، ناصر تقوایی نویسنده و کارگردان برجسته سینمای ایران پس از سال‌ها خانه‌نشینی و دوری از عرصه فیلمسازی درگذشت. این هنرمند از پایه‌گذاران حرکت سینمای مؤلف در ایران بود؛ جنبشی که بعدها از سوی مورخان هنر به نام موج نوی سینمای ایران شناخته شد.

مرضیه وفامهر، همسر تقوایی، با اعلام خبر درگذشت او، پیامی شاعرانه منتشر کرد و نوشت: «پروازش را به خاطر بسپاریم. او عاشق گیاهان بود، به یادش درخت بکاریم؛ عاشق نور بود، شمع خویش را بیافروزیم؛ عاشق جامه سپید بود، به یادش سپید بپوشیم؛ عاشق ادبیات بود، به یادش بخوانیم و عاشق سینما بود، به یادش تماشا کنیم.»

ناصر تقوایی متولد آبادان بود و کار خود را در حوزه مستندسازی و داستان‌نویسی آغاز کرد. پیش از ورود جدی به سینما، به تلویزیون پیوست و با آثار خلاقانه‌اش توجه منتقدان را جلب کرد. او در سال ۱۳۵۵ با ساخت سریال تلویزیونی دایی جان ناپلئون بر اساس رمان ایرج پزشکزاد، به محبوبیتی فراگیر دست یافت؛ اثری که هم نزد روشنفکران و هم در میان مردم عادی به عنوان نقطه عطفی در تلویزیون ایران شناخته شد.

تقوایی سپس در عرصه سینما با فیلم‌هایی چون ناخدا خورشید جایگاه خود را به عنوان کارگردانی مؤلف تثبیت کرد و با همین اثر موفق شد جایزه پلنگ برنزی جشنواره بین‌المللی فیلم لوکارنو را در سال ۱۹۸۸ به دست آورد. روایت‌های انسانی، نگاه اجتماعی، و ساختار ادبی آثارش باعث شد او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلمسازان نسل دوم سینمای ایران شناخته شود.

پس از انقلاب، ناصر تقوایی کم‌کارتر شد اما همواره برای چندین نسل از فیلمسازان جوان الگوی خلاقیت و استقلال هنری باقی ماند. منتقدان سینما از او به عنوان هنرمندی یاد می‌کنند که سینما را نه ابزار سرگرمی، بلکه زبان تفکر و فرهنگ می‌دانست.

درگذشت ناصر تقوایی پایانی است بر دوره‌ای از سینمای اندیشه‌ورز ایران، اما میراث او در قاب آثار ماندگارش همچنان زنده خواهد ماند.