، همزمان با اوج گیری درگیری ها در استان السویدا سوریه و حرکت طیف گسترده ای از نیروهای وفادار به احمد الشرع رئیس جمهور خودخوانده سوریه به این استان برای به دست گرفتن کنترل این منطقه، جنگنده های رژیم اشغالگر قدس وارد میدان شده و بمباران های سنگینی را علیه بخش‌های مختلف خاک سوریه انجام دادند. به طور خاص مقر وزارت دفاع سوریه و همچنین کاخ ریاست جمهوری این کشور هدف بمباران های گسترده ای قرار گرفت. رژیم اشغالگر قدس تهدید کرده که نیروهای ارتش جدید سوریه باید هر چه سریعتر استان السویدا که در آن دروزیهای مورد حمایت اسرائیل زندگی می کنند را ترک کند.

دلیل این مساله نیز این است که رژیم صهیونیستی قصد دارد یک منطقه امن و حائل را برای خود در این استان بسازد و عملا زمینه را برای تجزیه خاک سوریه فراهم سازد. نکته قابل تامل اینکه این اقدام صهیونیست ها با سیلی از ابراز محکومیت های بین المللی نیز همراه شده است. این موضوع در نوع خود با ۲ پیام مهم همراه است.

اول اینکه بار دیگر اثبات شد که رژیم اشغالگر قدس جز با جنایت رفتار نمی‌کند و هیچگونه سازشی با این رژیم راه به جایی نخواهد برد. از یاد نبریم که حملات گسترده اسرائیل به سوریه در شرایطی رخ داده که احمد الشرع بنا بر آنچه منابع آگاه اعلام کرده اند، عادی سازی روابط با این رژیم را پذیرفته و البته که بسیاری از دیگر درخواست های اسرائیل را نیز محترم شمرده است.

با این حال، علی رغم تمامی این خوش رقصی ها، رژیم اشغالگر قدس باز هم او را تحقیر می کند و خاک سوریه را هدف قرار می دهد. این مساله عملا نشان می دهد که سازش با اسرائیل، جز خسارت و ننگ و تحقیر به همراه ندارد و اساسا خواسته های اسرائیل نیز پایانی ندارند.

نکته دوم اینکه رژیم صهیونیستی با حملات گسترده به بخشهای مختلف سوریه، عملا خوی تجازکار خود را برای چندمین بار و صریح تر از هر زمان دیگری پیش چشم مردم مطنقه و جهان قرار داد. این بدان معناست که دولت‌های منطقه و البته افکار عمومی جهان، اکنون دلایل به مراتب بیشتری دارند تا در برابر رویه های مجرمانه صهیونیست ها متحد شوند.

این یعنی سطح انزوای منطقه ای و بین المللی صهیونیست ها بیشتر خواهد شد و این مساله خود ایجاد کننده سیلی از دیگر بحران ها برای رژیم صهیونیستی خواهد بود. به بیان ساده تر، تجاوز اخیر اسرائیل علیه سوریه، یک مرتبه دیگر نشان داد که اسرائیل تا چه اندازه غیرقابل اعتماد و البته مجرم است و اساسا اعتماد و تکیه به یک مجرمِ اشغالگر نیز بروندادی جز تباهی به همراه ندارد. معادله ای که از چشم اندازی کلان این رژیم را بیش از پیش به سقوط نزدیکتر خواهد کرد.