به گزارش خبرگزاری موج، هادی ابراهیمی در تحلیلی مطرح کرد:  از چند روز گذشته، عده ای از مردم شهرهای کشورمان به دلیل آنچه که وضعیت بد اقتصادی عنوان می شد، تجمع محدودی برپا کردند؛ البته این شکل تجمعات را ما در ادوار مختلف در خصوص تعطیلی واحدهای صنعتی و تولیدی و برخی از مشکلات در مقابل نهاد ریاست جمهوری ، مجلس شورای اسلامی، قوه قضاییه، وزارتخانه ها و دستگاه های اجرایی شاهد بودیم، یعنی یک امر طبیعی و معمولی؛ اما تجمعات اخیر آن هم در سالگشت نهم دی ماه ابتدا با گلایه های مالباختگان موسسات اعتباری غیرمجاز دربرخی از شهرها نظیر مشهد، ساری، اصفهان ، کرج، اراک ، ساوه و اهواز... شکل می گیرد.

پلاکاردهایی با محوریت سوءمدیریت بانک مرکزی و مسوولان اقتصادی کشور،اما بلافاصله پس از چند ساعت، اعتراضات بسوی گرانی و بیکاری سوق پیدا می کند، مسیر شعارهای معترضان از حالت صنفی تغییر می کند، صدای معترضان به شدت مورد استقبال رسانه های گروهی قرار می گیرد، عکس ها و فیلم های تجمع کنندگان سوژه اصلی می شود و در برخی از کانال های تلگرامی بازنشر پیدا میکند؛ شعارها از گرانی و بیکاری به سمت ساختار سیاسی و قدرت تغییر پیدا میکند، ضد انقلاب در بین معترضان با طرح شعارهای ساختارشکنانه کار را بجایی می رساند که آشوب های خیابانی و حمله به اماکن عمومی جای طرح مطالبات اقتصادی را میگیرد، شباهت زیاد این حادثه به حواشی انتخابات 88 نزدیک می شود، شکستن شیشه های بانکها، هجوم به مساجد و حسینیه ها و حمله به اماکن اداری و کشته شدن بعضی از هموطنانمان...حالا دیگر شعارهای مرگ بر گرانی جای خود را به شعارهای ساختار شکنانه داده بود.

نسخه بروز شده شعار نه غزه، نه لبنان سال 88 را تداعی می کرد. فضا شده بود به نام ملت؛ اما به کام آشوبگران و اغتشاشگران. در این بین تصویر مقام معظم رهبری،حاج قاسم سلیمانی،شهدای مدافع حرم و در نهایت پرچم جمهوری اسلامی ایران مورد هجوم عناصر ضد انقلاب قرار می گیرد.راستی!جسارت کنندگان به پرچم ایران و حاج قاسم انتقام کدام ضربه شکست را در خیابانهای تهران می خواستند بگیرند؟در کنار آن برخی از آشوبگران که عمدتا از سلطنت طلبان و پسمانده های رژیم سابق بودند و ضد انقلاب را هم در کنارشان داشتند شعارهایی در حمایت از رژیم پهلوی و رضاخان می دادند که بیانگر ارتجاع بود؛ موضوعی که این روزها به حالت گسترده توسط رسانه های بیگانه و به شکل خاص از سوی رسانه های فارسی زبان ضدانقلاب القاء می شود، این شبکه ها تلاش می کنند با بزک کردن رژیم پهلوی و بروز احساسات کاذب نوستالژیک این ذهنیت را به جامعه القاء کنند که مردم با شورش و اغتشاش می توانند سرنوشت خود را به دست کسانی بسپارند که شرایط مناسبتر و ایده آل تری را برای زندگی آنها فراهم سازند.فرایند این باور در این شبکه ها ازشاه بعنوان فردی نوساز می سازد،شورش علیه حکومت پهلوی نه تنها اعتراضی ضدمدرن لقب می گیرد،بلکه انقلاب اسلامی هم ضدمدرن تلقی می شود،این فضای روانی القاء شده آنزمان تاثیرش بیشتر می شود که تهیه کنندگان این مستند در دوران منحوس پهلوی آن را در دوره رکود اقتصادی امروز روایت کنند،تا جایی که تفکر درباره انقلاب اسلامی و حکومت پهلوی تبدیل به یک پارادایم می شود و تا باطل جای حق را می گیرد.

مقصر کیست؟ مردم؟ مسئولان؟ یا کشورهای بیگانه؟

نگارنده انگشت اتهام را بسوی مردم نمی برد، چون مردم بی تقصیرترین بخش این ماجرا هستند، مردم از بیکاری،گرانی، فساد، تبعیض و شکاف طبقاتی گله مندند در این سالها هم اصلاح طلبان سرقدرت بودند و هم اصولگرایان، برخی بیشتر و بعضی کمتر. شنیدن صدای مردم، برچسب نزدن به اعتراضات و حل مشکلات آنها تنها راه خروج از مشکلات پیش امده است بدون تردید! این اعتراضات و درخواست های مردمی را باید مجموعه ای از سهل انگاری ها وسیاست های غلط برخی از دستگاه های اجرایی،اقتصادی و خصوصاً بانک مرکزی بدانیم.راستی!چاره کار چیست؟ اولاً ما در برابر این مشکلات باید فهم صحیح از خاستگاه نارضایتی ها و ماهیت آنها داشته باشیم و دوم اینکه برای متمایل ساختن صف حداکثری و مطالبات اقتصادی و معیشتی از اقلیت سیاسی ماجراجو و ضد انقلاب چاره اندیشی کنیم، و از لبخند درمانی و حرف درمانی، برگزاری جلسات بی فایده و تشریفاتی که خروجی آن استمرار حرف های گذشته، یا حواله دادن به این و آن میباشد جلوگیری کنیم.

بقول یکی از کارشناسان امروز کنارگذاشتن دعواها و پرهیز از تسویه حساب های سیاسی و دوری از حرف و مواضع تحریک آمیز که زخمی را باز کند و انسجام ملی را تحت الشعاع قرار دهد از نان شب هم واجب تر است، اگر اصولگرایی فکر کرده، فرصتی پیدا کرده تا رقیبش را بر زمین بزند بدون شک درک درستی از صحنه پیدا نکرده است و نفهمیده که ما با شرایطی مثل فتنه88 روبرو هستیم، چراکه مساله یک جریان سیاسی و شخص رئیس جمهور نیست، بلکه اصل نظام و منافع مردم مطرح است و یا اگر اصلاح طلبی با عامل اعتراض خواندن جریان رقیب بخواهد امتیاز سیاسی بگیرد، فقط اختلاف و فاصله را تقویت می کند اما آنچه که نگارنده در این چند روز در فضای رسانه ای مشاهده کردم؛ برائت همه طیف های سیاسی از اغتشاش گران با توجه به تجربه سال 88 بوده است این مهم نه تنها هزینه اغتشاشات را کم کرد،بلکه یکپارچگی ملی و همدلی را به جهانیان صادر و پایه های مشروعیت بخش کشور ما را تقویت کرد.

فرماندهی اغتشاشات از کجاست؟

مداخلات کشورهای اروپایی خصوصاً مواضع نسنجیده دونالد ترامپ و دخترش و همچنین دخالت های وزیر امور خارجه و برخی ازسناتورها و دموکرات های ارشد آمریکایی در حمایت از اغتشاشات اخیر در کشور ما و اظهار همدلی با اغتشاشگران در حالی صورت می گیرد،که ترامپ و دولتش، چند ماه پیش سفر شهروندان ایرانی به امریکا را ممنوع کردند و با تروریست نامیدن ملت ایران عمق کینه و عداوت خود را به نمایش گذاردند.سنگ اندازی بر سر راه برجام،تحریم های جدید علیه ملت ایران،برخورد با بانکهای اروپایی که قصد همکاری با جمهوری اسلامی را داشتند چیزی نیست که به آسانی از حافظه تاریخی ملت ایران پاک شود.اینکه ترامپ شخصا وارد میدان شده و با توییت های پیاپی علناً از ناآرامی ها حمایت می کند و در کنار آن مواضع رسانه های تحت سلطه آل سعود مثل العربیه و الحدث نیوز در واقع رویاهای تعبیر نشده ای بودند که اهداف شومشان را با ایجاد هشتگ ها درباره انقلاب اسلامی دنبال می کنند.این ذوق زدگی زایدالوصف سعودی ها و اربابان آمریکایی و صهیونیستی آنها آنگاه تأمل برانگیزتر میشود که آنان واژه «ثوار» را برای اغتشاشات در ایران بکار می برند همان رویکردی که در مقابل سوریه در پیش گرفته بودند و تروریست تکفیری را انقلابی می خواندند غافل آز آنکه ایران سوریه نیست. مواضع برخی کشورهای اروپایی نظیر کانادا،آلمان،انگلیس و...در حمایت از اغتشاش گران هم جالب بود؛وزارت امور خارجه کانادا در بیانیه ای از مقامات کشورمان می خواهد به حقوق دموکراتیک و حقوق بشر در ایران احترام بگذارد، بوریس جانسون وزیر خارجه انگلیس فردی که همین چند روز پیش در تهران برایش فرش قرمز پهن شده بود به صورت علنی از آشوبگران خیابانی حمایت میکند؛ وزارت امور خارجه آلمان نیز در اقدامی مداخله جویانه در حمایت از اغتشاشگران جمهوری اسلامی را موظف به رعایت حقوق آنان می کند، تلاش برای ماهیگیری از آب گل آلود و دامن زدن به اغتشاشات خیابانی و به آتش کشیدن بانکها و کشتار عده ای از هموطنانمان بنام حمایت از مردم ایران بخشی از سناریوهای طراحی شده این کشورها بوده است که تازگی هم نداشت و این بار بیشتر بر همگان نمایانگر شد. کیست که نداند آنان که همیشه در پی براندازی جمهوری اسلامی و انقلاب مخملین در ایران بوده اند معماران شدیدترین تحریم ها علیه ملت ایران هم بوده اند اینکه سعودی ها رکورد دار هشتگ سازی دعوت به اشوب در ایران بوده اند جای تردیدی نیست بیش از 74درصد هشتگ های اغتشاشات نشان می دهد که در یک طرف این بازی توییتری ترامپ و در طرف دیگر بن سلمان ولیعهد ناپخته سعودی بوده است؛ان سر طنابی که بی بی سی به دست دارد و ترامپ روی آن بندبازی می کند، برجسته سازی و مصادره به مطلوب برخی از واژه ها نظیر آزادی بیان،احترام به حقوق دموکراتیک و شهروندی و...نتانیاهو هم اغتشاش گران را پدران و ماردان ایرانی می خواند که به خیابانها آمدند تا ازحقوقشان دفاع کنند...آری این همان جنگ نیابتی علیه ملت ایران است. مردمی که حیاط خلوت آمریکایی ها را در منطقه و طرح خاور میانه بزرگ را با سلاح مقاومت به چالش کشانده اند،رژیم جعلی صهیونیستی را که داعیه دار حکومت از نیل تا فرات بوده مجبور به شکست کرده اند و بر ایستادگیشان در برابر قدس شریف بعنوان پایتخت فلسطین آمال و خواسته های نامشروع ترامپ و نتانیاهو را نقش برآب کردند،تروریست های تکفیری را که الهام بخش آشوبگران بودند قلع و قمع نموده اند. آیا این ملت از پس یک مشت آشوبگر که در حد و اندازه تفاله داعشی هم نیستند،برنمی آیند...زهی خیال باطل

پایان سخن اینکه؛ مردم ایران به رغم خدمات چهل ساله انقلاب در بخشهای مختلف امروز درگیر مشکلات زیادی هستند؛ اعتراض هم دارند ولی هرچه هست، یک اختلاف داخلی است و راهکارش در داخل است نه در کاخ سفید و الیزه،چون خود این کشورها و دولت ها تا مرفق غرق در بی عدالتی،فساد و شکاف طبقاتی هستند اکنون با فروکش کردن شرایط جدید و با درنظرگرفتن اصل انصاف و پرهیز از هرگونه سیاه نمایی و سیاسی بازی باید به خواسته های به حق مردم جامه عمل بپوشانیم، عزم و همدلی ملی را برای خاموش کردن این حرکت انحرافی و ضد انقلابی نشان دهیم و در سایه سار رهبری عالمانه امام خامنه ای عزیز که همواره بر اقتصاد مقاومتی تاکید داشته اند با آسیب شناسی دقیق، این چالش ها را فرصتی برای بهتر و قویترشدن نظام اسلامی تبدیل کنیم.