, دولت قطر این هفته فاش کرد که مالک یکی از برجسته‌ترین آثار تاریخ نقاشی مدرن یعنی خودنگاره معروف گوستاو کوربه با عنوان Le Désespéré (مرد نومید) است. این نقاشی متعلق به سال‌های ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۵ روز گذشته در موزه اورسی پاریس (Musée d’Orsay) به نمایش درآمد، جایی که پس از ۱۷ سال بار دیگر در زادگاه کوربه رونمایی شد.

چشمان نافذ هنرمند اکنون از همان دیوارهایی به بیرون می‌نگرند که دیگر آثار مشهورش، چون سنگ‌شکنان (۱۸۴۹) و منشا جهان (۱۸۶۶)، نیز در آنجا آویخته شده‌اند.

به‌گزارش منابع هنری، این نقاشی تا پنج سال آینده در موزه اورسی فرانسه به نمایش خواهد بود و سپس به خانه جدید خود در دوحه منتقل می‌شود. در زمان نمایش این اثر، المیاسه بنت حمد بن خلیفه آل‌ثانی، رئیس موزه‌های قطر (Qatar Museums)، مالکیت رسمی قطر بر این اثر را تأیید کرد و نسبت به میراث تاریخی کوربه و نقش او در شکل‌گیری هنر واقع‌گرایی قرن نوزدهم ادای احترام نمود.

اثر «مرد نومید» پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در نگارخانه ملی لندن به‌عنوان اثری امانتی از یک مجموعه‌دار خصوصی ناشناس به نمایش درآمده بود و بعدها در نمایشگاه بزرگ آثار «کوربه» در گراند پاله پاریس (۲۰۰۷–۲۰۰۸)، موزه متروپولیتن نیویورک و موزه فابر مون‌پلیه نیز شامل شده بود. این تابلو در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ نیز در Schirn Kunsthalle فرانکفورت نمایش داده شد.

گفته می‌شود اثر بعدها توسط موزه‌های قطر، نهاد دولتی نظارت بر صحنه هنری این کشور، خریداری شده؛ هنوز مبلغ و نحوه خرید آن اعلام نشده است.

در مراسم رونمایی، آل‌ثانی اظهار داشت که این خبر در زمانی اعلام می‌شود که صحنه هنری قطر در حال دگرگونی اساسی است. پروژه بزرگ «موزه آرت میل (Art Mill Museum)» که قرار است در سال ۲۰۳۰ افتتاح شود، به‌عنوان مرکز جدید هنر مدرن و معاصر بین‌المللی قطر معرفی خواهد شد.

درباره گوستاو کوربه

گوستاو کوربه (۱۸۱۹–۱۸۷۷) از بنیان‌گذاران مکتب واقع‌گرایی فرانسه بود؛ هنرمندی نوآور که با آثارش مرزهای سنتی هنر را شکست و با شخصیت سیاسی‌اش شهرتی دوچندان یافت. او پس از شکست کمون پاریس در سال ۱۸۷۱ زندانی شد اما در ادامه، به نقاشی منظره و طبیعت بی‌جان روی آورد.

نقاشی «مرد نومید» یکی از احساسی‌ترین خودنگاره‌های اوست که در آن، هنرمند در حال کندن موهای خود از شدت اضطراب و نومیدی دیده می‌شود. این اثر نمادی از روان پرتلاطم او و درکی ژرف از انسان مدرن در برابر فشارهای اجتماعی و سیاسی زمانه‌اش است.

در اواسط دهه ۱۸۶۰، کوربه به مناظر طبیعی اطراف Ornans علاقه‌مند شد و آثار معروفی از جنگل‌ها، صخره‌ها و جریان‌های آبی ساخت. او در دریانگاره‌های خود نیز چهره‌ای نو از طبیعت را به تصویر کشید و به عنوان پلی میان رمانتیسیسم و امپرسیونیسم شناخته شد.