کیانوش عیاری در موزه سینما؛
برای صدابرداری سر صحنه شش ماه در ارشاد و فارابی دوندگی کردم
مراسم بزرگداشت کیانوش عیاری در ادامه برنامه کلاسیکهای کانون کارگردانان سینمای ایران با نمایش فیلم ماندگار شبح کژدم و تجلیل از سالار عشقی و لادن طاهری برگزار شد.
, مراسم بزرگداشت کیانوش عیاری شامگاه ۲۹ آبانماه در قالب برنامه کلاسیکهای کانون کارگردانان سینمای ایران برگزار شد که طی آن از این فیلمساز برجسته، سالار عشقی کارگردان پیشکسوت و لادن طاهری مدیر فیلمخانه ملی ایران تجلیل شد.
این مراسم با نمایش نسخه ترمیمشده فیلم شبح کژدم، از سوی فیلمخانه ملی ایران همراه بود.
در آغاز برنامه، بیانیهای از سوی کانون کارگردانان سینمای ایران درباره فیلم شبح کژدم قرائت شد که این اثر را نمونهای از جسارت و تجربهگرایی کیانوش عیاری در دهه شصت دانست و تأکید کرد فیلم با امکانات محدود، جهان شخصی و متفاوتی خلق کرده که همچنان الهامبخش نسلهای بعد است.
در ادامه، محسن امیریوسفی از اعضای شورای مرکزی کانون کارگردانان گفت سال ۱۳۶۵ یکی از درخشانترین سالهای تاریخ سینمای ایران بوده و شبح کژدم از نخستین آثاری بوده که صداگذاری سر صحنه را تجربه کرده است؛ خلاقیتی که مرزهای ممیزی را تغییر داده و راه را برای استقلال فنی فیلمسازان ایرانی هموار کرده است.
کیانوش عیاری در بخشی از سخنان خود بیان کرد برای اجرای صدابرداری طبیعی در فیلم، شش ماه در وزارت ارشاد و بنیاد فارابی تلاش کرده تا مدیران را قانع کند که هزینه اندکی بیشتر، به ارتقای کیفیت سینما میانجامد.
وی به واکنش حسن رضایی بازیگر نقش اصلی اشاره کرد و گفت او از ترس اجرای صداگیری زنده گریه کرد و خواست از فیلم کنار برود. این روایت صمیمی، با خنده و تشویق حضار همراه شد و بخشی از تاریخ شفاهی پشتصحنه سینمای ایران را روشن کرد.
در بخشهای پایانی مراسم، از سالار عشقی به عنوان کهنسالترین کارگردان در قید حیات سینمای ایران با ۹۷ سال سن، تجلیل شد و همچنین از لادن طاهری که سالها عمر خود را صرف حفظ آثار سینمای ایران کرده است، تقدیر به عمل آمد.
طاهری در سخنان کوتاهش گفت فیلمخانه ملی ایران، محل سپردن ارزشمندترین میراث هنری سینماگران کشور است و همکارانش بیچشمداشت برای حفظ این گنجینه تلاش میکنند.
مراسم با اهدای نشان سپاس موزه سینما و کارت عضویت افتخاری کانون کارگردانان سینمای ایران به هنرمندان منتخب پایان یافت و نسخه ترمیمشده فیلم شبح کژدم با حضور جمعی از پیشکسوتان و علاقهمندان سینما به نمایش درآمد؛ نمایشی که بار دیگر اهمیت حافظه تصویری و میراث فنی سینمای ایران را یادآوری کرد.
ارسال نظر