به گزارش سارا کنعانی خبرنگار خبرگزاری موج، این نمایشگاه از دیروز همزمان با نیمه مرداد آغاز شده و تا هفت شهریور ادامه خواهد داشت. در افتتاحیه این نمایشگاه علاوه بر چهره‌هایی همچون آهو خردمند، فرهاد قائمیان، مریم نشیبا، مهدی نادری، فرهاد بشارتی، مهرداد نظری، جواد انصافی، شیواخسرومهر، آهو کاظمی، آزاده شمس، مسیح میرحسینی، معصومه عزیزمحمدی، آذر بهاری، ناصر آقایی، حمیدرضا افشار، مهدی میامی، هادی فدوی، بهرنگ آزاده، نوید فرح مرزی، سعید دولتی ، محسن قصابیان ، مهدی میامی، مسعود مجاوری آگاه، پیام عزیزی و جمعی از علاقمندان هنرعکاسی حضور داشتند. تماشاگر عکس باید به دنبال قصه باشدحامد نصرآبادیان در گفت و گو با موج می‌گوید: حوزه تخصصی من اصلا تئاتر است و از سال ۷۸ به این طرف بازیگری این رشته را در دانشگاه تدریس می‌کنم. عکاسی در کنار تئاتر فیزیکال یکی از دغدغه‌های من بوده و به آن علاقه زیادی دارم. این نمایشگاه، چهارمین نمایشگاه عکس انفرادی من است که با دغدغه تئاتر فیزیکال برگزار می‌شود. برای خودم خیلی جالب بود که با دانشجویان و هنرجویانم در لوکیشنی خارج از تهران(رشت) این ایده را پیاده کردیم. در واقع یک دغدغه چند ساله رخت عمل پوشید. نام این نمایشگاه را گیت یا دروازه گذاشته‌ام، بر اساس شعری از خانم قدسی قاضی نور که میگوید: پرواز جز بال، آسمان هم می‌خواهد. من ۱۲ فریم عکس را از میان بیش از ۱۰۰ فریم عکس انتخاب کردم. او در ادامه توضیح می‌دهد: خیال‌انگیزی هدف من در عکاسی است چراکه مخاطب واقعیت را خودش در می‌یابد و با عکس می‌توان حرف تازه‌ای برای او داشت. حوزه تخصصی من تئاتر فیزیکال است و این هنر قبل از اینکه با فیزیک سروکار داشته باشد با متافیزیک سروکار دارد و رویکرد آن هم وهم و رویاپردازی است. من تمام قاب‌هایم را با چنین رویکردی می‌بندم و دلم می‌خواهد تماشاگر به دنبال یک قصه یا سوژه باشد. نصرآبادیان درباره همه‌گیر شدن هنر عکاسی در چند سال اخیر اضافه می‌کند: فروید می‌گوید هنر زاییده خودنمایی است و هیچ هنرمندی نیست که نخواهد خودش و اثرش به مردم معرفی شود. هر عکسی که گرفته می‌شود، خواه عکاس حرفه‌ای باشد یا نه، یک اتفاق رخ می‌دهد و آن ثبت شدن یک نگاه و یک دیدگاه است. با همان عکس می‌توان تفکر و روحیات و تخیل و … را که در ذهن عکاس وجود دارد کشف کرد. با این حال، باید دنست که عکاسی دنیای عجیب و غریبی است. اکتساب آموزه‌های دنیای عکس اتفاق مهمی است که باید پیگری شود. یعنی وقتی کسی می‌خواهد به دنیایی ورود کند بهتر است قوانین آن را بهتر بداند و از هنر عکاسی، مفاهیمی مثل زاویه دید، رنگ شناسی، مرکز دید و … را هم بیاموزد. این عکاس همچنین خاطرنشان می‌کند: حضور تئاتر در این عکس‌ها مشهود است، اما نه آن تئاتری که روی صحنه اجرا می‌شود، گویی نمایشی در دل طبیعت در حال انجام بوده و ما عکسش را گرفته‌ایم. بازیگر تئاتر فیزیکال من در فضایی پر وهم و خیال قرار گرفته است. خیلی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه اذعان داشتند که تئاتری بودن عکاس این عکس‌ها مشهود است.ذوق یک معلممریم نشیبا از مهمانانی است که به این نمایشگاه دعوت شده است. او در این باره می‌گوید: از اینکه به این مراسم دعوت شدم خیلی خوشحالم. در جریان این رونمایی عکس، با دوستان تازه‌ای آشنا شدم و همچنین با کسانی که مدت‌ها بود دلتنگ‌شان بودم دیداری تازه کردم. امیدوارم فرصت‌های این چنینی بیشتر دست بدهد و جوانان فرصت بروز هنرشان را داشته باشند. من در دورانی معلم بودم و هر کجا جوانان حضور داشته باشند، برای من خوشایند است. از مخاطبان این گزارش دعوت می‌کنم به تماشای آثار نصرآبادیان بیایند.ظهور عکاس در عکسفرهاد قائیمان نیز از دوستان حامد نصرآبادیان است که به افتتاحیه نمایشگاه عکس او آمده. او در خصوص این اتفاق می‌گوید: هر پلک زدن ما یک فریم عکس است و هر یک از ما می‌تواند یک عکاس باشد. من عکاسی را از دوره کودکی دوست داشتم چراکه برادرانم با این هنر آشنا بودند. دوره‌ای هم من خلاقیت تصویری تدریس می‌کردم. حامد را از خیلی قبل تر می‌شناسم و او مساوی با عشق است. من در اینجا نمی‌خواهم با الفاظ تخصصی به توصیف این نمایشگاه بپردازم، بلکه از دید یک مخاطب عام می‌گویم وجود عکاس را می‌توان در این عکس‌ها دید. صداقت درونی او در این آثار مشهود است و این دوست داشتنی است. جواد انصافی هم اشتیاق خود را از تماشای این نمایشگاه در چند جمله این چنین توصیف می‌کند: باید دید نگاه آدم‌ها به قفس چگونه است. من معتقدم این قفس‌ها محفظه‌هایی دربسته نیستند و ما باید بلد باشیم که چگونه بازش کنیم و در این صورت، پرواز یک اتفاق دور نیست.تلفیق عکاسی با تئاتر حامد نصرآبادیان این نمایشگاه را با کمک هنرجویان خود برپا کرده که یا سوژه دوربین او بوده‌اند یا در امور دیگر یاری‌اش کرده‌اند. ساقی انتظامی یکی از کسانی که در برپایی این نمایشگاه نقش داشته می‌گوید: من طراح گرافیک هستم و در این رشته تحصیل کرده‌ام. هنر مقوله‌ایست که می‌توان بین شاخه‌های مختلف آن ارتباط برقرار کرد و عکاسی هم بی ارتباط با رشته تحصیلی من نیست. آقای نصرآبادیان هم موفق شده به آنچه می‌خواهد برسد. او در ادامه می‌گوید: این هدف را در لوکیشن دیگری مثل فضای شهری تهران هم می‌شود تجربه کرد اما فضای سرسبز رشت و کنار آن برکه، نوعی بکر بودن را با خود داشت که چشم هر مخاطب را می‌نوازد. انتظامی که برادرزاده عزت الله انتظامی نیز هست در این باره که آیا قصد دارد بازیگری را هم تجربه کند، بیان می‌دارد: علاقه من تماشای بازیگریست تا تجربه آن. گرافیک و تصویرسازی کودک دغدغه اصلی من است و امیدوارم بتوانم در این حرفه موفق باشم. آرمین محتشمی یکی دیگر از کسانی است که در برپایی این نمایشگاه عکس نقش داشته است. او می‌گوید: تحصیلاتم در رشته معماری بود و هم‌اکنون نیز در رشته گرافیک در حال تحصیل هستم. آقای نصرآبادیان در تهران یک کلاس آموزشی گذاشت و من برای شرکت در این کلاس هر جمعه از رشت به تهران می‌آمدم. رفته رفته صمیمیت ما بیشتر شد و من پیشنهاد برپایی ورک‌شاپ‌ را به ایشان دادم. رشت پتانسیل تئاتر فیزیکال را دارد، کما اینکه خود من هم در گروه نمایشی «کا» به عنوان اولین گروه تئاتر فیزیکال گیلان در حال فعالیت هستم. بعد از اجراها در جریان صحبت با مخاطب می‌فهمیدم آنان چقدر علاقه دارند این سبک را بشناسند و بعد آموزش ببینند. ما یک ورک شاپ چهار روزه در رشت داشتیم که حاصل آن عکس‌های این نمایشگاه است و بناست هم در رشت نمایشگاه دیگری برگزار کنیم و هم یک نمایش را به صحنه ببریم. نگاهی که آقای نصرآبادیان به رقص و موسیقی و سنت و ... داشته گمان نمی‌کنم در نمایشگاه عکس دیگری به این شکل، تجربه شده باشد. نصیر ابرچی نیز یکی دیگر از هنرجویانی است که درباره این نمایشگاه این چنین صحبت می‌کند: به تازگی کنکور داده‌ام و بناست در رشته کارگردانی تئاتر تحصیل کنم. همیشه هنرمندانی وجود دارند که از استعداد و ذوق و هنر کافی برخوردارند اما به خاطر فراهم نبودن شرایط فرصت بروز و ظهور پیدا نمی‌کنند. این واقعیت، کانسپت اولیه این نمایشگاه بود. اولین بار بود که به عنوان سوژه چنین عکس‌هایی به یک عکاس کمک می‌کردم. اگر قرار باشد مردم را به بازدید از این نمایشگاه دعوت کنم شعار خودمان را یک بار دیگر تکرار می‌کنم و می‌گویم: پرواز جز بال، آسمان نیز می‌خواهد. همچنین ناژین چهره‌سیمن یکی دیگر از سوژه‌های عکس این نمایشگاه توضیح می‌دهد: من کارشناسی معماری هستم اما از بچگی تئاتر دوست داشتم و از دغدغه‌های زندگی‌ام بود. دو سال می‌شود که در این حرفه فعالیت می‌کنم. خودم هم عکاسی می‌کنم و تلفیق پرفورمنس و عکاسی برایم خیلی جذاب بود. اینکه پشت سر این عکس‌ها یک مفهوم عمیق وجود دارد برای من خیلی جذاب بود. محمد جابری، صابر خلیلی و امیر عبادی پرفورمنسرهای این عکس‌ها هستند. به زودی نمایشگاه دیگری را با آثار دیگری از همین مجموعه در رشت برگزار می‌شود.