دکتر محمود رضا امینی- خرمشهر یک قیام بود. قیام مجاهدینی که مقاومت و دفاع مقدس را شکل داده بودند. عقده گشایی کردند و نشان دادند که باید خرمشهر را آزاد کنند و گوش به فرمان ولی امر و فرمانده خود باشند.

خرمشهر را جان بر کفان آزاد کردند. آنانی که از مال و جان خود و زندگی خود گذشته بودند و فقط برای ارزش های دینی انقلابی، امام و مردمشان مهیا شده بودند. آزادی خرمشهر آزادی یک شهر محاصره شده نبود. فتح الفتوح بود. کارخدا بود. سوار بر بال ملائک بود چون با نیت خالص و قرب الهی انجام شده بود. 
رسانه های بین المللی و سیاستمداران آنها باورشان نمی شد که مردان خدایی و جوانان پر صلابت و غیور ما هرگز و هرگز بتوانند بدون سلاح و تجهیرات پیشرفته جنگی مقابل این همه تجهیزات دشمن خرمشهر را آزاد کنند. خبری ندادند و نه باور کردند، اما بالاخره پذیرفتند.

جا دارد ما بپذیریم که خرمشهر آزاد شد و باید خرمشهرهای دیگری را با محاصره های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی آزاد کنیم. باید خرمشهر سیاسی-بین المللی را که در محاصره آمریکا و برخی کشورهای اروپایی و غیره قرار دارد، آزاد کنیم. باید خرمشهر منطقه اسلامی مان را که در محاصره سلاح های فروخته شده به عربستان، رقص شمشیر ترامپ و همراهی سران غافل برخی کشورهای عربی در حال شکل گیری است را آزاد کنیم. باید خرمشهر کدخدایی هر کس را به جز خدا و ولی فقیه در کشور را آزاد کنیم. باید خرمشهر فرهنگی را در ناتو و تهاجم فرهنگی که در لایه لایه های هنجارهای اجتماعی کشورمان نفوذ کرده آزاد کنیم. باید با خرمشهری دیگر، اقتصاد مقاومتی، پویایی کشور، تولید با کیفیت، صنعت بهینه را ایجاد کنیم.

و این خرمشهرها اتفاق نمی افتد جز با مردان انقلابی از جنس خرمشهریان و تحت فرمان ولی امر.

همکاران من در رسانه ها از این قلم با تجربه خرمشهری و بازمانده مبارزان خرمشهر و زخم خورده ترکش های دشمن پذیرای دعوت مطالبه خرمشهرهای آینده باشیم.