، ناصر مسعودی خواننده برجسته و مردمی گیلان و ایران، پس از چند ماه بیماری و بر اثر کهولت سن در بیمارستان آریای رشت درگذشت. او متولد ۵ فروردین ۱۳۱۴ در محله صیقلان رشت بود و از نوجوانی موسیقی را نزد استادان برجسته زمان آموخت. مهاجرت به تهران در سال ۱۳۲۸ و شاگردی نزد علی‌اکبرخان شهنازی نخستین گام‌های جدی او در مسیر موسیقی بود؛ مسیری که با بازگشت به گیلان و پیوستن به رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶ استمرار یافت و نام او را به عنوان یکی از نخستین خوانندگان این رادیو مطرح کرد.

فعالیت حرفه‌ای مسعودی در دهه ۳۰ و ۴۰ با معرفی شدن به احمد عبادی و ملوک ضرابی و حضور در برنامه گلها به اوج رسید. همکاری‌های گسترده او با استادان و چهره‌های بزرگ موسیقی همچون جلیل شهناز، اصغر بهاری، فرهنگ شریف، رضا ورزنده، منصور صارمی، مرتضی حنانه، مهدی خالدی، فرهاد فخرالدینی، اسفندیار منفردزاده و بسیاری دیگر، جایگاه مسعودی را به عنوان یکی از صداهای ماندگار موسیقی ایرانی تثبیت کرد. وی افزون بر ۵۰۰ اثر، شامل بیش از ۲۰۰ آهنگ فارسی در سبک‌های سنتی، پاپ و ارکسترال و نیز بیش از ۲۵۰ ترانه محلی گیلکی از خود بر جای گذاشت که بسیاری از آنها برگرفته از ساخته‌های خودش بود و به نمادهای فرهنگی گیلان بدل شد.

در سال‌های پیش از انقلاب، مسعودی کنسرت‌های متعددی برای معرفی موسیقی ایران و گیلان در کشورهای مختلف برگزار کرد. پس از انقلاب، مانند بسیاری از هنرمندان، مدتی طولانی از فعالیت دور ماند اما با اجرای تیتراژ سریال کوچک جنگلی در دهه ۶۰، صدای او دوباره در خانه‌های مردم طنین‌انداز شد. در دهه‌های بعد نیز با برگزاری کنسرت‌های متعدد در ایران و خارج از کشور و انتشار آلبوم‌هایی چون حالا چرا، قلندر، پرچین و کوراشیم، حضور خود را در عرصه موسیقی تداوم بخشید. آلبوم حالا چرا با همکاری مسعود لاهیجی و مجید درخشانی توانست در جشنواره موسیقی ما جایزه بهترین آلبوم سنتی سال را دریافت کند.

مسعودی در یکی از مهم‌ترین بازگشت‌هایش به صحنه، در سال ۱۳۹۵ کنسرتی در زادگاهش رشت برگزار کرد که با استقبال گسترده مردم روبه‌رو شد؛ رخدادی که پیوند عاطفی او با سرزمین مادری‌اش را یک‌بار دیگر آشکار ساخت. او در زندگی شخصی نیز از سال ۱۳۴۲ با ناهید مهرنوش ازدواج کرد و حاصل این زندگی مشترک سه فرزند است.

میراث هنری و فرهنگی مسعودی، چه در موسیقی محلی گیلان و چه در موسیقی ملی ایران، یکی از ماندگارترین و اثرگذارترین نمونه‌های تلفیق اصالت، تکنیک و مردمی‌بودن در تاریخ موسیقی کشور به شمار می‌رود. خاموشی صدای او پایانی بر زندگی هنرمندی است که بیش از شش دهه با صدا، فرهنگ و احساس یک نسل پیوند خورده بود.