، روزنامه وال‌استریت ژورنال در مقاله‌ای از کوییکو تورو، تحلیل‌گر ونزوئلایی، نوشت که هرگونه بازگشت واشنگتن به برنامه مداخله در ونزوئلا می‌تواند به بحرانی انسانی و ژئوپلیتیکی در سراسر نیم‌کره غربی منجر شود. او یادآور شد که دونالد ترامپ در نخستین دوره ریاست‌جمهوری خود با اجرای سیاست موسوم به «فشار حداکثری» در سال ۲۰۱۹، درصدد سرنگونی دولت نیکولاس مادورو بود؛ تلاشی که با تحریم‌های سنگین نفتی، سقوط اقتصادی و مهاجرت گسترده میلیون‌ها نفر همراه شد اما هیچ هدف سیاسی مشخصی را محقق نکرد.

تورو نوشت که فشارهای اقتصادی گسترده، صنعت نفت ونزوئلا – شریان حیاتی اقتصاد این کشور – را فلج و شرایط زندگی را به مرز فروپاشی رساند، اما به‌جای ایجاد قیام مردمی، موجی از مهاجرت را به‌وجود آورد که اکنون نیز تبعات آن سراسر آمریکای لاتین را درگیر کرده است.

به گفته این تحلیل‌گر، حدود هشت میلیون نفر ونزوئلایی طی یک دهه گذشته کشور خود را ترک کرده‌اند؛ کلمبیا، پرو، شیلی و آرژانتین مقصد نخست فقیرترین مهاجران بوده‌اند، درحالی‌که صدها هزار نفر نیز از مسیر آمریکای مرکزی خود را به مرزهای ایالات متحده رسانده‌اند. او معتقد است این پدیده مستقیماً نتیجه تصمیمات کاخ سفید در دوره ترامپ است، نه سیاست‌های داخلی کاراکاس.

تورو با اشاره به تجمع دوباره نیروهای نظامی آمریکا در منطقه کارائیب هشدار داد که پنتاگون در حال بررسی اهداف بالقوه برای حمله احتمالی به ونزوئلا است؛ اما نبود برنامه زمینی نشان می‌دهد واشنگتن احتمالاً قصد دارد همان راهبرد شکست‌خورده تحریک شورش داخلی را بازآزمایی کند.

این تحلیل‌گر نوشت: «آخرین باری که ترامپ تلاش کرد مادورو را سرنگون کند، یک‌چهارم جمعیت ونزوئلا مجبور به ترک کشور شدند. اگر او دوباره همین مسیر را انتخاب کند، باید منتظر فاجعه‌ای بزرگ‌تر نه‌تنها برای ونزوئلا، بلکه برای کل آمریکای لاتین و حتی ایالات متحده باشیم.»

به باور تورو، تحلیل‌های ساده‌گرایانه دولت آمریکا درباره تغییر رژیم‌ها بار دیگر همان اشتباه‌های ساختاری را تکرار می‌کند که پیش‌تر در عراق و لیبی مشاهده شد، و نتیجه آن چیزی جز بی‌ثباتی، مهاجرت و فروپاشی ساختارهای ملی نخواهد بود.