، "رافائل گروسی" دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی به تازگی در گزارشی مدعی شده که ایران در هفته های اخیر، تولید اورانیوم با غنای 60 درصد را افزایش داده است. گروسی در گزاش به اعضای آژانس بین المللی انرژی اتمی تصریح کرده که اقدام ایران در افزایش تولیدی اورانیوم با غنای 60 درصد، در شرایطی انجام می گیرد که این کشور در 6 ماه گذشته، در فعالیت های مرتبط با غنی سازی و ذخیره اورانیوم خود، ایجادِ کاهش کرده بود.

گروسی همچنین گفته است که عمده فعالیت های ایران در حوزه های مذکور نیز در تاسیسات اتمی نطنز و فردو صورت گرفته و می گیرد. در این راستا، برخبی ناظران و تحلیلگران مختلف، پس از انتشار گزارش جدید رافائل گروسی در رابطه با کشورمان، به طور خاص سعی داشته اند به این سوال پاسخ دهند که پشت پرده ادعاهای جدید رافائل گروسی علیه ایران چیست؟ به نظر می رسد جهت پاسخ به این پرسش، توجه به دو نکته ضروری است.

اولا، دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی با گزارش اخیر خود در رابطه با کشورمان سعی داشته تا بار دیگر مساله هسته ای ایران را که در ماه های اخیر به واسطه وقوع تحولاتی نظیر جنگ غزه به حاشیه رفته و کمتر توجهات رسانه ای و سیاسی را به خود معطوف می کند، زنده کند. پیشتر برخی تحلیلگران غربی مدعی شده بودند که ایران سعی دارد با استفاده از فضای جدید منطقه ای و بین المللی ایجاد شده، بر سرعتِ فعالیت های هسته‌ای خود بیفزاید و روند پیشرفت ها در این حوزه را برای خودش تسریع کند.

حال در وضعیت کنونی، رافائل گروسی عملا در حال بازیگری در قالب همین سناریو است و سعی دارد توجهات کشورهای عضوی آژانس بین المللی انرژی اتمی و همچنین رسانه های مختلف جهان را به مساله هسته ای ایران معطوف سازد. معادله ای که با توجه به رویکردهای پیشین گروسی در همراهی با قدرت های غربی، تا حدی نیز می تواند متمرکز به این مساله باشد که توجهات از جنگ غزه و اقدامات وحشیانه صهیونیست ها در قالب این جنگ منحرف شود.

از این رو، گروسی و قدرت های غربی(به طور خاص آمریکا و تروئیکای اروپایی)، از طریق گزارش اخیر دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران، سعی در پیگیری اهداف چندگانه ای داشته اند.

دوم اینکه اینطور به نظر می رسد که رافائل گروسی و طیفی از قدرت های غربی به واسطه گزارش اخیر دبیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران، به نوعی سعی داشته اند به زعم خود، مهر تاییدی به ادعاهای مکرر خود با محوریت این مساله که ایران و محور مقاومت در غرب آسیا تهدیدی جدی علیه صلح و امنیت بین المللی هستند بزنند و عملا این گزاره را به خوردِ افکار عمومی بین المللی بدهند. پس از آغاز جنگ غزه، شاهد آن بوده ایم که هم رژیم اشغالگر قدس و هم آمریکا و قدرت های اروپایی، قویا از این مساله که کنترل روایت ها در قالب جنگ مذکور را از دست داده اند، دچار شوک شده اند.

موضوعی که نمودهای عینی خود را در قالب برگزاری راهپیمایی های مختلف و متعدد در شهرهای مهم کشورهای غربی با محوریت حمایت از مقاومت فلسطین به نمایش گذاشته است. حال در این فضا، واکنش عادی این قبیل کنشگران این است که همچون گذشته، چه در محیط سیاسی و چه در قالب جنگ نرم خود، گزاره ادعایی تهدید ایران و محور مقاومت را در اذهان افکار عمومی بین المللی برجسته سازی کنند تا شاید از این رهگذر، موضع آن‌ها در رابطه با محور مقاومت ترمیم شود و بار دیگر روایت های ادعایی آن‌ها علیه محور مذکور و فعالیت ها و کنش‌های آن، از نگاه افکار عمومی بین المللی مشروعیت پیدا کند.

معادله ای که یکی از نمودهای عینی خود را در قالب گزارش اخیر رافائل گروسی علیه کشورمان به نمایش گذاشته است.