ایمان کرمیان رئیس انجمن صنفی جلوه های ویژه میدانی در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج در مورد پیگیری امور مرحوم ارشا اقدسی از سوی مسئولان صنفی یا سینمایی گفت: من هم موافقم که شاید بهتر بود یک نفر از انجمن بدلکاران یا سازمان سینمایی یا به بیان بهتر یک نفر از سینما که تجربه و اطلاعات بیشتر و بهتری داشت به لبنان می رفت و پیگیر امور این هنرمند می شد. 

وی افزود: شاید اطرافیان او تمایل نداشتند یا توافقاتی شده بود که برای این کار از ما و دیگر سینماگران درخواستی نشد اما به هر حال انجمن ما از ابتدای انتشار خبر مشکلی که برای ارشا اقدسی پیش آمد، با اینکه عضو صنف ما نبود و شاید از این منظر، ما موظف به پیگیری امور او نبودیم؛ اما شبانه روزی پیگیری کردیم. حتی خودم، از طریق رابطانی که در بیروت داشتم جویای احوالش بودم و در برخی موارد، تا روزی چهار ساعت وقت گذاشتم که شاید بتوانیم در مواردی کاری برایش انجام دهیم. یکی دوبار هم از طریق اپلیکیشن ها با تهیه کننده کارش صحبت کردم، اما اطلاع چندانی نداد. البته از یک جایی به بعد ما از پیگیری ها دست کشیدیم، چون فکر کردیم که بستگان و نزدیکان ارشا اینگونه رضایت بیشتری دارند.

دیگر چرایی اتفاقی که برای ارشا اقدسی افتاد مهم نیست مگر....

کرمیان در ادامه گفت: من بسیار متعجبم که عده ای هنوز به دنبال این هستند که چرا این اتفاق برای ارشا اقدسی رخ داده است بلکه الان دیگر این مسئله اصلی نیست؛ مگر اینکه بررسی این چرایی، با توجه به اهمیت آن برای آینده و پیشگیری از اتفاقات بد بعدی باشد. ما باید به فکر جوانانی باشیم که درتیم ارشا و یا به طور کلی در این حرفه و مانند آن فعالیت می کرده یا می کنند. به عنوان مثال شاید بد نباشد که به بهانه چنین اتفاقاتی، افرادی که ممکن است فرصت انجام پروژه هایی در خارج از کشور برای آنها پدید آید، بدانند که در کشورهای دیگر نوع بیمه ها متنوع تر و متفاوت از آنچه در ایران رخ می دهد است و اگر مواردی در قراردادشان رعایت شده باشد، در موقع لزوم به کمک استفاده بهینه از بیمه ها می آید. یا به عنوان مثالی دیگر، خوب است که همه کسانی که به دنبال فعالیت در کشورهای دیگر هستند بدانند که اگر قراردادشان در سفارت ثبت شده باشد آن وقت در صورت بروز هر مشکلی، پیگیری حقوقی آن از طرف مسئولان وزارت خارجه راحت تر است و ما این نکات را در مورد پروژه های خودمان رعایت می کنیم.

رئیس انجمن صنفی جلوه های ویژه میدانی ادامه داد: دوازده سال از اتفاق ناگواری که برای پیمان ابدی افتاد می گذرد اما هنوز هیچ تمهیدی برای بچه های بدلکاری اندیشیده نشده است. بعد از اینکه آن اتفاق برای جواد شریفی رخ داد فقط گفتند که یک دوره آموزش ببینید و یک گواهی بگیرید. اما اینها دردی را دوا نمی کند. من قبلا هم در مصاحبه هایم با خبرگزاری موج (اینجا و اینجا) و دیگر رسانه ها بارها تاکید کرده ام که ما در بدلکاری هیچ چیز از دنیا کم نداریم مگر تجهیزات و امکانات. 

وی ادامه داد: نکته ای در سینما وجود دارد که در ایران به آن توجه نمی شود و آن هم این است که برخی از شغل ها مانند بدلکاری و جلوه های ویژه میدانی هست که تیم می خواهد اما همه این بدلکاران جوان با خلاقیت فردی و هزینه های شخصی خود کار می کنند. امروز این اتفاق برای ارشا اقدسی رخ داده اما باید واقعا واکاوی شود که برای تیم او و چند گروه دیگری که به موازات مشغول کار و فعالیت هستند چه اتفاقی خواهد افتاد و چه آینده ای خواهند داشت. همه این بچه ها ارشا اقدسی و پیمان ابدی نمی شوند که دیده شوند، چون تجهیزات و امکانات آنها را ندارند.

کرمیان در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا این آینده نگری بر عهده صنف جلوه های ویژه میدانی یا صنف بازیگران و بدلکارن یا حتی سازمان سینمایی است گفت: بحث من فراتر از این ها است. من می گویم که تا الان ارشا اقدسی با خلاقیت فردی و هزینه شخصی اش تمام اداوات و تجهیزات این کار را آورده بود اما آیا واقعا وقت آن نرسیده که ما به حرفه بدلکاری یا جلوه های ویژه میدانی کمک کنیم؟ هر سال دوربین های جدیدی همچون الکسا و رِد، مدل های جدید آنها و لنزهای جدید را وارد می کنیم، به همان نسبت هم باید به بقیه صنوف و بخش های سینما توجه شود.

سینمای ایران به شرکت های جلوه های ویژه و یا بدلکاری اعتقاد ندارد

ایمان کرمیان با یک نگاه آسیب شناسانه ادامه داد: بسیاری از جوانان بدلکار خودشان اقدام به خرید چندین میلیونی تجهیزات می کنند اما من از در یک پروژه از یکی از آنها پرسیدم که آیا با این وسایل پیش از این هم تمرین کرده است یا اینکه در کار، تجربه می کند؟ واقعیت این است که خیلی از آنها همانجا اولین تجربه آنها شکل می گیرد چون کارگردان همان لحظه از آنها می خواهد و البته تجهیزات هم به طور کامل ندارند. من مصاحبه ای از آقای فتحی خواندم که ایشان اشاره کرده بودند که وقتی برای چپ کردن ماشینی می روند می بینند که یک ماشین مستهلک و قراضه در اختیارشان قرار گرفته که همین موید این نکته است که تجهیزات کافی در اختیار تیم بدلکاری قرار نمی گیرد. 

وی افزود: من سالها است که می گویم بیائید به این دو حرفه جلوه های ویژه و بدلکاری بزرگ نگاه کنیم. من آمادگی این را دارم که در مقابل دوربین های تلویزیون و یا در محل یک رسانه به مناظره با مخالفان این صحبت هایم بنشینم و ثابت کنم که ما در این دو حرفه از دنیا عقب نیسیتیم اما امکانات و تجهیزات استاندارد جهانی را در اختیار نداریم. وقتی کار ما را با فیلم های مطرح جهانی مقایسه می کنند آیا کارگردانی، صدابرداری یا گریم سینمای ما در همان حد یک اثر ممتاز هالیوودی هست که از بدلکاری یا جلوه های ویژه مان به این اندازه انتظار داریم؟ اگرچه از نظر توانایی و مهارت ما با دنیا یکسانیم اما تجهیزات و امکانات به مراتب کمتری در اختیار داریم.

کرمیان در ادامه گفت: شما اگر به همین تیم بدلکاران سیزده نگاه کنید می بینید که امکاناتی که در اختیار داشتند همانی بود که ارشا با هزینه شخصی خود و به اندازه استفاده تعداد معدود تیمش بود و نه بیشتر و سوال من این است که چرا ما نباید امکاناتی برای سی نفر داشته باشیم؟ یا چرا ما نداشته باشیم. در پشت صحنه فیلم های خارجی می بینیم که فن های بزرگی دارند که بر روی ماشین ها نصب هستند و برای ایجاد حالت طوفان آنها را بر سر صحنه می آورند و در ایران ما تنها سه فن بسیار بزرگ داریم که متعلق به « فیلم محمد رسول الله » است که آنقدر بزرگند که حتی جابجایی آنها خود یک مسئله است و کلی زمان و هزینه می برد.

مگر قرار نیست که سینمای ایران پیشرفت کند؟

رئیس صنف جلوه های ویژه میدانی در مورد اینکه ممکن است که گفته شود شرکت های خصوصی باید تجهیز حوزه جلوه های ویژه میدانی و بدلکاری سینمای کشور را انجام دهد گفت: کدام شرکت خصوصی بدلکاری یا جلوه های ویژه ثبت شده است؟ اصلا چه کسی به چنین شرکت هایی اعتماد می کند؟ زمانی در جلسه ای در مدرسه ملی سینما هم در پاسخ به دوست تهیه کننده ای که می گفت در آن سوی جهان اگر بخواهند یک اتومبیل را منفجر کنند، صفر تا صد کار را به یک شرکت می سپارند همین را گفتم که در سینمای ایران چه کسی به یک شرکت اطمینان می کند؟ در حالی که در سینمای استاندارد جهان، یک شرکت، تیم های حرفه ای و تخصصی بدلکاری یا جلوه های ویژه با کارگردان و سوپروایزر اختصاصی خود را دارد که از صفر تا صد کار را طراحی، برنامه ریزی و اجرا می کنند. در واقع کارگردان هنری، دکوپاژ کرده و استوری بورد می کند و تحویل این تیم ها می دهد و آنها هم به سایر سکانس ها کاری ندارند. الان کدام کارگردان را در سینمای ایران سراغ دارید که به یکی از سرتیم های بدلکاری فعال کشور اعتماد کند و بگوید این سکانس را برای من بگیر و بیاور؟ وقتی این اعتماد نیست نمی شود کار را با آنچه در دنیا اتفاق می افتد مقایسه کنیم.

این کارشناس و متخصص جلوه های ویژه میدانی افزود: مگر قرار نیست که سینما پیشرفت کند؟ باید یک سوله و فضای مناسبی را با امکانات به گروه ها و تیم های بدلکاری و جلوه های ویژه بدهند حتی با دریافت وجهی به عنوان کرایه و اجاره تا بتوانند تمرین کرده و برای پروژه هایشان برنامه ریزی کنند چرا که چنین مواردی اگر در اختیار یک شرکت خصوصی باشد که بخواهد به صورت موردی اجاره بدهد و سود ببرد، آنقدر هزینه های تولید را بالا می برد که گروه های تولید از استفاده از آن منصرف می شوند و ما می بینیم که چون امکانات کافی نیست، مثلا گروه های بدلکاری هنگام اجرای پروژه های خود از طبقه دوم به جای تشک مخصوص بر روی جعبه های کارتنی می پرند کاری که چند سالی است دیگر در دنیا رواج ندارد. ما هم هجده سال پیش این کار را در سریال یوسف پیامبر  انجام می دادیم ولی من شاهدم که هنوز هم در برخی از پروژه ها به همان شیوه عمل می شود.

موافق نمایش تلویزیونی تصاویر ارشا اقدسی در بیمارستان نبودم

وی در پاسخ به این که آیا تلویزیون با نمایش تصاویر ارشا در بیمارستان به این صنف لطمه بزرگی زد و ترس را به جان سینمای ایران انداخت، گفت: من با این کار تلویزیون موافق نبودم همان طور که برای جواد شریفی هم رخ داد. نکته مهم این است که چنین مسائلی اتفاق هستند نه حادثه و مردم باید این را به یاد داشته باشند.

کرمیان با اشاره به تجربه های همکاری و پروژه های مشترکش با ارشا اقدسی گفت: اولین کار یک فیلم سینمایی بود که هشت سال پیش با هم انجام دادیم که در ابتدای یک تونل من یک انفجار بزرگ گازی می زدم و ارشا برای اولین بار در سینمای ایران ارشا با ماشین از توی این انفجار پرید که صحنه خیلی زیبایی خلق شد. برای این کار همه جوانب کار را در نظر گرفت و به خوبی انجام شد. ما پروژه های مهم دیگری همچون«سرزمین کهن» و «هجوم» و چند فیلم دیگر را با هم کار کردیم و به خوبی می دانم که کسی نبود که بی محابا به کاری بپردازد. 

وی ادامه داد: اگرچه کار ما در جلوه های ویژه میدانی 90  درصد کنترل داریم و 10 درصد آن خطر و ریسک دارد اما کار بدلکاری 100 درصد پرخطر است، ولی باید تاکید کنم که من با ارشا اقدسی کار کرده بودم و می دانم که بسیار محتاط بود و هیچ کاری را احساسی و بدون فکر انجام نمی داد. ارشا مهارت هایی داشت که در نزد سینماگران ما کم نظیر است مانند سوارکاری و ورزشهای رزمی و .... و در یک کلام دارای خلاقیت فردی بود. او با خلاقیتش پیش رفت و ما باید برای او طلب آمرزش کنیم. 

ایمان کرمیان در پایان سخنانش تاکید کرد: اگر من امروز در مورد لزوم توجه به این جوانان و این دو صنف صحبت می کنم چون همه آنها را عزیز خودمان می دانم و می گویم در کنار این خلاقیت، حمایت، تجهیزات و امکانات هم لازم است.