن دارد و وظیفه حاکمیت محافظت از اطلاعات، و مراقبت از دسترسی های غیر مجاز به اطلاعات در حوزه های حاکمیتی بویژه است. 

واقعه هک سرور های قوه قضائیه و چند روز قبل تر مجلس و با عنایت به سوابق دیگر موضوع ، نشان می دهد به رغم ادعاها ، زیر ساخت های کشور بخصوص در حوزه سایبری آسیب پذیر است و نمی توان و نباید با عبارت های دلخوش کننده تهدیدات را دست کم گرفت .

وسعت و عمق نفوذ دشمن در هک سیستم بنزین که مبتنی بر یک سیستم ملی و نه اینترنت است ، درعین حال که نشان از یک برنامه ریزی طولانی مدت و لجستیک بالا دارد که کار یک گروه هکری نیست و حتما دولتی پشت آن است ، باید نزد نهادهای امنیتی همچنین مساله « نفوذ»، بیشتر از قبل و در ابعاد مختلف به مطالعه و تحقیق گرفته شود. 

در عرصه دفاعی ، آفند و پدافند امروزه به حوزه هایی کشیده شده است که بتواند اهداف اساسی در سمت مقابل را به صورت اساسی با سرعت و وسعت هدف قرار دهد . در گذشته که جنگ ها بیشتر به سخت افزار متکی بود هم ، تاسیسات حیاتی طرف مقابل ، اولین هدف در آفند ها بود. اتکای شبکه های زیر ساخت در اغلب کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه به مدد خدمات سایبری ، حوزه عمل های ستیزه گرانه و تخریبی را مدت‌هاست به این حوزه کشانده است و از همین رو موضوع پدافند سایبری مورد توجه کشورها قرار گرفته است .‌

  پدافند غیرعامل به معنای کاهش آسیب‌پذیری در هنگام بحران‌، بدون استفاده از اقدامات نظامی و صرفا با بهره‌گیری از فعالیت های غیرنظامی، فنی و مدیریتی است و در ایران سازمان ویژه ای این ماموریت را برعهده دارد که با عنایت به کارنامه اش، بنظرم باید در ساختار و سازمان آن و منطبق سازی اش تجدید نظر کرد. 

حملات سایبری به زیر ساخت های ایران محدود به موارد مورد اشاره نیست .‌ به تایید مقامات مسئول ، تاسیسات ایران در چند بخش دیگر مانند راه آهن و مرکز آمار نیز در سال‌های اخیر هدف حملات سایبری قرار گرفته که کارشناسان ایرانی توانسته اند آنها را دفع و یا پس از درگیری خنثی کنند .

تمامی شواهد و‌قرائن دلالت بر آن دارد که عمده هدف حملات سایبری علیه ایران، سخت کردن زندگی ایرانی ها است . 

حتی اگر اسرائیل عامل این حمله سایبری نباشد ، این حمله با آخرین استراتژی نهادهای امنیتی تل آویو علیه برنامه هسته‌ای ایران همراه است که آن، بهره برداری از سبک زندگی طبقه متوسط ​​ایران است.

مقامات امنیتی اسرائیل اخیراً هدف خود را متوجه افکار عمومی ایران یا حداقل طبقه متوسط ​​شهری تحصیل‌ کرده، کرده اند، چراکه آن‌ها را نقطه ضعف تهران می دانند. اسرائیل بر این باور است که این گروه تحمل آسیب به کیفیت زندگی خود را آن‌چنان ندارد.

عموم کشورهای دنیا نسبت به حملات سایبری رویکرد پیشگیری دارند. در ایران و طبق قانون، مجازات های سختی علیه فردی که دسترسی غیر مجاز به یک سامانه رایانه‌ای پیدا ، و در امنیت و آسایش عمومی اخلال ایجاد کند و همچنین برای فردی که مسئولیت حفظ این سامانه را داشته و براثر بی‌مبالاتی نتوانسته از این وضعیت جلوگیری کند؛ هم مجازات خاصی در نظر گرفته است اما هک پی در پی سرورهای نهادهای اصلی حاکمیت و حملات سایبری به زیر ساخت‌ها نشان می دهد که بسیار آسیب پذیریم و آن‌چه گفته شده و می شود، صرفاً ادعاست تا زمانی که عکس آن ثابت نشود.