خبرگزاری موج گزارش می دهد؛
برنده صلح نوبل ۲۰۲۵؛ موضوعی که نباید آن را جدی گرفت!
«چگونه می‌توان چهره‌ای را که از تحریم‌هایی دفاع کرده که منجر به گرسنگی، بیکاری، مهاجرت اجباری و فروپاشی زیرساخت‌های عمومی در ونزوئلا شده‌اند، «صلح‌طلب» نامید؟ آیا دعوت به تحریم‌های گسترده و بی‌رحمانه علیه یک ملت، آن هم در کشوری که شمار زیادی از افراد در فقر مطلق به سر می‌برند، مصداقی از «مبارزه برای صلح» است؟
، "ماریا کورینا ماچادو" رهبر مخالفان سیاسی ونزوئلا، به تازگی برنده جایزه صلح نوبل در سال 2025 شده است. رویدادی که با بازتاب‌های گسترده بین‌المللی رو به رو شده و البته که بسیاری این انتخاب را زیر سوال برده اند. پیشتر، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا با تمسک به انواع و اقسام روش ها سعی داشت خود را به مثابه چهره ای که لایق دریافت جایزه مذکور است جا بزند. با این حال، انتخاب ماچادو به عنوان برنده نهایی جایزه صلح نوبل 2025، جنجال های زیادی را به پا کرده و بسیاری را واداشته تا از بی‌اعتباری این جایزه صحبت کنند.
یکی از مهمترین ایرادات به انتخاب ماچادو این است که فعالیت‌های او نه با ترویج صلح، بلکه با تلاش برای تغییر قدرت سیاسی همسو بوده است. او بارها خواستار مداخله بین‌المللی برای براندازی دولت مادورو در ونزوئلا شده و در این مسیر با جریان‌هایی همسو بوده که از تحریم‌های اقتصادی فلج‌کننده علیه کشورش حمایت کرده‌اند.
چگونه می‌توان چهره‌ای را که از تحریم‌هایی دفاع کرده که منجر به گرسنگی، بیکاری، مهاجرت اجباری و فروپاشی زیرساخت‌های عمومی در ونزوئلا شده‌اند، «صلح‌طلب» نامید؟ آیا دعوت به تحریم‌های گسترده و بی‌رحمانه علیه یک ملت، آن هم در کشوری که شمار زیادی افراد در آن در فقر مطلق به سر می‌برند، مصداقی از «مبارزه برای صلح» است؟
ماچادو در نخستین اظهاراتش پس از دریافت جایزه صلح نوبل، آن را نه به مردم کشورش بلکه به دونالد ترامپ تقدیم کرد. این اقدام، تنها یک ژست سیاسی نبود بلکه نشانه‌ای از همسویی عمیق او با گفتمان سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا است. ترامپ، کسی که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش از سیاست‌های مداخله‌جویانه در آمریکای لاتین حمایت کرده و می کند و تهدید به اقدام نظامی علیه دولت‌های مستقل منطقه می کند، امروز توسط برنده نوبل صلح مورد ستایش قرار می‌گیرد.
آیا این خود تضاد مضحکی با ماهیت جایزه صلح نوبل نیست؟ چگونه می‌توان جایزه‌ای که باید مروج همزیستی و عدم خشونت باشد را به چهره‌ای اهدا کرد که صریحاً از سیاستمداری چون ترامپ، که حامی آشوب‌های ژئوپلیتیک بوده و هست، تمجید می‌کند؟
این انتخاب، نه تنها نوعی اولویت‌بخشی مغرضانه سیاسی را نشان می‌دهد، بلکه هم‌راستا با اهداف ژئوپلیتیک مشخصی نیز تفسیر می‌شود: فشار بیشتر بر دولت مادورو و تقویت اپوزیسیونی که وابستگی آشکاری به حمایت‌های آمریکا دارد. اساسا به همین دلایل است که چندان نباید جایزه صلح نوبل را در وضعیت کنونی جدی گرفت.
ارسال نظر